संघाच्या गोष्टी

संघाच्या गोष्टी : भाग (१)

लहानपणी राष्ट्रीय स्वयंसेवक संघावर माझे फार प्रेम होते . कारण टिव्हीवर दाखविल्या जाणाऱ्या रामायण या मालिकेवर माझे प्रेम होते . तसेच दुध , केळी , श्रीखंड , शिरा यांच्यावरही नुकतेच माझे खूप खूप प्रेम जडले होते . त्याकाळी संघातल्या लोकांच्या घरी इसी वा क्राउन कंपनीच्या , खडखड वाजणारे लाकडी शटर असणाऱ्या टिव्ही होत्या . आमच्या गुरुजींच्या घरी अप्टोनिका या कंपनीचा रंगीत टिव्ही होता . तिथे आम्हाला मुश्किलीने प्रवेश मिळत असे . कारण , आम्ही तिथे रामायण पाहत नसून , मन लाऊन रामायण पाहणाऱ्या गुरुजींच्या मुलीकडे , म्हणजे वासंतीकडे पाहतो असे गुरुजींच्या पत्नीने गुरुजीस (व कल्पेश आकणकरने आम्हास) सांगितले असल्याने , आज टिव्ही बंद आहे हे ऐकून आम्हास कित्येकदा माघारी फिरावे लागत असे . त्याचे आम्हास मुळीच वाईट वाटत नसे . मग आम्ही एखाद्या शाखाबंधुच्या घरी जात असू . गुरुजींच्या घरी ज्या रविवारी प्रवेश मिळून रंगीत रामायण पाहण्याचा व तद्नंतर दुध केळी खाण्याचा योग येत असे त्यादिवशी राम माझ्यावर प्रसन्न झाला असे मी मानीत असे .
लहानपणी संघाने मला बंडखोरी व खोटे बोलण्यास नीट शिकवले त्याबद्दल मी आजदेखील कधी कधी संघाचे आभार मानतो . मी शाखेत जात नाही असे वडिलास खोटे व मी शाखेत जाणारच असे आईस बंडखोरीयुक्त खरे बोलून मी शाखेत जात असे . संघ दक्ष म्हटल्याबरोबर मी इतरांपेक्षा अधिक दक्ष होऊन संघबंधू व गुरुजींचे लक्ष वेधत असे .

मी नियमित शाखेत जातो . केवळ याच गोष्टीपोटी वर्गातल्या कैक मुलींना मी आवडत असे . व मग संघ मला अधिकाधिक आवडत असे . संघातले गुरुजी त्यांची झोळी कायम मला सांभाळायला देत असत त्यामुळे संघात माझी मोठी वट होती . जोश्या , देशपांडे , आकणकर, उत्तेकर या लोकांना झोळी सांभाळण्याचे काम कधीच मिळाले नसले तरी त्यांना त्याबद्दल कधीच वाईट वाटत नसे . याचे केवळ मलाच वाईट वाटत असे . व मी मानवतेच्या उदार दृष्टीकोनातून बळे बळे त्यांना झोळी देऊ करीत असे , व ते प्रेमाने नको नको म्हणत असत . दसऱ्याच्या दिवशी सर्व संघबंधू गुरुजींच्या पाया पडत व आशीर्वाद घेत असत . मला गुरुजी कधीही पाया पडू देत नसत . त्यामुळे मी गुरुजींच्या बरोबरीचा आहे असे मला नेहमीच वाटत असे , एकदिवस आपण नक्की गुरुजी होणारच हा आत्मविश्वास संघातल्या गुरुजींनी माझ्यामध्ये रुजविला त्याबद्दल आजही मी त्यांचे आभार मानतो . या सर्व आणि इतरही खूप कारणांमुळे लहानपणी संघ मला आवडत होता . परंतु दैवास हे देखविले नाही . एक दिवस शाखेतल्या सर्व बंधूसह आम्हास, म्हणजे मी व माझा मांगाचा दोस्त लक्ष्मण खुडे यास गुरुजी रायगडावर घेऊन गेले . व इतिहासाची माहिती देऊन . छान छान बोलले . मला व लक्ष्याला शिवकाळात गेल्यासारखे वाटले . पण जेवणासाठी वारणा श्रीखंड असल्याचे दिसल्याने आम्ही याच काळात राहणे पसंत केले . गुरुजींचे आम्ही आवडते असल्याने गुरुजींनी आम्हास सर्वांना जेवण वाढण्यास सांगितले . व सर्व शाखा बंधू व्यवस्थित जेवेस्तोर आम्हास जेवू नये नंतर पोटभर जेवावे असे सांगितले . श्रीखंड संपत असल्याचे लक्ष्या माझ्या लक्षात आणून देत होता . परंतु मी हतबल होऊन तसाच श्रीखंड वाढीत राहिलो . लक्ष्या मला सटर फटर कारणाने आईमायी वरून शिव्या देऊ लागला . तेंव्हा गुरुजींनी तिथल्या तिथे त्याला न रागावता त्याच्यावर व मी त्याच्यावर रागवू नये म्हणून माझ्यावर उत्तम संस्कार केले . हे सर्व ठीक असले तरी मला श्रीखंड न मिळाल्याने मी शाखेवर बहिष्कार टाकला . व मग अनायासे रामायणावर पण बहिष्कार टाकला . आजही मला श्रीखंड आवडते . वासंती मला आजही आठवते . लहानपणी राष्ट्रीय स्वयंसेवक संघ मला खूप आवडत होता . परंतु त्या लोकांना मी आवडत नसून श्रीखंड आवडत असल्याचे लक्षात आल्याने मी तिथे जाणे टाळले . मी आजही श्रीखंडासोबत कॉम्परमाईज करीत नाही . शेट तुटो वा पारंबी !

क्रमशः