वास्तवाच्या आकारास

वास्तवाच्या आकारास, करावे लागते स्वीकार
जरी करता आले रंगकाम, मनमाने थोडे-फार

हातातले सुटतात हात, संबंधांच्या होतात कथा
अशी घसरे पायाखाली, काळाची वाळू अनिवार

मी डोळे मिटून घेतो, नवीन स्वप्न पाहुणे यावे
तेच स्वप्न येते, कळत नाही कसा करू प्रतिकार

इतके हळू बोलू नको, इतकी मने सांभाळू नको
जळू दे जळणारे,असू दे कधी स्वतःचा विचार

आमच्या मधून विस्तव जात नाही, कारणे राहू द्या!
परंतु कधी काळी, आमचे सख्य होते नमुनेदार