श्वासांच्या सीमेवरती

निःशब्द छेडतो सूर
भिजलेल्या कृष्णेकाठी
मौनाचे कैक उसासे
केव्हाचे खळले ओठी..

ती पाळत नाही आता
भेटीच्या ठरल्या वेळा
सांजेच्या डोळ्यामधुनी
पाझरतो गहिवर काळा..

वार्‍याच्या आडोशाला
अश्रूंचा तुटका पावा
घेऊन नभाची शाई
हुंदका ढगांचा यावा..

श्वासांच्या सीमेवरती
हाकांना आहे बंदी
राऊळे राखतो माझी
शब्दांचा तापट नंदी..

कोणाचा घेत सुगावा
वेगात वाहते पाणी
आश्वस्त कोवळी सांज
हिंडते रोज अनवाणी..

ती येते तेव्हा नसतो
आक्रंद बोलका डोही
मग बसते वेचत वेडी
शब्दांचे तुकडे काही...

-- संतोष वाटपाडे