क्षितिजावरचा संन्यासी

सुन्दर. काही शब्द खूप आवडले. उ.दा. - उंच भरजरी वस्त्रे, महिरप, घनझाडांवरती

बालकवींची आठवण जागवलीत राव !

सुरेख!

धुके पांढरे सरपटणारे अडखळले घनझाडांवरती
परतून आले तसेच मागे अरुंद पाऊलवाटांवरती
लक्ष चुंबने देत फ़ुलांना सरकत गेले पुढे पुढे अन
खुणा उमटल्या दाट धुक्याच्या हिरव्या हिरव्या पानांवरती.... >>> अग्दी चित्रदर्शी ...

सुरेख कविता...

खूप आवडलीय .

आहाहा, किती सुरेख
अप्रतिम सुंदर

दुसर कडवं दृष्टीगारवा देणारं वेधक landskape…
सुन्दर कविता.

अतिशय सुंदर. एकदम डोळ्यांसमोर उभी राहिली ती पहाट!
आम्हाला अभ्यासक्रमात अशीच तळ्याकाठच्या हिवाळ्यातल्या पहाटेचं वर्णन करणारी कविता होती. कुणाची ते नेमकं आठवत नाही पण बहुतेक कवी अनिलांची असावी!

आवडली.

मस्त

वाह! सुंदर

धुके पांढरे सरपटणारे अडखळले घनझाडांवरती
परतून आले तसेच मागे अरुंद पाऊलवाटांवरती
लक्ष चुंबने देत फ़ुलांना सरकत गेले पुढे पुढे अन
खुणा उमटल्या दाट धुक्याच्या हिरव्या हिरव्या पानांवरती....

मखमल जमिनीवरची हिरवी रजतकणांनी झाली ओली
खडकांमधले पाणी निर्मळ उतरून आले होते खाली
चित्र प्रकटले असे कि जणू डोळ्यांनाही वाटून गेले
कागदावरी रंग शिंपुनी कुणी खरोखर जादू केली...

व्वा!! सुंदर चित्रण! अप्रतिम कल्पना.

सुंदर !

आवडली

चित्रदर्शी कविता.
जुन्या कवितांची, त्या कालखंडाची आठवण आली.
आवडलीच..

वाह!

सुंदर !
पहाटतेजाचे केशरी वस्त्र नेसलेल्या सूर्याला दिलेली 'क्षितीजावरचा संन्यासी' ही उपमा तर फार आवडली.