मनोमनी सावरलो होतो

मनोमनी सावरलो होतो

स्वप्न पाहता विरहाचे मी आत जरा घुसमटलो होतो
जाग येउनी स्वप्न भंगता मनोमनी सावरलो होतो

सुटकेचा नि:श्वास टाकला शत्रूंनीही मी मेल्यावर
दुष्ट तयांचे डाव उधळण्या पुरून त्यांना उरलो होतो

पैलू नाही कधी पाडले यत्न करोनी आयुष्याला
चाकोरी अन् परंपरांच्या प्रभावात मी घडलो होतो

मोठा भाऊ कडेवरी अन् बहीण ओझे घेउन चाले
तिच्या जिवाला खंत न त्याची बघून मी गहिवरलो होतो

खिशात माझ्या दमडी नव्हती तरी इरादे बुलंद माझे
पाय न टिकले धरणीवरती, आकाशी वावरलो होतो

विद्रोहाची हिंमत नव्हती प्रवाहपतितासमान जगलो
सुखात होतो, पण मी माझ्या नजरेमधुनी पडलो होतो

काय अपेक्षा मनी धरावी? न्यायदेवते गांधारी तू !
कोण पारडे कसे झुकवितो, बघून मी भेदरलो होतो

आसपासच्या घराघरातुन धूर पाहिला मी सोन्याचा
संपत्तीचा वास तिथे पण असाच मी धुरकटलो होतो

हात सखीने दिला, काढण्या चिखलामधुनी "निशिकांता"ला
लगावली, मात्रा, यमकांच्या दलदलीत मी फसलो होतो

निशिकांत देशपांडे. मो.क्र. ९८९०७ ९९०२३