अनासक्त

Submitted by रसप on 4 December, 2013 - 00:51

चांदण्यांनी जमिनीवर उतरावं, तसा -
रोज पहाटे ओलसर अंगणात,
पारिजातकाचा सडा असतो..
तू बोलायचीस तेव्हा असाच सडा
मोत्यांचा पडायचा
जो तू नसताना मी तासन् तास न्याहाळायचो

वेचलेला सुगंध जसा सहज उडून जातो,
तितक्याच सहज तू दुरावलीस
हे झाड म्हणून तुझ्यासारखंच आहे,
माझंच असूनही परकं आणि
अनासक्तीने सगळ्या चांदण्या झटकून देणारं...

....रसप....
४ डिसेंबर २०१३
http://www.ranjeetparadkar.com/2013/12/blog-post.html

विषय: 
काव्यलेखन
Groups audience: 
गुलमोहर - कविता
Group content visibility: 
Public - accessible to all site users
शेअर करा