काल होती शांतता निश्चल इथे!(तरही गझल)

छान सर्वच काफिया...

मतला आवडला...

सहभागाबद्दल आभारी आहे.

इच्छाबळ >>>>>> इतर काफियांमध्ये असा चालतो का की इच्छाबल असे केले पाहिजे ????

दे मला तुझिया स्मृतींची शाल तू.....
विरहवारा केवढा शीतल इथे!>>>>> हा जास्त आवडला (शाल =ऊब ..मी असा भावार्थ काढला बरोबर आहे ना सर?)

सुंदर गझल..!

याच वळणावर सुटावे व्यसन हे......
पाहिजे थोडेच इच्छाबल इथे!<<< सुंदर शेर

काल होती शांतता निश्चल इथे!
चालला आहे कशाचा खल इथे?<<< मतला स्वच्छ आणि मस्त वाटला.

काही शेर थोडे सपक किंवा अनावश्यक वगैरे वाटले हे परखड पण प्रामाणिक मत!

बाकी कर्दनकाळजी, 'इथे' ही रदीफ घेऊन हे काफिये हाताळणे मला तरी विशेष मर्यादा आणणारे वाटले नाही. (म्हणजे ही गझल आणि वैवकुंची गझल वाचल्यावर असे वाटत आहे).

धन्यवाद!

माउलींच्या पालखीसाठी चला......
काळजाची अंथरू मखमल इथे!<<<

१. शेरातील शब्द लोभस आहेत.

२. शेर भक्तीभावाकडे छान कललेला आहे.

३. शेर एका सलग वाक्याप्रमाणे मात्र झालेला आहे. म्हणजे पहिली ओळ वाचल्यावर निर्माण होऊ शकणार्‍या अपेक्षा दुसर्‍या ओळीत काही विशेषत्वाने पूर्ण होत नाहीत.

४. याचा अर्थ हा शेर वेगळ्या प्रकारे लिहिल्यास अधिक गहिरा होईल असा नाही. याचे कारण या शेरातील मूळ खयालच 'दोन स्वतंत्र ओळीत' 'गझलेच्या शेराच्या प्रवृत्तीनुसार' विभागला जाण्यास फारसा पात्र नाही.

धन्यवाद! कृ गै न!

मखमल हा काफिया सुंदर आहे.

तिलकधारी आला आहे.

आनंद धावतो का इच्छेपुढे कुणाच्या
पानास जीवनाच्या थोडा समास राहो

जमल्यास आपणास बोध झालेला अर्थ गद्यात कळवाल का?

कर्दनकाळा, या प्रश्नाचे उत्तर तुला तिघेच देऊ शकतात. तिलकधारी, सानेकर आणि श्रीकृष्ण राऊत! सहा सात वर्षांपूर्वी दक्षिण महाराष्ट्र व गोवा या प्रदेशात मराठी गझलेत एक निराळीच लाट येऊन गेली. असे काही शेर करायचे की काय म्हणायचे आहे ते ऐकणार्‍याला समजले तर नाही पाहिजे, पण काहीतरी फारच भारी म्हणायचे आहे असे वाटले मात्र पाहिजे. हा त्या लाटेतील शेर दिसतो. हा शेर नंतर शायराला विचारला की शायर म्हणतो हा 'आपोआप असाच सुचला'. ' आपोआप असाच सुचला' म्हणजे काय विचारले की शायर म्हणतो वरतून आला, मागून आला वगैरे! पुढे शायर म्हणतो की एका विशिष्ट मनस्थितीत हा शेर माझ्याकडून होऊन गेला. असे म्हणून झाल्यानंतर शायर विचारी मुद्रा करून समोरच्याची कीव वाटत आहे असे भाव धारण करतो. येथे हतबल होऊन रसिक 'आपण जाणकार नाही आहोत' हे स्वतःच्या मनाशी कबूल करतो.

या शेरांना भरभरून दाद देणारे सहसा अतृप्त आत्मे असतात. ते जाणकार म्हणून लौकीक प्राप्त व्हावा यासाठी जमेल तेथे हेलपाटे, खेटे घालत असतात. पुढे कालांतराने 'ज्येष्ठ हेलपाटे घालणारे' या निव्वळ एकाच निकषावर ते जाणकार ठरून जातात. मग ते गालिब शब्दबंबाळ होता, फिराकला दर्द समजला नाही अशी विधाने दडपून करू लागतात. पुढे ते इतके जाणकार ठरतात की वरील प्रकारचे शेर करणारेही त्यांच्याच अभिप्रायाच्या प्रतीक्षेत रांगा लावतात.

तुला हे सगळे जमणार नाही, बराच लांबचा पल्ला आहे.

दलितांचा सल हा शेर आवडला.

तिलकधारी निघत आहे.