बोरांचे दिवस

मस्तच. बोरकुटाची आठवण झाली.

किती सुंदर लिहतेस तु जागुतै..फार आवडल.डोळ्यांसमोर बोरे गोळा करणारी लहान मुले आली.

बोरं आणि चिंच....... शाळेत मधल्यासुट्टीत चिंच बोरं घेऊन तास सुरु झाल्यापासुन शाळा सुटेपर्यंत चघळत बसायचो आम्ही, चिंचांच्या बिया देखील कडकडुन खायचो, कधीकधी चिंचांच्या बिया भाजुन त्याची साल काढुन खायचो, मस्त आठवणी.

किती सुंदर लिहतेस तु जागुतै..फार आवडल.डोळ्यांसमोर बोरे गोळा करणारी लहान मुले आली.>>+१

मला शाळेत मधल्या सुटीत उकडलेली बोरं खायला खुप आवडायचं..
दात आंबुन आंबुन जायचे पण आहा स्वर्ग होता तो..

घरी पन माझ्याकडे सुकलेली बोर ठेवतो. बरणीत भरुन ठेवाय्ची वर्षभर आणि फोडणीच्या वरणात, भाजीत वगैरे आंबटपणा येण्याकरता टाकायची. मस्त चव येते. किंवा मग सुकलेली बोर खळ्खळ पाण्यात उकळुन चांगली शिजवून घ्यायची आणि त्यावर मिठं, किंचित तिखट टाकुन खायच (हिच ती शाळेबाहेरची उकडलेली बोरं). किंवा सुकुन पूर्ण वाळलेल्या बोरांच बोरकुट करायचं.. आहाहा..रम्य ते दिवस.

माझ्या मामाच्या गावी जाताना रस्त्याच्या दुतर्फा बोरीची झाडं आहे (विदर्भात बोराच झाड न म्हणता बोरी किंवा बोरीच झाड असा वाक्प्रयोग करतात). एकदा कसलातरी कार्यक्रम होता तो आटपून न जेवता निघालो. सप्पाट्टुन भूक लागली होती. काय करावं काय करावं म्हणत असताना रस्त्यालगत एक बोरांनी लगडलेलं झाड दिसल. लहानखुरच होतं म्हणा ३ ४ फुटी आणि बापरे असले टेस्टी बोरं होते त्या झाडाचे. काय खाल्ले भुक्कड सारखे आम्ही .
मग वर्षभराने परत सिझनमधे चाल्लो होतो तेव्हा त्या झाडाला शोधल तेव्हा मात्र सारी बोरं तोडून नेली होती कुणीतरी.. इतरही बरेच झाडं होते म्हणा बोरांनी लगडलेली पण आई म्हणते कि ज्या झाडांना कमी बोरं असतात सहसा तिच गोडं असतात. सारेच तोडतात ना प्राणी, पक्षी, माणसं म्हणुन पण जे अगदी काठोकाठ लगडलेलं असतं ते सहसा आंबट असत म्हणे. चुकतही असेल कुठ कुठ पण अजुनपर्यंत हा तिचा अंदाज चुकलेला नाही. पुढे हताश होऊन आजुबाजुला बघीतल तर मग शेतालगत आणखी एक झाड दिसलं. ते पेवंदी बोरांच होत (लंबुळके मोठ्ठाले बोरं. तुम्ही याला काय म्हणता? वर जागूने लिहिलयं ते अ‍ॅप्पल बोरं का? ) मग त्याच झाडाला हलवून हलवून बोरं वेचायची खुमखुमी भागवली.

एक मात्र खर, विकत घेतलेल्या बोर, आवळा, पेरू पेक्षा झाडाखालुन चोरुन पळवलेल्या फळांना जास्त गोडी असते .

लेख मस्तच गं जागू.. भरपूर आठवणी जागवल्या.

ह्यावर्षी नेमका बोरांच्या सिझनलाच आजारी पडलो, त्यामुळे बोरांची मजा नाही घेता आली.
शाळेत असताना खुप बोरे खाल्ली होती. अजुनही खातो.
शाळा सुटली की गेटच्या समोरच बोरवाला असायचा. काही प्रामाणिक मुले पैसे देऊन बोरे विकत घ्यायची, तर काही मुठ भरुन बोरे उचलून पळून जायची. बिचारा बोरवाला आपली गाडी सांभाळणार की त्या मुलांच्या पाठी लागणार.

मस्त !

छान लिहिलंय. शाळेच्या दिवसातला खाउ बोरं चिंचा पेरु.

मस्त लेख... नेहमीप्रमाणेच...

Mast! फोटो यम्मी आहेत!

मस्त लिहिलंय गं...

हल्ली सगळीकडे बेरीयोंको बेर पक गये... है।
मला पिकल्या बोरांचा वास आवडतो, खायला मात्र ती पिकू घातलेली अर्धकच्छी पिठूळ बोरे आवडतात.

मला पिकल्या बोरांचा वास आवडतो, खायला मात्र ती पिकू घातलेली अर्धकच्छी पिठूळ बोरे आवडतात.>>+१ साधना

सुंदर लेख जागू! टीनाचा नविन माहिती देणारा प्रतिसादही छान!

मस्त लेख! शेबड्या बोराना गर कमी आणि अळीच जास्त त्यामुळे बघुन खावी लागायची, जळगावाची बोर टपोरी आणि गोड असतात , गरही भरपुर असतो.

वाह सुंदर वर्णन. फोटोही छान.

चिनीमिनी बोरं माझी आवडती, तिखटमीठ लावून खायची ती, अहाहा.

घरात अहमदाबादी जास्त आणली जातात, ती पिकून ब्राऊन झाली आणि सुरकुत्या पडल्या की खायला आवडतात पण लाडकी बोरं चीनीमिनीचं शाळेच्या दिवसात घेऊन जाणारी.

टीना मस्त प्रतिसाद.

मस्त लिहीलेस जागू. पण तुझे फोटोज मला कधी दिसतच नाहीत...
लहान पणी मामाच्या शेतामधे खायला मिळायची. आंबट गोड आणि जास्त पिकली की एकदम गोड.
त्यानंतर पुण्याला. हॉस्टेलच्या पाठीमागे बोरांचे आणि चिकूचे झाडं होती. कधीतरी खायला मिळायची पण त्यासाठी तारीच कुंपण ओलांडुन जाव लागायच. मग उगीच चोरी केल्या सारख वाटायच. ती पण बोर खुप गोड होती.

मस्त चटकदार लेख!!
बोरे बघूनच तोंडाला पाणी सुटले. लहानपणीच्या आठवणी जाग्या झाल्या.

मस्त लिहिलं आहेस जागू.

व्वा... अप्रतिम वर्णन

व्वा! जुने दिवस अगदी जसेच्या तसे उभे केलेत बोराच्या झाडाशी फारसा संबंध कधी आला नाही. पण तो काळ एकंदर सगळीकडे सारखाच होता ह्याची तीव्र जाणीव झाली हे कथन वाचून. म्हणजे विशेषकरून या ओळी वाचून अगदी माझे बालपण आठवले. आम्हीही असच काहीसं करायचो...

प्रत्येकाच्या हातात एखादे वाडगे, छोटे टोप, पिशवी, टोपली असे गोळा करण्याचे साधन दिले जायचे. मध्यावर एक मोठी टोपली बोरांची वाट पाहत असायची. प्रत्येकाच्या हातातलं भांड भरलं की त्या टोपलीत ओतायचं आणि पुन्हा भरायला लागायचं.

बोरांच्या जागी भुईमुगाच्या शेंगा किंवा जांभूळ वगैरे टाकले कि झाल्या माझ्या आठवणी तयार. अगदी अशाच

बाय द वे: "बोरांच्या बिया ज्यांना हाट्या म्हणतात त्यातील दाणे काढणे. एका बी मध्ये दोन-तीन-चार असे दाणे असायचे." हे माहित नव्हतं. इंटरेस्टिंग आहे. पुढच्या वेळी बोरं आणेन तेंव्हा ट्राय करून पाहतो...

मस्त फोटो, क्रोम मधे बघितलेत ...

मला फोटो दुसत नाहिय

वा मस्त लेख जागू. बोरे मला फार आवडतात.. पण चिनीमिनी नाही थोडी मोठी अन चांगलीच मोठी आवळ्याएवढी पण लांबट..

प्रत्येक वेळी यावर कमेंट लिहायचं राहून जात होतं. लेख आवडला, खूप जुन्या आठवणी जाग्या झाल्या.

आमच्या आईकडे घराच्या एका टोकाला मोठं बोरीचं झाड आहे. रोज सकाळी शाळेत जाताना मुलं तिथून बोरं काढून, पाडून घेऊन जायची. म्हणून मी आणि माझी बहीण सकाळी उठून आधी बोरीखाली जाऊन बोरं गोळा करुन शेतात आमचे एकेक खड्डे करुन ठेवले होते, तिथे ती मूठभर बोरं खड्ड्यात झाकून ठेवायचो आणि शाळेत जाताना हातात घेऊन जायचो. घराच्या मागच्या बाजूला एक गॉड बोरांचं झाड होतं, ती बोरं गोड खूप, पण तिकडे जायला आम्हाला मनाई असायची कारण तिकडे मोठ्या कुणाचं लक्ष नसायचं. त्यात शिवाय वाकडं असलेले शेजारी. त्यामुळे मागची बोरं खूप कमी वेळा मिळायची. शेजाऱयांच्या झाडालाही बोरं असायची, ती तर अजून गोड वाटायची. कधीतरी संध्याकाळी मिळाली संधी तर पटकन घेऊन यायचो. हि सगळी बारीक गोड-आंबट बोरं असूनही, कधी पावली हातात मिळाली तर शाळेतून चिनी-मिनी बारीक बोरं विकत घेऊन खायचे. मला ती मोठी, गर असलेली बोरं कधीच आवडली नाहीत. घरापासून ३-४ किमी वर आमचं शेत आहे. तिकडे गेलं की त्या गावात बोरीचं बन होतं. एकदम खुजी, खूप सारी झाडं होती तिथे. तिथे गेलं की इतकी बोरं बघून खूप आनंद व्हायचा. पण हळूहळू जाणवू लागलं की त्या बोरांना तुरट चव जास्त आहे आणि मग त्यांची हौस कमी झाली. आजही बारीक मीठ लावलेली बोरं पहिली की तोंडाला पाणी सुटतं.

सुंदर लेख.जागू,तुझे बालपण किती तर्‍हांनी समृद्ध होत गेलं ग!
त्या चण्या मण्या बोरांपेक्षा शेंबडी बोरे मस्त लागायची.हल्ली कुठे दिसेनाशीच झाली आहेत.

मस्त लिहिलं आहेस जागू. >>>> +9999