Submitted by vilasrao on 21 November, 2015 - 11:59
वलेपण आंतले, मन जपायचे
कधी मग पापणीस भिजवायचे!
प्रभाकर मावळेल क्षितिजावरी
बुडून अजून तांबड विझायचे !
उगाळत आठवांस बसतो जिथे
तिथेच असून आपण नसायचे !
मनीतर ग्रीष्म दूरवर सारखे
नटून थटून श्रावण दिसायचे !
वळून वळून मीपण बघायचो
जरी नसते कधीच परतायचे !
मला नसते मलाच फसवायचे !
तरी असते तुलाच विसरायचे !
विलास खाडे
विषय:
Groups audience:
Group content visibility:
Public - accessible to all site users
शेअर करा