’बाटा’ रुते कुणाला ..?

(चप्पल चावते म्हणून बूट विकत घेतलेत, तर ही गत...)
’बाटा’ रुते कुणाला
(चाल- काटा रुते कुणाला)

बाटा रुते कुणाला?
आक्रंदतो किती मी!
मज बूट ही रुतावे,
हा दैवयोग आहे!
(’आहे’ वर जीवघेणी तान घ्यावी,
नाहीतर बूट चावतो आहे
हे लक्षात येणार नाही)
रुते कुणाला....!

सांगु कशी कुणाला,
कळ आतल्या खिळ्याची!
हे बूट घालता मी,
अस्वस्थ फार आहे!
(तान?... लक्षात असू द्यावी)
रुते कुणाला....!

चांभार हाय वैरी,
असतो कुठे दुपारी,
म्हणूनी जुनीच आता,
पायी वहाण आहे!
रुते कुणाला.....!

अंगठा विभक्त झाला,
तळवा फकस्त राहे,
हे चालणे बघा ना,
भलतेच मस्त आहे!
रुते कुणाला....!

फुटले नशीब माझ्या,
ह्या दोन पावलांचे,
माझ्या जुन्या वहाणा,
ढापून चोर ’जा’, ’ये’!
(चोर माझ्या ढापलेल्या जुन्या
वहाणा घालून, माझ्याच समोरुन
’ये-जा’ करतोय)
रुते कुणाला..!

हा ’पायगुण’ माझा,
आहे असा करंटा,
त्या मंदिरात पुन्हा,
बदलून बूट जाये!
रुते कुणाला..!
-मानस६