तानाजी..

वाचताना शेवट असाच असेल अशी कल्पना आलेली पण तो असा नसेल म्हणुन उगाचच मनाला समजावित
होते

प्रेडिक्टेबल तरीही टचिंग !

वा! खूप कमी शब्दात खूप भेदक लिहिलयस.
मला शेवटाचा अंदाज पॉझिटिव्ह वाटत होता. की म्हातारी वाट पाहतेय तर नातवाच्या नावाने पोस्टमननेच मनिऑर्डर पाठवली असेल. ... शेवट फार चटका लावून गेला.

छान लिहिलय!
पण शिर्षक तानाजी हे पटले नाही. मूळ कथावस्तू म्हातारी, तिचा कोणतरी नातू, व यान्चेमधिल होऊ शकणारा दुवा म्हणजे तानाजी. त्यामुळे नेमके कशाला उठाव द्यायचा आहे / दिला गेला आहे, त्यापेक्षा शीर्षक वेगळे भासते.

मला तर वाटलेले की आज शिवजयंती आहे (इं.तारखेवरुन की तिथीप्रमाणे खरी/खोटी हा गोंधळ नको) म्हणुन तानाजीबद्दल काही लिहलय किंवा तानाजीच्या कथेप्रमाणे काही आधुनिक तानाजी आहे

>>>> मला शेवटाचा अंदाज पॉझिटिव्ह वाटत होता. की म्हातारी वाट पाहतेय तर नातवाच्या नावाने पोस्टमननेच मनिऑर्डर पाठवली असेल. <<<<<
दक्षे, अगदी अगदी, कथेच्या"तानाजी" यानावावरुन, व सुरवातीचा बराचसा भाग त्याची जीवनशैली वर्णन करण्यात गेल्यामुळे तू म्हणतेस तशीच "शन्का" मलाही आली होती, पण कथेत तसेदाख विले नाहीये, अन म्हणूनच कथेचे शीर्षक मला नन्तर खटकले. असो.

पोस्टमन इन द माउंटेन या कथेची आठवण झाली वाचताना

बागे व्हॉट आय इमॅजिन्ड इज नॉट गोड गिट्ट, इट्स काईंड..

जाई....

"...पोस्टमन इन द माउंटेन...."

छान आठवण काढलीस या कथेची. तानाजीसारखाच पण आता निवृत्त झालेला एक पोस्टमन. त्याच्या जागी मुलाला पोस्टमनची नोकरी लागली आहे. मुलाला खेडेगावातील घरे दाखवून पत्रांचा योग्य बटवडा कसा करायचा हे शिकविण्यासाठी बाप त्याच्यासोबत, गुडघे दुखत असतानाही, जवळपास ५०-६० किलोमीटरचा डोंगराळ प्रवास करतो. फार सुरेख झाले आहे त्याचे चित्रण.....विशेष म्हणजे टपाल वाटत असताना गावकर्‍यांकडून बापाला मिळणारे प्रेम पाहिल्यावर त्याला उमजते की आपल्यापेक्षा गावातील लोकांनीच बापाला योग्यरितीने ओळखले आहे.

त्या नातवाच्या.....:राग: जिने त्याला लहानाचा मोठा केला, तिला पहायला/ भेटायलाही याला वेळ नसावा? आणी मनीऑर्डर पाठवतोय, भुक्कड! (सॉरी बागेश्री अशा प्रतीसादाबद्दल, गोष्ट खोटी आहे, पण अशा घटना प्रत्यक्षात घडतात, म्हणून सन्ताप येतो)

मलाही आधी तानाजी मालुसरेबद्दल आहे का असे वाटले होते.

आधी लिहायचे राहिले. अप्रतीम लेखनशैली आहे तुझी, दैवी वरदान! प्रसन्ग डोळ्यासमोर उभा रहावा, एवढा जिवन्त केला आहेस तू. असेच लिहीत रहा, मनाला भिडते.

मलाही आधी तानाजी मालुसरेबद्दल आहे का असे वाटले होते >> रश्मी सेम पिंच, म्हणून मी वाचणं चक्क टाळलं होतं. नंतर म्हणलं निदान नजर तरी मारू.

बागे, शिर्षक जरा वेगळं हवं होतं असं माझं ही मत.

...मला शेवटाचा अंदाज पॉझिटिव्ह वाटत होता. की म्हातारी वाट पाहतेय तर नातवाच्या नावाने पोस्टमननेच मनिऑर्डर पाठवली असेल. ... शेवट फार चटका लावून गेला... मलाही तसंच वाटलं.
मलाही आधी तानाजी मालुसरेबद्दल आहे का असे वाटले होते.

अपनी गलीमें मुझको न कर दफ्न बादे-कत्ल
मेरे पतेसे खल्कको क्युं तेरा घर मिले

तुझसे तो कुछ कलाम नही लेकिन ऐं नदीम
मेरा सलाम कहियो अगर नामाबर मिले

- गालिब

(पहिला शेर जाईसाठी, दुसरा रश्मीसाठी)

हृदयस्पर्शी कथा.
तानाजी आणि म्हातारी यांच्यातलं नातं रक्ताच्या नात्यापेक्षा जवळचं होतं हे छान रेखाटलंय.

जो आहे तोच शेवट योग्य वाटला.
फक्त, म्हातारी मेली हे थोडं अप्रत्यक्षरीत्या सूचित केलं असतं तर शेवट अधिक प्रभावी झाला असता.

आवडलं !

प्रसन्ग डोळ्यासमोर उभा रहावा, एवढा जिवन्त केला आहेस तू. + १००

अरे देवा

सुरेख लिहीलय.

कथा उतारानं चाललेल्या सायकलसारखी सहज आणि समर्पक चालली. शेवटाला उतार पटकन तिव्र झाला आणि डेड एन्ड. हाही शैलीचा भाग असू शकतो आणि तो उत्तम आहे.
काही ठिकाणी शेवटी एका अनपेक्षीत / गूढ वळणानंतर ती थांबवतात. त्यातही मजा येते.

शुभेच्छा!!!

|| दंडवत ||

मस्तच