Submitted by सुप्रिया जाधव. on 22 January, 2016 - 12:45
फ़क्त शिक्षण पाहुनी ठरते इथे तनखा
पाडुनी पैलू हि-याला मग चमक परखा
एकतर्फी गुंतते त्याच्यामधे कारण...
झाड़ वेलीला कधी मारेल का विळखा ?
थेंब ओघळतो दवाला स्पर्शल्यावरती
दागिना अनमोल आहे लांबुनी निरखा
सर्व प्रश्नांचे मिळाले वाटते उत्तर
त्या क्षणी निर्माण होतो प्रश्न का नवखा ?
भावनांचे सूत घे कातावयाला तू
त्याविना आयुष्य म्हणजे गंजका चरखा
झाकल्याने वाढते औत्सुक्य दुपटीने
चेहऱ्यावरती तुझ्या ओढून घे बुरखा
सुप्रिया
विषय:
Groups audience:
Group content visibility:
Public - accessible to all site users
शेअर करा
विळखा, निरखा , बुरखा ...
विळखा, निरखा , बुरखा ... सुपर्ब