डोह

कुणी येणार नसते वाट मी बघतो उगाचच
>> व्व्वाह!!!

स्वतःला गुंतुनी घेतो न पटणा-या त-हांनी
न कुठले काम सामोरी तरी करतो उगाचच

पुढे जाऊन होइल काय, रेंगाळूनही काय
उभा राहू तरी कुठवर जरा बसतो उगाचच<<< व्वा व्वा

नवे आणू तरी कोठून, आणावे तरी का
कधी आटून जाइल डोह, घाबरतो उगाचच

<<< मस्त

गझल आवडली.

सगळे शेर फार आवडले
ही देखील तुमच्या गझलेच्या खास अश्या शैलीत आहे असे जाणवले

__________________________________-

अवांतरः रेंगाळूनही कय>>>>>
लयीत वाचताना मला (..मीच..) चुकल्या-चुकल्यासारखे वाटले
इथे ,मी "बदलाची गरज" असे सुचवल्यास आपल्याला चालेल का .....

(असा एक बदलही सुचला होता ...की...<<<पुढे जाऊन होइल काय?.....रेंगाळून देखिल?>>>> पण आधी तुम्हाला विचारावे म्हणून थांबलो )

कळावे आपला नम्र(भोळसट)
~वैवकु

>> कुणी येणार नसते वाट मी बघतो उगाचच
वा!

>> पुढे जाऊन होइल काय, रेंगाळूनही काय
एक लघु जास्त होतो आहे काय?

एक लघु जास्त होतो आहे काय?

<<<

होय. मागे यावर एका ठिकाणी चर्चा झाली होती. त्यामुळे आज येथे पुन्हा विषय काढला नाही. हा शेवटचा लघु अनेकदा (सूट म्हणून) घेतला जातो व अशी उदाहरणे आहेतही. (विशेषतः उर्दूत अशी उदाहरणे अनेक आहेत)

गालिबची एक ओळ!

आगही दामे शुनीदन जिस कदर चाहे बिछाये (अर्थातच, उर्दूत त्या 'ये' ची उच्चारानुसार मात्रा एक म्हणून हे उदाहरण दिले).

नवे आणू तरी कोठून, आणावे तरी का

आवडले

ह्म्म. धन्यवाद.
टाळणं सहज शक्य होतं असं वाटत राहिलं मात्र. असो.

उपयुक्त माहीतीबद्दल धन्स बेफीजी


पण उर्दूतील व मराठीतील छंदशास्त्रात बराच फरक असतो असे ऐकले आहे मग उर्दूत चालले तर मराठीतही चालते असे काही आहे का.......... की काही वेगळे कारण असावे या मागे .
लगावली पाळायची म्हटल्यास असे करायला नाही पाहिजे असे मला वाटते (या सुटी मुळे लगक्रम चुकतोच की शेवटी!! व एखाद्दुसर्‍या लघुमुळेही वृत्त बदलतेच)
_________________________________

अवांतरः कधीकधी मलातरी वाटते की काही मोठे नावाजलेले बडे गझलकार कधीमधी अशा न कळत चुका करून बसत असतील व मग ते स्वतः किंवा कालांतराने त्यांच्या मागून आलेले लोक ही सूट आहे!!.... असे चालते!! असे म्हणत असतील व पुढे या सुटी मतप्रवाह व पुढे उपनियम म्हणून रूढ होत असतील

आणि एकीकडे एखादा नवखा असे करू पाहत असेल तर त्यास फाडून खाल्ले जाते .....

समीरजी एक श्रेष्ठ गझलकार आहेत मग मी त्याना कसे काय काही म्हणू शकतो अशीही एक बाजू असतेच शेवटी

असेच आपले वाटले म्हणून वै म व्यक्त केले कॄ गै न

मला बोलायचे नव्हते तरी बोलून गेलो मी
म्हणाले मौन माझे बडबडावे वाटते आहे

_________________________________

मलातरी ही गझल खूप आवडली याच्याशीच मतलब !!!

<<<नवे आणू तरी कोठून, आणावे तरी का
कधी आटून जाइल डोह, घाबरतो उगाचच>>>

अतिशय सहज सुंदर.

सुंदर आशय

समीर, तुकारामांच्या रचनेसाठी आभार.
अवेअरनेसबद्दलचं मतही एका मर्यादेत पटलं.
पण मग फॉर्मला महत्त्वच द्यायचं नसेल तर रचना 'गझल' म्हणून प्रकाशित का करावी?
(तुकारामाने कुठे 'आता मी अभंग लिहिला पहा' म्हटलं होतं?)

शेर आवडले. आशय आणि मांडणी याबाबतीत सगळेच शेर छान आहेत. भरकटलेपण, अस्वस्थता इ. छानच आलेत. स्वतः गझलकाराला यातला कुठला शेर सर्वात जास्त आवडला असं विचारायचा मोह अशा वेळी उगाचच होतो.

ह्म्म. मान्य. म्हणजे असंही मत असू शकतं हे मान्य.
खरंच मनःपूर्वक धन्यवाद.

स्वाती आंबोळे आणि समीरजी यांच्यातल्या चर्चेबद्दल दोघांचेही आभार.

एक-दोन खटके राहिले (जसे माझ्या गझलेत झालेय) तर सदोष गझल आहे असे म्हणतील.
ही गझलच नाही असे म्हणायचे कारण नाही.>>>>>>>>>

मनापासून पटले हे मत गझल् कडे पाहण्याचा हा दृष्टीकोन फार आवडला कायम स्मरणात राहील

धन्यवाद स्वातीताई व समीरजी

निर्मिती करतानाची awareness हा मुद्दा जरा अधिक सखोलपणे सांगाल का समीरजी उदाहरण वगैरे देवून ? मला फारसे समजले नाही जाणून घ्यायचे आहे

आपल्याला देत असलेल्या तसदी बद्दल क्षमस्व

अप्रतिम गझल. आवडली.

समीर, मते फार आवडली व चिंतनीय वाटली. धन्यवाद!

अशक्य सुंदर गजल .....

गझल आवडली !

गझल नेहमीप्रमाणेच आवडली.

चर्चा मुद्देसूद व उपयुक्त झाल्याचे दिसत आहे हे विशेष!

आशयाची/अर्थाची गळचेपी होत असेल आणि त्या कविस फॉर्म पेक्षा अर्थ अधिक महत्वाचा आहे असे खरोखर वाटत असेल तर सुट म्ह्णून घेण्यास काहिच हरकत नाही. सुट घेणे हे स्वातंत्र्य कवीचे आहे एकदा त्याने 'सूट' म्हणून घेतल्यावर. ती का घेतली? किंवा घ्यावयास नको होती ह्या अंगाने विचार करणे निरर्थक वाटते. गझल आवडली.