Submitted by जाह्नवीके on 23 August, 2012 - 08:13
अभंग आभाळाला पाहून
मनात आले अनोळखेपण
वाट फुटेना वळणा पुढची
कसले भरले असे रिते पण ......
मीच दिसावे कुठे स्वतःला
कल्लोळातून कुठे शांतता
अनोळखावे मीच स्वतःला
कधी स्वतःतून पळता लपता .......
शोध स्वतःचा घेता घेता
कुठे हरावे ते आपलेपण
माझे कसले म्हणता म्हणता
कधी गवसले हे परकेपण ......
रांगोळीच्या कणासारख्या
पसरून गेल्या अवघ्या वेळा
वेचत आता रंगांचे कण
कवेत घ्याव्या संध्या छाया ......
विषय:
Groups audience:
Group content visibility:
Public - accessible to all site users
शेअर करा
छान, वात फुटेना वळणा
छान,
वात फुटेना वळणा पुढची---------- इथे' वाट' असे आहे का?
धन्यवाद सुधाकर, चूक दुरुस्त
धन्यवाद सुधाकर,
चूक दुरुस्त केली आहे.
Nice , Jahnavi.
Nice , Jahnavi.
छान आहे कविता
छान आहे कविता