तुज बघता {संदीपची नवीन कविता आणि विडंबन}

तुज बघता सारा हिशेब चुकला होता
मी अमावास्येला चंद्र पाहिला होता

तो एकच झाला गुलाब अवघा लाल
जो ओठांवरती तुझ्या टेकला होता

तालात नादली तुझी पैंजणे तिकडे
हृदयाचा ठोका इकडे हुकला होता

डोळ्यात अचानक उभ्या जळाच्या लाटा
मी डाव प्रीतीचा पहिला शिकला होता

निथळता चांदणे असह्य अंगावरती
मी चंद्र तुझ्या वस्त्राने टिपला होता

तू मिठीत घेता श्वास थांबले होते
मज मारायचा डाव चांगला होता

पाहिले जयाने तुझे लाजरे हासू
माणूस तो आयुष्यातून उठला होता

चढणार होते जहर तुला हे माझे
मी कवितेतून दंश ठेवला होता

संदीप खरे

(विडंबन)
तुज बघता माझा अपघात जाहला होता
अन देहावरचा प्रत्येक अंग सुजला होता

रमलो होतो तुला मी पाहण्यात इतका
तितक्यात कारला जोरात ठोकला होता

तालात वाजली कानफडात इकडे
अन जोरात आवाज निनादला होता

डोळ्यांसमोर दिसले भर दिवसा तारे
कारचा मालक समोर उभा ठाकला होता

सांभाळता वेदना असह्य अंगावरती
अन कारचा मालक रागाने पेटला होता

तू बघताच माझे तोंड पडले होते
तुझ्या पुढे त्याने मला फोडला होता

पाहिले जगाने माझे समोर हसे
माणूस तो पोटधरून हसला होता

पडलो चक्कर येउन तिथे मी
अंती मी देह स्ट्रेचरवर ठेवला होता

प्र.रा.पासे