पहाट

अलगद अलगद, हलकेच नाजूक,
नवकुसुमांची घेऊन सोबत,
ओढली धरेने, सोनेरी किरणांची झालर!

जरी होता त्रिमितीत काळोख,
स्पर्शता रविकिरणांनी पूर्व क्षितीज,
गुंजले पक्षांचे कुजन,
दुभंगलेल्या आसमंतात!

मावळत्या चांदण्यांना देता निरोप,
कुणाचे बरे ओघळले अश्रूंचे चार थेंब,
विसावले ते दवबिंदू होऊन,
हिरव्या गर्द गवती पात्यांवर!

जरी आहे ठाऊक,
मावळणार हा दिनकर,
रोजचाच आहे उगवत्या मावळत्या सावल्यांचा खेळ,
सृष्टीचा तर एकच नियम,
नवचैतन्याला करणे सलाम!
नवचैतन्याला करणे सलाम!