बहिणाबाई..

अरे, काय लिहायचं
काय बोलायचं
काय सांगायचं
कशाला मिरवायची
लेखणीची मिजास
कशासाठी गुंफायची
फुक्या शब्दांची माळ
इथे घामाचं होतं रक्त
अन् त्याच रक्ताचं पुढे पाणी
पाणी..
भरल्यापोटी त्यावरचे तरंग
पाहून सुचत असेलही कविता
पण उपाशीपोटी मात्र
त्याच पाण्याचा तळ गाठत
होते भूकेचीच एक करुण कथा!
भूक शिकवते जगायला
जिण्याचं ऊन्ह सोसायला
अहो, सावलीत बसून कसं काय जमेल
ऊन्हाच्या गोष्टी लिहायला?
काव्य-कविता स्फूट-ललित
साऽरे भरल्यापोटचे सोहळे
‘वेदना’ लिहणारे हात असतात
काट्यांतून जन्मलेले
ती एक बहिणाबाईच, जी अमर होते
शब्द तिचेच खरे मातीतून स्फुरलेले..

~ सांज

स्मृतिदिनानिमित्त बहिणाबाईंना मन:पूर्वक आदरांजली!