लोकल डायरी -- ९

Submitted by मिलिंद महांगडे on 19 April, 2015 - 12:21

http://milindmahangade.blogspot.in/2011/11/blog-post_21.html --- लोकल डायरी -१
http://milindmahangade.blogspot.in/2011/12/blog-post.html --- लोकल डायरी - २
http://milindmahangade.blogspot.in/2012/01/blog-post.html --- लोकल डायरी - ३
http://milindmahangade.blogspot.in/2015/03/blog-post_8.html --- लोकल डायरी - ४
http://milindmahangade.blogspot.in/2015/03/blog-post_10.html --- लोकल डायरी - ५
http://milindmahangade.blogspot.in/2015/03/blog-post.html --- लोकल डायरी - ६
http://milindmahangade.blogspot.in/2015/03/blog-post_27.html --- लोकल डायरी - ७
http://milindmahangade.blogspot.in/2015/04/blog-post.html --- लोकल डायरी - ८

मी हळूच मागे वळून पहिलं तर अपेक्षेप्रमाणे मागे अँटी व्हायरस उभी ! तिला पुन्हा तसं बघुन मला काय झालं कुणास ठाऊक !
" हे बघा मी काही आज तुमच्याकडे पहात नव्हतो , मी आमच्या ओळखीच्या एका काकुंना शोधत होतो. तुमचा काय प्रॉब्लेम आहे मला माहित नाही पण तुम्ही रोज रोज असा गैरसमज करुन घेत असाल तर तो चुकीचा आहे . " ती काही बोलायच्या आताच मी तिला सुनावून टाकलं .
" सॉरी ... " ती शांतपणे म्हणाली .
" काय ? .... काय म्हणालात तुम्ही ...? " मी चुकून सॉरी ऐकलं असं मला वाटलं .
" सॉरी .... आय रिअली मीन इट .... काल मी तुम्हाला असं बोलायला नको होतं . " ती कसंनुसं तोंड करत म्हणाली . मला काय बोलायचं ते सुचेना . मी तसाच तिच्याकडे पहात उभा राहिलो . रात्री उशिरा दारु पिऊन घरी आल्यावर बायकोने पंचारतीने ओवळाले तर जसा चेहरा होईल तसा माझा त्यावेळी झाला .
" अॅक्चुली , काल मी बोलून गेले आणि नंतर मला वाईट वाटत राहिलं . मी उगाचच तुमच्यावर ओरडले. काल जे झालं त्यात तुमचा काही दोष नव्हता. , प्लीज आय ऍम सॉरी ... "
" ओके ... ओके... ठीक आहे . नो इश्शु... ओके बाय ... " म्हणत मी तिथून काढता पाय घेतला . थोडं पुढे जातो न जातो तोच पुन्हा मागून आवाज आला." एक्सक्यूज मी .... प्लीज जरा थांबता का ? " मी थांबलो आणि विचारलं , " काय झालं ? " तर ती मान खाली घालून तोंडावर हात ठेवून रडायलाच लागली . ' अरे देवा , आता काय झालं ? ' तिच्या अशा भर रस्त्यात रडण्याने मी पुरता गोंधळून गेलो. आमच्या आजुबाजूने माणसं येत जात होती . ते आमच्याकडे काहिशा आश्चर्याने आणि बऱ्याचशा संशयाने बघत जात होती . मला एकदम अवघडल्यासारखं झालं . तिच्याशी काही बोलता येईना आणि तिथून निघताही येईना .
" अहो , काय झालं ? अचानक रडायला काय झालं ? " मी माझ्या परीने लांबुनच तिला विचारलं . पण ती काही रडायचं थांबेना. उलट जास्तच रडायला लागली . मी आजुबाजुला पहिलं, रस्त्यावरचे फेरीवाले आमच्याकडेच बघु लागले आणि आपापसांत आमच्याविषयी चर्चाही करु लागले होते .
" हे बघा , प्लीज रडू नका , माझं काही चुकलं असेल तर मी पुन्हा एकदा तुम्हाला सॉरी म्हणतो . पण हे रडणं थांबवा प्लीज . लोक आपल्याकडे संशयाने पहातायत. काल पण ह्याच ठिकाणी तुम्ही मला ओरडत होतात . आणि आज इथेच उभं राहून रडताय.... लोकांना खरंच वाटेल की मीच तुमची काहीतरी छेड काढलीय... प्लीज , आणखी थोडा वेळ रडलात तर मी फुकटचा मार खाईन हो ... " मी कळवळीने म्हणालो . त्यावर ती अचानक रडायचं थांबली .
" पाणी आहे का तुमच्याकडे ... ? " डोळे पुसत पुसत तिने विचारलं
" पाणी ? हो , हो आहे . हे घ्या ... " मी घाईघाईने माझ्या बॅग मधली पाण्याची बॉटल काढून तिला दिली .
" थँक यु ... " म्हणत ती घटाघटा पाणी प्यायली . पाण्याचे काही थेंब तिच्या हनुवटीवरुन खाली येत होते . त्या थेंबांचे मोत्यात रूपांतर झाल्यासारखे ते उन्हात चमकत होते . तिने अर्धी अधिक बाटली संपवली .
" आर यू ओके ? " मी आवाजात मृदुपणा आणत म्हणालो .
" सॉरी , मला काय झालं कळालं नाही.... अचानक रडुच आलं . सॉरी , खरंच सॉरी .... " काल तिच्या तोंडून आगिनफुलं पडत होती आणि आज सॉरी सॉरी चा जप चालला होता . ह्या पोरीचं काही खरं नाही .
" इट्स ओके .... काही प्रॉब्लेम नाही . तुम्हाला आता बरं वाटतंय ना ? "
" हो , आता बरी आहे मी . आपण त्या इराण्याच्या हॉटेल मधे चहा घेऊया का प्लीज ... "
" काय ? " ती बोलत होती त्यावर माझा विश्वास बसेना ... आता एखादी सुंदर मुलगी जर स्वतः हुन चहा घेऊया का असं विचारत असेल तर , नाही म्हणणारा एकतर ठार वेडा तरी असेल किंवा पुरुष तरी नसेल ..... पण मला तिची जरा शंकाच आली . काल फाड फाड बोलणारी मुलगी मला चहा घेऊया का असं विचारत होती . ?
" चहा घेऊया प्लीज , चांगला मिळतो तिथे " ती पुन्हा असं म्हणाली आणि मी काही बोलणार इटक्यात तिकडे जाऊही लागली. मला तिच्या मागून जाण्यावाचून काही पर्याय उरला नाही . खरं सांगायचं तर ते आमचं नेहमीचं हॉटेल होतं . आमच्या ऑफिसची ५ - ६ टाळकी नेहमी असायची तिथे ! आता ते लोक तिथे नसावेत हीच प्रार्थना करत मी तिच्या मागोमाग हॉटेल मधे शिरलो . नशिब कोणी नव्हतं .
" तिथे बसूयात " तिने बोटांनी भिंती शेजारचं गोल टेबल दाखवलं . मी मानेनेच होकार दिला . नेहमी ऑफिस मधल्या लोकांबरोबर येणारा आज एका मुलीबरोबर आलेला पाहून काऊंटरवरच्या शेटने सुद्धा चष्म्याच्या कोपऱ्यातुन पाहिलेलं मला जाणवलं . मला एकदम परग्रहावर आल्यासारखं वाटायला लागलं . आमची नेहमीची ऑर्डर घेणाऱ्या हॉटेलच्या पोऱ्याने सुद्धा माझ्याकडे पाहून भुवया उंचावल्या. आणि नेहमी वैतागलेल्या सुरात विचारणाऱ्या पोऱ्याने सुद्धा आज अगदी अदबीत विचारले , " काय आणु साहेब ... ? "
" बन मस्का आणि चहा .... " ती आणि मी एकत्रच म्हणालो . मग एकदमच एकमेकांकडे बघून आश्चर्याने हसलो .
" आमचं सुद्धा हे नेहमीचं हॉटेल आहे . " मी माहिती पुरवली
" अय्या हो का ... मी आणि माझी मैत्रीण येतो कधी कधी इथे , मावा केक फार छान मिळतात ... "
" हो ... खरंच ... मस्त हॉटेल आहे हे " मी विचार करत होतो ज्यावेळी आमच्या ऑफिसच्या मित्रांना कळेल की मी एका सुंदर मुलीबरोबर इथे बन मस्का आणि चहा घ्यायला आलोय तेव्हा ते तर माझा जीवच घेतील . मी असा विचार करत असताना ती काहीतरी बोलली असावी .
" हॅलो , तुमचं लक्ष कुठे आहे ... मी काहीतरी बोलतेय तुमच्याशी.... . "
" ओह... सॉरी , मी जरा दुसऱ्याच विचारात होतो . काय म्हणत होतात तुम्ही ?"
" काही नाही.... तुमचा माझ्यावरचा राग अजुन गेलेला दिसत नाही... . अॅक्चुली मी एका प्रॉब्लेम मधे होते . मी तुमच्यावर रागाच्या भरात ओरडले. ... मला प्लीज समजून घ्या ..प्लीज ..
" एका अटीवर... तुम्ही हे सारखं प्लीज प्लीज म्हणनं सोडून दया . आता मलाच कसंतरी होतंय... ठीक आहे होतात चुका माणसाच्या हातून ! त्यात एवढं वाईट वाटून घेण्यासारखं काही नाही . मी समजू शकतो . मला खरंच काही वाटलं नाही ... यु डोंट वरी .... . " सुंदर मुलींचे शंभर गुन्हे सुद्धा माफ असतात . आणि तिचा तर आत्ताशी पहिलाच गुन्हा झालेला होता .
" हा तुमच्या मोठेपणा आहे . का कुणास ठाऊक पण मला तुमच्याशी बोलून बरं वाटतंय ... " ती म्हणाली . आज ही पोरगी आपल्याला हरबऱ्याच्या झाडावर चढवल्या शिवाय राहणार नाही . ती बोलत असताना वेटर बन मस्का आणि चहा घेऊन आला . तिने पहिला घास तोंडात टाकला
"हम्म्म.... हेवन ... " त्याचा स्वाद घेत ती खाऊ लागली. मी विचार केला , ती हीच मुलगी होती जी काल माझ्यावर चिडली होती ..., मघाशी लहान मुलीसारखी रडत होती.... आणि आता एकदम बिनधास्तपणे माझ्याबरोबर बन मस्का आणि चहा घेत होती ..... अनबिलीव्हेबल ...!
" एक विचारु का ? तुम्हाला राग येणार नाही ना ? " कॅरममधे क्वीन काढल्यावर कव्हर काढताना जशी बाळगावी लागते तशा सावधगिरीने मी तिला विचारलं .
" बोला ना ... "
" काल सहज माझं लक्ष तुमच्याकडे गेलं , तुम्ही फोन वर बोलताना रडत होतात … खरं तर ही तुमची खाजगी बाब आहे ... पण माणुसकी म्हणून मी तुम्हाला विचारतोय ... तुम्हाला सांगायचं नसेल तर तसा काही फोर्स नाही ..." मी अडखळत तिला विचारलं . त्यावर ती एकदम गंभीर झाली . तिच्या हातातला बन पावाचा तुकडा तसाच हातात राहिला . एकूणच प्रकरण गंभीर दिसत होतं . तिने थोडा पॉज घेतला आणि सुरुवात केली ," मी माझ्या होणाऱ्या नवऱ्याशी बोलत होते.... आमचं भांडण झालंय … " तिचे हे शब्द आकाशातून पडणाऱ्या मुसळधार पावसासारखे माझ्या अंगावर कोसळले . इतके दिवस आपण जिला पहात होतो, जी आपल्याला मनोमन आवडली होती , तिचं एका दुसऱ्याच माणसाबरोबर लग्न होणार आहे हे ऐकल्यावर नैराश्येचे ढग आणखीनच माझ्या मनात दाटून आले . गर्दीने खच्चुन भरलेल्या बसमधे आपण बसलेल्या सिटवर रिझर्वेशन असलेला माणूस आल्यावर जसं वाटतं तसं मला त्यावेळी वाटलं . ती पुढे बरंच काही सांगू लागली . पण माझं तिच्याकडे लक्षच नव्हतं . " कॉलेज ..... प्रेम..... विरोध ..... हेकेखोर .... वैताग ...." हे असे काही शब्द माझ्या कानावर पडले . पण माझ्या लेखी त्यांना आता काही किंमत नव्हती .

विषय: 
Group content visibility: 
Public - accessible to all site users

टिपिकल सिरीयल चालुए बरका. फक्त प्लाटफोर्म वरून चहाच्या टेबलापर्येंत गेलात, स्टोरी तिथेच आहे बऱ्यापैकी..
हरकत नाही. चालुद्या.. वाचतोय.. Happy

मज्जा येती आहे वाचन करताना....खुप छान...पण लगेच भाग पूर्ण होतोय वाचून अस्स होतय....