ज्ञात आहे याज्ञसेनी? दुर्जनांची ती सभा?
दास होत्या सोंगट्याही, ना कुठे न्याया मुभा!
फास बनला द्यूत जेव्हा आणि फासे नाचले,
संपला पुरुषार्थ तेव्हा हात वस्त्रा लागले
ज्येष्ठ ते अन् श्रेष्ठ जे, हे धर्म पंथी मूक का?
भीष्म येथे, द्रोण येथे,का तरी शोकांतिका?
अंध म्हणूनी काय झाले ? ऐक राजा ही व्यथा
वर्ज कर या मूढ लोका, रोख काळाच्या रथा!
कोरड्या चेहऱ्यावरी ना रेष, ना संतप्तता,
कौरवांच्या या कृतीला सहमती जणू दावता?
काय झाले धर्मराजा? काय झाले अर्जुना?
आठवा तुमच्या हितार्थ साहिली मी वल्गना!
मान झुकवून मौन पाळून बैसले अधोवदन
पांडवांनो शौर्य तुमचे जाहले कोठे दहन?
गंजले शस्त्रास्त्र कि गोठले बाहुंत बल!
आसवांचा तप्त अग्नी भासले कोणास जल!
लांच्छना घेउन ती मिरवते कौरवसभा
सुर्यास्त घटिका लोपते, ओसंडूनी जी तम नभा
आज ही अवहेलना कोरली भाळी खरी
या सखीच्या रक्षणाला धाव घेई श्री हरी!
©मधुरा
फारच सुंदर!!
फारच सुंदर!!
धन्यवाद सामो!
धन्यवाद सामो!
क्या बात है!.. अप्रतिम
क्या बात है!.. अप्रतिम
धन्यवाद Happyanand!
धन्यवाद Happyanand!
छान शब्दबंबाळ कविता
छान शब्दबंबाळ कविता
वाह! खुप सुंदर..
वाह! खुप सुंदर..
फार सुंदर...मधुरा....
फार सुंदर...मधुरा....
धन्यवाद भिकाजी.
धन्यवाद भिकाजी.
धन्यवाद मन्या
धन्यवाद अजय