साकी

नको पिऊ म्हणतेस
काळीज जळेल म्हणतेस
साकी,
दगडाच काळीज कधी जळत का?
जळाल तरी कुणाला कळतं का?

दारुण अवस्थेतल्या मनाला
दारुनेच बर वाटत
शुद्धीत असलना की उगाच
आठवुन आठवुन मन आटत

भर दोन पेग,
प्याला आपटत 'चिअर्स' म्हणू
दोन घोट जाताच वाटेल
काही झालाच नाही जणू

धुंध होत हसेन मी
माझ्यावर ह्सणार्‍या नशीबावर
ह्रुदयातल्या आठवणी गुंफुन
विणल्या रेशमी कशिद्यावर

साकी भरत रहा पेग पेग..
ही आठवण जाइस तोवर
नाहीच गेली जरही आठवण
तर मी आठवण होइस तोवर

सांडू नकोस दारू, साकी
पुन्हा निसटण्याची भावना दाटते
रित्या पेल्यात,सांडल्या थेंबात
तीच तीच आठवण दाटते

साकी.. साकी
कुणी मजे साठी पितं
कुणी भोगत्या सजे साठी पितं
कुणी पेटुन उठण्या साठी पितं
कुणी पेटुन विझण्या साठी पितं

सगळंच दु:खाने भरलेल
मज दु:खही पिता येईना
जहरच सुख देईल पण
मज जहरही पिता येईना

पिऊ देत गं... सखे साकी
ही दारू काय माझा जिव घेईल?
एकदा गतप्राण झालेल्याचा
सांग पुन्हा कसा जिव जाईल?

सांग पुन्हा कसा जिव जाईल.. चिअर्स!!!

-सत्यजित