माज्या म्हतारीचं जीणं...व्हतं लई जीवघेणं....
उभ्याउभ्यानं येचलं...पुरं आवीक्षंच तीनं...
म्हातारीचं डोळं भारी...हाक देतं रात सारी...
तीच एकटी उरली...माज्यासाठी रडणारी...
यक लुगड्यात केला...तीनं फ़ाटका संसार...
सोता राहून उपाशी...माज्या घराचा आधार.....
म्हतारीच्या चामडीचं...आता लोंबलं लक्तर....
अडाण्याच्या या लेकीनं...दिलं हातात दप्तर...
काय सांगू इचं गूण...माज्या जल्माचीच खूण...
कसं फ़ेडू सांग देवा...माज्या म्हतारीचं ॠण...
उनामंधी म्हतारीनं...पदराचं झाप केलं...
पाणी पाजाया हातानं...वंजूळीचं माप केलं....
काल दारात सांडलो...पाय गुतून जरासा...
त्वांड फ़ुटलं वाईच...रडलो मी ढसाढसा....
कूल्ल्यावर घसडत...माजी म्हतारी धावली...
नगं रडू लेकरा रं...सोता रडली माऊली...
काही दिसांनी म्हतारी...मला सोडून जाईलं...
माजी आशीच काळजी...तवा कोण का घेईलं....
देवा दे रे जल्म पुन्हा...याच म्हतारीच्या पोटी....
माझ जगणं मरणं...आसु दे रं इच्यासाठी.....
-- संतोष वाटपाडे (नाशिक)