धुळीचे कण

ती गेली देवाघरी
ठाऊक अाहे पण
आठवणीत तिच्या रमणे
तिला भेटण्याचे कारण

तिला भेटण्यास
एकांत पुरेसा
माझे मला विसरायला
तेवढेच कारण

हासर्या चेहर्याला
भाळतात माणसे
पाणावलेल्या पापण्यांना ठाऊक
हासण्याचे कारण

चार चाैघात असता
एकांत होतो अधाशी
आठवणीनां लागते
तेवढेच कारण

पावित्र्य कुठंले
तिच्या एवढे माझे
शेवटी तिचे नाव लावतो
त्यामुळेच कारण

माझ्या चितेची राख
उडून जावी
तिच्या समाधी वरील
व्हावे मी धुळीचे कण

शोभाकुमार