Submitted by सुशांत खुरसाले on 5 February, 2013 - 02:36
प्रेरणांशी प्रतारणा केल्याच्या काळोखात चिंब
भिजलेला मनाचा काजळडोह........
त्या डोहावर सुवासिक हास्यांच्या गुलामगिरीने
निर्मिलेले चंदनी सांत्वनाचे नागमोडी पूल......
झुगारुन द्यायचं आता हे सारं..!
आणि तटस्थ राहायचं-
अंधाराच्या पार्श्वभूमीवर विजेच्या कल्लोळाने
निष्पर्ण झालेल्या वॄक्षासारखं .....
त्याला कसा होत नाही पाखरांचा मोह अन्
कसं खुणावत नाही -वसंताचं संगीत ....
सप्तरंगी इंद्रधनुंचे उखाने नसतील आले
त्याच्या वाटेला किंवा विझून गेल्या
असतील पालवीच्या प्रसववेदना.....
..... तरीही तो त्याच्या ठायी स्वयंभूच ....
एका चित्रकाराची दिव्य प्रेरणा बनून....!!
विषय:
Groups audience:
Group content visibility:
Public - accessible to all site users
शेअर करा
सुंदर कविता!
सुंदर कविता!
Shyamaji , abhaar....!!
Shyamaji , abhaar....!!
उत्तम आहे ही कविता
उत्तम आहे ही कविता
छानच
छानच
Dhanyavaad Vaibhav aani
Dhanyavaad Vaibhav aani Praptiji ....!!