कोविड डायरीज! - १४ एप्रिल २०२१

मन विषण्ण करणारा अनुभव...

काळ कठीण आहे
अजून काय बोलू?
काळजी घ्या

_/\_

काळजी घ्या.

काळजी घ्या!

कठीण काळ आहे.
काळजी घ्या.

आपण सगळं गृहीत धरून असतो. सामाजिक, आर्थिक आणि आरोग्य सुरक्षा आपल्याला आता बऱ्यापैकी मिळते आहे. जग हे असंच सुरू राहील, प्रगती व सुधारणाच होत रहातील हे आपल्या मनात कुठेतरी फिट झालेले असते.
चढ उतार येतात हे वाचले असते आणि थोडेफार बहुतेक प्रत्येकाने अनुभवलेले असते. पण एवढा मोठा उतार!
असे झालेय इतिहासात अनेक वेळा. आपण वाचलेले असते. पण ते मेंदुत कुठल्यातरी कोपऱ्यात पडलेले असते. आपल्या पिढीत / आधीच्या पिढीत असे घडलेले नाही, शिवाय आता किती प्रगती झालीय या गोष्टी त्याचे गांभीर्य मनात खोल उतरु देत.
आणि मग हा दणका. काहीच शाश्वत नाही वगैरे आपण ऐकले असते, मान्य केलेही असते पण त्याला अजिबात खोली नसते. ती आता जाणवते. आज हे गेले, परवा ते गेले, त्यांचा मुलगा फक्त चाळीस वर्षे वय तो ही गेला अशा बातम्या यायला लागतात. बघता काही दिवसांत, महिन्यात कोण जाईल सांगता येत नाही. याने आपल्या सगळ्या सुरक्षांना छेद पडतो.

अशा वेळी इतिहास आठवला / परत वाचला की मन जरा स्थिर होण्यास मदत होते.
युद्ध, द्वेष भावनेने काय काय आणि किती किती संहार केला!
कितीतरी साथी येऊन गेल्या, लोकांचे असेच आप्तेष्ट गेले, कुणी अनाथ झाले, कुणी म्हातारपणात एकटे पडले, कुणी रस्त्यावर आले. वाईट झाले. पण जग परत उभे राहिले, जीवनरहाट चालू राहिले. नुसते चालूच राहिले नाही तर प्रगती होत राहिली, नवनवीन शोध लागत राहिले. आपण त्यांचा पुरेपूर उपभोग घेत आलो आहोत.

हे असेच चालू रहाणार आहे. आधीही होते, पूढेही होईल. नवीन वैद्यकीय शोध लागले, पण प्रगती मुळे देश पृथ्वी छोटी झाली, इकडून तिकडे संसर्ग पसरायला वेळ नाही लागला.
यातून आपण काही शिकू, सुधारणा करू पण नवी चॅलेंजेस येत रहातील. (पुढे ग्लोबल वार्मिंग, अति वाढलेले आणि अजून वाढतच जाणारे इकॉलॉजिकल फूटप्रिंट या समस्यांना तोंड द्यायचे आहे.)

रामराज्य (अँड द वर्ल्ड लिव्ह्ड हॅप्पीली एव्हर आफ्टर या अर्थाने) ही कवि कल्पना आहे. जग हे नेहमीच नैसर्गिक/मानवनिर्मित (अनवधानाने चूका, निसर्गाचा ऱ्हास आणि द्वेष, अतिमहत्वाकांक्षेमुळे युद्धे) आपत्तींनी भरलेले होते आणि असेल.

आपण खरं तर याची फार काही झळ न बसता मस्तपैकी रामराज्य जगलो आता पर्यंत. लकी.
आता वास्तवाला स्वीकारून दोन हात करायला शिकायचे, नाउमेद न होता जगरहाटी चालू ठेवण्यात आपला जमेल तसा हातभार लावत रहायचा. जग असेच होते आणि रहाणार. अजून काही हजार वर्षे तरी.

सुन्न करणारा अनुभव.
भारतात कोरोनाची दुसरी लाट येणार नाही आणि आली तरी फार सौम्य असेल - कोरोना बाबतीत इतर गृहितका प्रमाणे हे पण गृहीतक फेल ठरले.
लस घेतल्यानंतर कोरोना होत नाही, झाला तरी फार सौम्य असतो - आता फक्त हे गृहीतक खरे ठरावे हीच इच्छा.

काळजी घेत रहा, आधी स्वत: ची आणि नंतर जमेल तशी आसपासच्या लोकांची.

मानव - प्रतिसादाशी सहमत.

सुन्न करणारा अनुभव.>>>+1

अज्ञातवासी काळजी घ्या..!!

@मानवजी तुमचा प्रतिसाद पटला.

खरंच सुन्न आणि तेवढाच भयचकित करणारा अनुभव..!

काळजी घ्या.
ही वेळ ही निघून जाईल!!

काळजी घ्या!

मानव, तुमचा प्रतिसाद आवडला...

मानव, सुरेख प्रतिसाद!

काळजी घ्या
मानव, तुमचा प्रतिसाद आवडला

काळजी घ्या.
मानव, छान प्रतिसाद.

मागच्या दोन दिवसात मी पण हाच अनुभव घेतेय
कधी नातेवाईक, कधी ऑफिस मधल कोणी, कधी जवळच्यांचे कोणी जवळचे. धडाधड बातम्या येतायेत.

मानव दा, खरंय तुमचं. कळतंय पण वळत नाही

काळजी घ्या....

अज्ञातवासीजी काळजी घ्या स्वतःची अन् कुटुंबीयांची पण..

मानव जी
प्रतिसाद आवडला
मम

मानव, सुरेख प्रतिसाद!>>>>>१११११
अज्ञातवासी काळजी घ्या. लेख अंगावर आला.

काळजी घ्या...
डायरीज लिहिले आहेस तेही तारखेनुसार.... होप की हा एकच भाग आहे

सॉरी....
हे करण्याची काय गरज होती?

अज्ञातवासी, हलवून टाकणारे अनुभव आहेत.
आमच्या सोसायटीत पण लोक मास्क न घालता 3 च्या घोळक्याने गप्पा मारत फिरतात.मागच्या वर्षी करोना होऊन गेला म्हणजे आता आपण अमर झालो असा काहीतरी समज आहे.
ज्याप्रकारे ओळखीतले अचानक नसल्याच्या बातम्या येतायत त्याप्रकारे सर्व इतक्या मजेत घ्यावं असं अजिबात वाटत नाही.
कोणताही 2 वर्षानंतरचा प्लॅन बनवताना 'म्हणजे तोवर असलो तर' असं वाक्य मनात आपोआप जोडलं जातं. फक्त ते बोलायचं नाही इतकंच.
टीव्ही, जाहिराती, रेडिओ चा वापर करून अजून खूप प्रबोधन करणे गरजेचे आहे.

आणि अजून एक, आपला जीव आता दुसराही त्याच्या निष्काळजीपणामुळे धोक्यात घालू शकतो!!!!
>> हे अगदीच खरंय.. अश्याच काही विचित्र लोकांमुळेच खूप काळजी घेणारे देखील भोगत आहेत... अक्कल गहाण टाकलीय की विकलीय काय न कळे

आमच्याही सोसायटीत असे महाभाग आहेत. नातेवाइक पण आहेत त्याना वयोगटातील असल्यामुळे करोना लस मिळाली म्हणून मास्क न घालता फिरतात जणु काही अमृताचा डोस मिळाला.
लोकांना परिस्तिथीचे गांभीर्य नाही. ज्याना मार्च मध्ये कोरोना होवुन गेला ते सुद्धा बाहेर फिरायला उताविळ झाले आहेत. त्यांचे नशीब चांगले होते की बेड मिळाले आताची परिस्थिती खूप भयानक आहे.
ज्यांचा इन्सुरन्स आहे आणि ज्याना काही लक्षणे नाहित असे पॉझिटीव्ह लोक फक्त ट्रीप म्हणून 1 आठवडा हॉस्पिटल मध्ये भरती होतात आणि बेड अडवतात. हे असे प्रताप आमच्या ओळखीच्या लोकांत झाले आहेत. कीव कराविशी वाटते त्यांच्या बुद्धीची.

<<ज्यांचा इन्सुरन्स आहे आणि ज्याना काही लक्षणे नाहित असे पॉझिटीव्ह लोक फक्त ट्रीप म्हणून 1 आठवडा हॉस्पिटल मध्ये भरती होतात आणि बेड अडवतात.>>
डोक्याला हात लावलेली बाहुली.

भाई, नासिक शमशान बना हुवा है! >>
खरचं नाशिकची परिस्थिती खूप भयानक आहे.गेेल्या चार ते पाच दिवसापासून मी पण हाच अनुभव घेतेय..
कधी नातेवाईक, कधी जवळच्या मित्र मैत्रिणीचे कोणी. रोज बातम्या येतात.
काही संपुर्ण कुटुंब पॉझिटीव्ह येताय तर काही खूप जवळच्या व्यक्ती खूप कमी वयात जवळच्या व्यक्ती गमवताय.
त्यांना सर्व ठीक होईल हे बोलणं देखील कठीण जातय.यात आपण काहीच करू शकत नाही हे जास्त वाईट आहे.फक्त काळजी घ्या म्हणणं...काळजी घेणं इतकच आपल्या हातात आहे.
तुम्ही पण काळजी घ्या...