जुना काळ (मदिरा वृत्त)

(मदिरा वृत्त = गालल गालल गाललागा , ललगा ललगा ललगा ललगा )

आठवतो मज काळ जुना , अन आठवतो मज गाव पुन्हा,
ओबडधोबड वाट जरी ,मज बोलवतो गतकाळ पुन्हा....
पेटवल्यावर चूल घरी ,खरपूस सुवासिकता फुलते,
माय कुठे घर आवरते ,पण कंकण मंजुळ वाजवते.....

पाणवठ्यावर कैक स्त्रिया, कमरेवर घागर,वावरती
गोंधळ घालत कायमचा, लटकेच पुन्हा रुसती हसती....
आदळते नववार कुठे ,दगडावर वाळण अंथरले,
कोण भिजे कुणि वाट बघे, उघडीच तिथे बसतात मुले...

अंगण सारवते गृहिणी, तुळशीपुढती पणती जळते,
घेत कडेवर बाळ तिचे, स्वयपाक धुणी सगळे करते....
नांगर घेत गळ्यात उभा, धडधाकट मालक रोज दिसे,
तो निघतोय मळ्यात जरी, गृहिणी मुरकून मनात हसे....

शेत खळ्यात मका मळता, कणसे फुटल्यावर का उडती,
साठवल्या पिशव्यांवरती ,हलकी उबदार उन्हे पडती...
धुंद हवेत पिके हलता, चिमण्या तर गोंधळतात उगा,
हात हवेत सफेद झगा, दिसतो टकल्या खुणवीत उभा...

सांज जरा कलताच, उडे पदधूळ, गुरे फिरतात घरी,
हंबरती इवले बछडे ,क्षिरधार मुखी मिळणार तरी...
लाल प्रभाकर मावळता, पडवीतच माळकरी जमती,
कष्टकरी भजनात भले ,थकवा विसरून हरी भजती...

गाव शिवार मनी ठसतो, हिरवी कुरणे मन पांघरते,
आठवते जगणे सगळे ,शहरात जरी सुख आढळते...
आठवतो मज पार जुना, अन उंबर आठवतोय जुना,
स्वप्न खरे ठरणार कधी, मज जन्म मिळो खडकात पुन्हा ...

-- संतोष वाटपाडे (नाशिक)