Submitted by रसप on 27 April, 2014 - 03:05
निर्जीव सुखाची जागा
प्राजक्तव्यथांच्या ओळी
ही रंगमाखली वेळ
अंगणवेडी रांगोळी
आकाशकोपरा माझा
अंधार जिथे विरघळला
तो दहिवर-गहिवर होउन
पानोपानी साकळला
शीतल वाऱ्याची शाल
गुरफटून घेतो आहे
मी ज्योत आतली माझ्या
रात्रीला देतो आहे
प्रत्येक कालचे स्वप्न
क्षितिजावर खोळंबावे
हे दु:खयुगांचे भोग
इतक्यात कसे संपावे ?
....रसप....
२७ एप्रिल २०१४
http://www.ranjeetparadkar.com/2014/04/blog-post_27.html
विषय:
Groups audience:
Group content visibility:
Public - accessible to all site users
शेअर करा
थोडक्या शब्दांत छान
थोडक्या शब्दांत छान अभिव्यक्ती.
शेवटचे कडवे सर्वात विशेष.
छान !
छान !
अप्रतिम कविता. शीतल
अप्रतिम कविता. शीतल वार्याची....कडवे पुन्हा पुन्हा वाचले.
शीतल वार्याची....कडवे पुन्हा
शीतल वार्याची....कडवे पुन्हा पुन्हा वाचले.<<<
हेच कडवे मलाही आवडले व मीही दोनवेळा वाचले.
(मात्र ह्यावेळी लक्ष शब्दांमुळे थोडे दूर गेले आशयापासून)
Mastach aahe
Mastach aahe