ऑन लाईन लाईफ सर्टिफिकेट ...एक सुखद अनुभव

ह्या वर्षाची सुरवातच कोरोनाच्या विळख्याने झाली. चांगल्या चालत असलेल्या जीवन शैलीला खिळ बसली. आयुष्य ठप्प झाल्या सारखं झालं. आम्ही तर आज ना उद्या हा काळोखी बोगदा संपेल आणि प्रकाश येईल ह्या आशेवर मार्च पासून जवळ जवळ घरातच राहून दिवस काढतोय. पण कालचक्र थांबत नाही. बघता बघता दसरा संपला ,दिवाळीचे वेध लागले आणि यजमानांच दरवर्षी नोव्हेम्बरमध्ये सबमिट कराव लागणार लाईफ सर्टिफिकेट ह्या वर्षी बँकेत न जाता कसं सबमिट करायचं ही चिंता मला सतावू लागली. यजमानांच पेंशन ठाण्याच्या बँकेत आणि आमचा सध्या मुक्काम साताऱ्यात यामुळे तर हे काम जास्तच कठीण वाटू लागलं.

कोरोनाच्या काळात जेष्ठांनी बाहेर जाणं, बँकेतल्या गर्दीत मिसळण तस धोक्याचं आहे हे ओळखून ह्या वर्षी online submission ची सुविधा उपलब्ध केली गेलीय. त्या साठीची लिंक ही मिळाली होती नेटवर. पण डिटेल्स बघितले तेव्हा कळलं की त्यासाठी नुसता मोबाईल पुरेसा नव्हता, हाताचे ठसे रेकॉर्ड करणार एक छोटंसं डिव्हाईस ही लागणार होतं जे माझ्याकडे नव्हतं. त्यामुळे तो मार्ग बंद झाला. म्हणजे पुन्हा परिस्थिती जैसे थे.

तशातच पोस्टमन घरी येऊन on line life certificate issue करेल अशी बातमी वाचण्यात आली. ते app डाऊन लोड करून तिथे रिक्वेस्ट पाठवली तर जवळच्या पोस्ट ऑफिस मध्ये जाऊन चौकशी करा असं त्यांचं उत्तर आलं. म्हणजे त्या साठी तरी बाहेर पडावं लागणारच होतं जे
मी कोरोनाच्या काळात टाळत होते. आता बँकेत समक्ष जाण्याला पर्याय नाही ह्या विचारापर्यंत मी येऊन पोचले पण तेवढ्यातच आमच्या एका सुहृदानी एका पोस्टमन चा मोबाईल नंबर दिला आणि पुन्हा बाहेर न जाता life certificate मिळवण्याची आशा पल्लवित झाली.

मी पोस्टमन चा मोबाईल नं डायल केला. जनरली समोरून अश्या कॉलला रिस्पॉन्स येत नाही असा पूर्वानुभव असल्याने तिसऱ्याच रिंग ला पलीकडून हॅलो ऐकून आश्चर्याचा पहिला धक्का बसला. अतिशय सौम्य आणि मृदू आवाजात माझा पत्ता विचारला गेला आणि मला काय काय documents तयार ठेवावी लागतील हे सांगून पुढील दोन चार दिवसांत येतो असे आश्वासन ही मिळाले.

आपल्याला गरज आहे तेव्हा पाच सहा दिवसांनी आपणच परत फोन करू या हया विचारात मी असतानाच दोन तीन दिवसांनी दुपारी दीड च्या सुमारास फाटक वाजलं तर पोस्ट मनच दारात उभा. एकाच कॉल मध्ये सर्व्हिस प्रोव्हायडर हजर हा दुसरा धक्का होता. हे माझ्यासाठी अगदीच अनपेक्षित होत त्यामुळे जरा गोंधळूनच गेले मी. पण मास्क, सॅनिटायझर इ. आयुधांनिशी सगळी documents घेऊन आम्ही त्याना सामोरे गेलो. आयत्या वेळी टेक्नॉलॉजी नीट वर्क होईल ना , बोटांचे ठसे नीट मिळतील ना अशी शंका मनात होतीच. त्याप्रमाणे पहिल्यावेळी कुठेतरी गडबड झाली आणि काम झालं नाहीच पण त्यांनी काही ही न बोलता परत सगळं पुन्हा केलं आणि तेव्हा मात्र online life certificate मिळवण्यात यश आलं. पोस्टमनने त्याचा स्क्रीन शॉट ही माझ्या मोबाइलवर शेअर केला.

इतक्या सुरळीतपणे काम झालं म्हणून मी त्यांचे मनापासून आभार मानले. खूप चांगली सेवा दिल्या बद्दल खरंच खुश होऊन त्यानी जास्त रकमेची मागणी केलेली नसताना ही मीच आनंदाने भरघोस टिप दिली त्यांना. जेष्ठांची काळजी घेण्याची आंतरिक उर्मी, तंत्रज्ञानातील प्रगती आणि ते नीटपणे राबवण्याची इच्छाशक्ती असणारा कर्मचारी वर्ग यामुळेच घरच्या घरी काम झालं ह्या विचारात असतानाच परत फोन वाजला . आपलं काम झालं ना अशी गोड आवाजात चौकशी केली गेली. मी काम झाल्याचं सांगितलं. धन्यवाद दिले. पण बोलत असताना माझ्या लक्षात आलं की मी save केलेला हा नंबर आणि स्क्रिन शॉट पाठवलेला नंबर वेगवेगळे आहेत. त्याच झालं असं होतं की माझ्याकडे नंबर असलेल्या पोस्टमनना वेळ नसल्याने त्यानी दुसऱ्या एका पोस्टमनना आमच्या कडे पाठवले होते आणि म्हणूनच फोन करून ते माझ्या कामाची चौकशी करत होते. म्हणजे आमचं काम केलेले पोस्टमन कुणी दुसरेच होते तर ... हा माझ्यासाठी आश्चर्याचा तिसरा धक्का होता.

ज्यांच्या मुळे माझं काम इतक्या बिनबोभाट पणे झालं होतं त्यांची उतराई होण्यासाठी ह्या वर्षीची दिवाळी घेण्यासाठी सवड मिळेल तेव्हा नक्की या असा मी त्यांना फोन केला तर "अहो मॅडम , कसली बक्षिसी देताय हे तर आमचं कामच आहे " अश्या विनयशील शब्दात नकार देऊन मला आश्चर्याचा आणखी एक सुखद धक्का दिला.

आपण सरकारी यंत्रणे बाबत कधीच समाधानी नसतो. सरकारी काम आणि सहा महिने थांब अश्या म्हणी वगैरे ही आहेत. परंतु मनाची उभारी वाढवणारे , जगातल्या चांगुलपणाची प्रचिती देणारे असे सुखद अनुभव ही येतात कधी कधी आणि मग परत एकदा हे जग सुंदर दिसायला लागत ...आणि मनाला छान , उत्साही वाटतं ...