पूजा-अर्चा

विवरातली बुबुळे तमाची काय किंचित हालली............. व्वाह,..

सुंदर कविता

वाह.....खुप सुंदर रचना

भारतीताई,

काय गूढरम्य कविता आहे हो! ग्रेस असंच लिहायचे का? मला उगीच त्यांची आठवण आली! शेवटची ओळ मस्तंच आहे. गात्रकविता हा शब्द खूप आवडला. शब्द चपखलपणे योजण्याची तुमची हातोटी आहेच!

आ.न.,
-गा.पै.

बापरे... कसं गूढ रम्य लिहिलं आहेस, भारती. जी एं चं पद्यं वाचतेय असं वाटलं.

कविता आवडली, विशेषतः कल्पनासृष्टी.

धन्यवाद.

Sundar

गुरफटलो आहे.....
मस्त !

सुरेख!

आहा ! भारती ताई.. सुंदर कविता..
वाटेत भेटलेल्या (की वाट्याला आलेल्या पुल्लिंगी ??) गुळगुळित गोटेदगड ,खडे ,स्फटिक, कच्च्या हिर्‍यांची तटस्थ नोंद घेणार्‍या, स्वप्नात किंवा कधीकाळी प्रत्यक्ष भेटलेलया मोतिया शंख शिंपल्यांची आठवण ठेवणार्‍या ,सगळाच नाही पण, शेवटी सृजनात निर्मीतीतही काहीसा स्वत:च्या स्त्रीत्वाचा ठाव शोधणार्‍या.आणि तो उत्कट पूजासोहळा साजरा करणार्‍या स्त्री ची कविता.. अगदी सुंदर..

ताई तुला किती नमस्कार करावेत या सुंदर कवितेसाठी. कवितेला अर्थांच्या इतक्या छटा उमटल्या आहेत की मी काय बोलणार!
इतर ठिकाणी तुला म्हटल्याप्रमाणे, निर्मितीच्या आधी आदिमाया अशी विचार करत असेल! तिच्यातलं स्त्रीत्व कशाच्याही निर्मितीच्या आधीचं, स्वयंभु आणि विलक्षण!
भन्नाट, झक्कास, भारी, सुंदर आणि अजुन काही विशेषणे असतील ती सगळी या कवितेसाठी!

या कवितेचा पहिला भाग माझ्या डोळ्यांपुढे सेमी Abstract चित्रासारखा पण ठसठशीत बाह्य रेषांतून उमटत राहिला
मनातलेच ठळक रंग घेउन. दुसऱया भागातल्या प्रार्थनेचा मंत्रभारलेपणा एकवटताना शब्द इतके सजीव होतात की शेवटची ओळ वाचतानाच अंगावर शहारा येतो
. वर दाद ने लिहिल्या प्रमाणे जी ए नी पद्य लिहिले अस्ते तर ते असेच काहीसे असते असं वाटून गेलं
भारतीजी तुमची जवळ जवळ प्रत्येक कविता ,अर्थ अनेक पदरी नवनिर्मितीचा घाट ' अशाच रुपात प्रगटते .

दोन दिवस झाले ही कविता पुन्हा पुन्हा वाचतोय. एखादी biologically diverse इको सिस्टीम असावी आणि अंधार उन्हाच्या खेळात प्रत्यही काही नवीन दिसून हर्ष व्हावा....तशी काहीशी अवस्था आहे.

वाह फार आवडली.
>>>>काचेरले टोकेरले दुधिया छटांचे पुंजके
आकाश उजळत आतले रंगाप्रकाशांचे छुपे
धातूरसांची रोषणाई त्यात चमके थंडशी
की पत्थरांनी प्राशलेली आग धुमसे मंदशी>>> वाह!! अतिशय चित्रदर्शी!!