लोकल डायरी -- १७

Submitted by मिलिंद महांगडे on 19 June, 2015 - 04:13

काही गोष्टी अशा असतात की त्या दुसर्यांनी सांगितल्याकीच पटतात . काल मी सावंतांना बोलून गेलो खरं की शकुंतलाबाईंना त्यांच्या घरी घेऊन जा म्हणून , पण आता मला मी ही खुप मोठी चूक केल्यासारखं वाटू लागलं . मी सहज बोलून गेलो पण सावंतांनी सिरिअसली घेतलं होतं . त्यानंतर ते काहीच म्हणाले नाहीत . विचार मात्र करत राहिले . खरं सांगायचं तर त्यांच्या मनाच्या कोपऱ्यात अशी सुप्त इच्छा आधीपासून होती . ती फक्त त्यांच्या व्यतिरिक्त दुसऱ्या कोणीतरी त्यांना सुचवावी अशी त्यांची मनीषा असावी . पण आता मला त्यांच्या कुटुंबाची काळजी वाटायला लागली . काय होईल ज्यावेळी सावंत शकुंतलाबाईंना घेऊन त्यांच्या घरी जातील ? धरणीकंप होईल , प्रलय येईल .... कोणत्या गृहिणीला आपल्या नवऱ्याने त्याच्या प्रेयसीला घरी आणलेलं चालेल ? कुठून सावंतांना मी हा मार्ग सुचवला असं मला वाटायला लागलं . त्याच विचारात मी प्लेटफार्म नंबर २ च्या पायऱ्या उतरु लागलो . प्लेटफार्मवर आलो . सावंत कुठे दिसतात ते पाहू लागलो . ते अजुन आलेले दिसत नव्हते . विचारांच्या तंद्रित असतानाच आमच्या ग्रुपच्या शेजारच्या ग्रुपमधले शर्मा माझ्याजवळ आले आणि त्यांनी माझ्या हातावर पेढा ठेवला . मी काही विचारणार इतक्यात तेच म्हणाले , " मेरी बेटी दसवी में थी उसे 91 % मार्क मिले ...."
" ओह .... वॉव , काँग्रॅटस " त्यांचं अभिनंदन करुन टाकलं . मग अचानक आठवलं की आपल्या भडकमकरांचा मुलगा पण दहावीला होता . काल त्यांना फोन करायचं राहुनच गेलं . काल नाही , निदान आता तरी करु म्हणून मी माझा मोबाईल काढला . इतक्यात शरद भरत सुद्धा आले .
" अरे काल दहावीचा रिझल्ट लागला , आपल्या भडकमकरांचा मुलगा पण होता ना ? काय झालं त्याचं ? " मी त्या दोघांना विचारलं .
" अरे बॅड न्यूज आहे यार . त्यांचा मुलगा २ विषयात उडाला . तू काही विचारु नकोस भडकमकरांना... नायतर वैतागतील उगाच ...! " शरद म्हणाला .
" अरे देवा ... खुप वाईट वाटलं असेल ना रे ..."
" वाईट ...? भडकमकरांना वाईट कधीच वाटत नाही . त्यांना फक्त राग येतो आणि काल रागाच्या भरात त्यांनी त्यांच्या मुलाला जाम मारलं ..." शरद सांगत होता .
" काय ? त्यांनी मुलाला मारलं ? तो नापास झाला म्हणून ? काय यार .... असं नको करायला पाहिजे होतं त्यांनी " मला कसंतरीच वाटायला लागलं . लोकलमधे मारामारी झाल्यावर भडकमकरांचा रुद्रावतार आम्ही बऱ्याच वेळा पाहिला होता . त्यामुळे काल त्यांच्या मुलाची काय अवस्था झाली असेल ह्याची कल्पनाच न केलेली बरी !
" अजुन आले नाहीत वाटतं " भरत इकडे तिकडे बघत म्हणाला .
" सावंत पण दिसत नाहीत ...." त्यांचाही काय निकाल लागणार होता ह्या चिंतेत मी होतो . इतक्यात गाडी आली आम्ही आमच्या जागा पकडल्या . जिग्नेस आधीच उल्हासनगरहुन डाऊन करुन आला होता . त्याच्या लग्नाचे नव्याचे नऊ दिवस संपले असावेत . सावंत आले . त्यांच्या चेहऱ्यावरुन मला कसलाच अंदाज बांधता येईना . ते आले आणि शांतपणे बसून राहिले .
" क्या सावंत , आज शांत शांत दिख रहा है ! " नायर अंकलनी त्यांना विचारलंच .
" कुछ नहीं नायरजी आज थोडा ठीक नहीं लग रहा ... " असं म्हणून त्यांनी विषय संपवला . गाडी निघाली आणि भडकमकर आत शिरले . भरत त्यांच्या जागेवर , विंडोत बसला होता . त्यांना बघुन लगेच त्याने त्यांची जागा त्यांना दिली . भडकमकर शांतपणे बसले . त्यांच्या उजव्या हाताला बारीकसं बँडेज बांधलेलं दिसलं .
" अरे , भडकमकर साब , ये हात को क्या हुआ ...? किधर मारामारी किया क्या ? " नेमकं चुकीच्या ठिकाणी कसं बोलवं हे फक्त जिग्नेसकडून शिकावं . आम्ही सगळयांनी भडकमकरांकडे पाहिलं . ते काय बोलतील ह्याचा नेम नसतो .
" हां ... घरमें ही किया मारामारी .... छोकरे को पीटा ... नापास हो गया दहावी में ... इसीलिए ..." हे बोलतानाही त्यांचा राग उफाळून येत होता . आम्ही सगळे शांत राहिलो . " दोन विषय जातात .... तेही दहावीत ! काय कमी केलं होतं त्याला ? माझी ऐपत नसताना महागडा क्लास लावला .... कधी कुठली गोष्ट पाहिजे की दुसऱ्या दिवशी हजर केली . मला म्हणाला बाबा मला कंप्यूटर घेऊन द्या ... त्याला कंप्यूटर घेऊन दिला . त्यावर अभ्यास करायचं सोडून हा पठ्ठ्या गेम्स खेळायचा. काल त्याचा रिझल्ट बघितला आणि टाळकंच फिरलं माझं . " भडकमकर रागारागात सांगत होते . थोडा वेळ कुणीच काही बोललं नाही .
" भडकमकरजी , जो हुआ सो हुआ ... अब रिझल्ट तो आप बदल नय सकते . और लड़का फेल हुआ तो कुछ आसमान नहीं टुटा है । फेल हुआ तो क्या जिंदगी ख़तम नई हुई ... " नायर अंकल समजावणीच्या सुरात म्हणाले .
" लेकिन नायर साब , ये लड़के को मैंने कुछ कम नहीं किया . जो माँगा वो दिया ... तो मैं उससे इतनी सी भी अपेक्षा नहीं कर सकता क्या ? " भडकमकर म्हणाले ह्यावेळी त्यांच्या बोलण्यातला राग बराचसा कमी झाला होता .
" आप अपेक्षा करो , मैं ना नय बोलता ... लेकिन उसका बोज अपने लडके पर मत डालो . और बच्चोंको मारना पीटना तो अच्छी बात नहीं जी ..." नायर अंकल समजावत होते .
" हो , बरोबर आहे भडकमकर , कशाला मारलं बिचाऱ्याला एवढं ... " भरतनेही नायर अंकलची री ओढली .
" मारू नको तर काय त्याची पूजा करू ? अरे आमचा शेजारी त्याच्याच वर्गातला , त्याच्याच क्लास मधला सुधीर , त्याला 83 % मार्क आहेत . आणि हा ठोंब्या 2 विषयात नापास होतो ...? " त्यांच्या रागाची पातळी पुन्हा वाढू लागली . मुसळधार पावसाळ्यात नदीची धोक्याची पातळी वाढते तशी !
" भडकमकर , अहो दहावीत नापास होणारे सुद्धा पुढे खुप मोठे झालेत . कदाचित नंतर त्याला त्याचा मार्ग सापडेल " मी म्हणालो .
" अरे हा कसला मोठा होणार ? फक्त शरीरानेच मोठा होईल , बाकी काही नाही . माझ्या सगळ्या अपेक्षा धुळीला मिळवल्या ह्याने ...." भडकमकर अजूनही वैतागलेल्या सुरात बोलत होते . जणुकाही त्यांना त्यांचा मुलगा नकोसा झाला होता .
" भडकमकर , मेरेको ये बताओ की तुमको तुमारे दसवी में कितने मार्क्स ते ? " नायर अंकलनी हुकुमाचं पान टाकलं , भड़कमकर त्याला कटपी होते हे त्यांच्या चेहऱ्यावरुन स्पष्ट दिसत होतं .
" अरे , हमारे टाईम में किधर इतनी सुविधा थी ? क्लास , कॉम्पुटर किधर था …? " भडकमकर आता पळवाटा शोधु लागले .
" वो तुम मेरेको मत बताओ ... तुमारा दसवी का मार्क्स बताओ ..." नायर अंकलनी भडकमकरांना खिंडीत गाठलं .
" लेकिन ये मेरा मार्क्स कहाँ से आ गया बिचमें ? "
" क्या है ना भडकमकरजी , जो चीजें माँ बाप कर नहीं सकते वही वो अपने लड़का- लड़की से करने की आशा रखते है । तो उसमें उन बच्चों का क्या दोष ? इसीलिए बोलता हूँ की , अपने बच्चे पे बोज मत डालो . उसे वो करने दो जो उसे पसंद है । तबी वो प्रोग्रेस करेगा ...। " नायर अंकलनी अगदी मोजक्या शब्दात त्यांना समजावलं . भडकमकर शांत राहिले. थोड्या प्रमाणात का होईना कदाचित त्यांना हे पटलं असावं . ते विचार करु लागले . भडकमकर तसे समजदार होते . आता त्यांना आणखी डोस देण्यात अर्थ नव्हता . आम्ही थोडा वेळ कुणीच काही बोललो नाही . मी सावंतांकडे पाहिलं . ह्या सबंध चर्चासत्रात त्यांनी एकदाही भाग घेतला नाही , की आपले मौलिक मत मांडले नाही . आपल्याच विचारात ते गढुन गेले होते . आणि त्यांचा काय विचार चालू होता हे फक्त मलाच ठाऊक होतं. दुसऱ्या एखाद्या व्यक्तीची एखादं गुपित फक्त आपल्यालाच माहीत आहे ही भावना सुद्धा किती सुखद असते . पण मला त्यांच्याकड़े बघुन कसंतरीच वाटत होतं . ते असे बसले होते की भडकमकरांच्या मुलाच्या ऐवजी तेच नापास झालेत . ठाणे आलं , मी उठून भरतला जागा दिली . समोर अँटी व्हायरस दिसली , अन मला तर अगदी मेरिटमधे आल्यासारखं वाटलं . तिने केसात अबोलीचा गजरा माळला होता . मस्त दिसत होती ती ! तिचं आज माझ्याकडे लक्ष गेलं नाही , पण तिच्याकडे मधुनच चोरटी नजर टाकायला मजा येत होती हे मात्र निश्चित ! आपापल्या स्टेशन्सवर उतरायला प्रत्येक जण निघाला . नायर अंकल आणि भडकमकर दादरला उतरणार होते . ते जायला निघाले तेवढ्यात भडकमकरांनी त्यांना थांबवलं , " नायरजी , थॅंक्यू अँड सॉरी ...."
" थॅंक्यू अँड सॉरी किसलिये ? "
" मुझे अपनी गलती दिखाने के लिए थॅंक्यू और मुझे अपनी गलती समझ आयी ... इसलिये सॉरी ! " नायर अंकलनी त्यांचा खांदा प्रेमाने थोपटला आणि घाईघाईने उतरणाऱ्या प्रवाशांच्या रांगेत दोघेही जाऊन मिळाले … एका नदीचं पाणी दुसऱ्या नदीला मिळावं तसं पलिकडून येणारी माणसांची रांग आणि अलिकडून येणाऱ्या रांगेचा दरवाज्यात संगम झाला . सगळे उतरले , आता आमच्या ग्रुपचे फक्त मी जिग्नेस आणि सावंत राहिलो . मी पाहिलं , जिग्नेस त्याच्या मोबाईलमधे डोकं घालून कोणती तरी फिल्म बघण्यात दंग झाला होता . मी सावंतांच्या बाजूला जाउन बसलो . त्यांना त्यांच्या मौनाचं कारण विचारलं . त्यांनी जे उत्तर दिलं त्यावर मला काय बोलावं तेच कळेना , ते म्हणाले , “ मी माझ्या बायकोला शकुंतलाबद्दल सगळं सांगून टाकलं …. “