Submitted by मनोजकुमार देशमुख on 10 May, 2020 - 14:05
किती वाट मी तिची पाहिली येण्यासाठी
निरोप तिचाच, निघते आहे जाण्यासाठी
एक बाटली, जपून ठेवली उश्यापाशी
चालून जाणे, नको कुटाणे पिण्यासाठी
सारे माझे, मला हवे हा विचार खोटा
भरून पोट, न हात उठावे घेण्यासाठी
मीच चढावे, आंब्याच्या त्या झाडावरती
कच्चे पक्के , रोज बहाणे खाण्यासाठी
राव नको, करुणेचा बाकी भाव पाहिजे
शिल्लक असते थोडे नक्की देण्यासाठी
विषय:
Groups audience:
Group content visibility:
Use group defaults
शेअर करा