साहेब...

Submitted by विशाल कुलकर्णी on 15 May, 2012 - 00:16

काही दिवसांपुर्वी कात्रजच्या बागेत एकदाचे बॉसचे दर्शन घ्यायचा योग आला. तिथे पोहोचलो तेव्हा ही गर्दी उसळली होती. मी कसातरी गर्दीतुन आपले डोके आणि डोक्यावर उचलुन धरलेला कॅमेरा काढून आत घुसलो. पण पुढे काहीच नव्हतं. शेजारच्याला हळुच विचारलं... (जणुकाही माझं बोलणं समोरच्या जंगलात कुठेतरी दडून बसलेल्या त्या सायबाला ऐकुच जाणार होतं!)

कुठेय?

कुटं जावुन बसलय की राव, पंचीस मिन्टं झाली हुबा हाये हितं, पण जनावर भायेर यायाला तय्यारच न्है....

मी ही इतरांच्यात सामील झालो. अजुन थोडा पुढे सरकलो. डोळे ताणून ताणून कुठे दिसताहेत का साहेब हे बघायचा प्रयत्न करायला लागलो. इतक्यात पब्लिकमध्ये कुजबुज झाली...

आला...आला.....

मी पटकन कॅमेरा सरसावला आणि शेजारच्याला थोडं बाजुला सारत पुढे घुसलो. त्याने आधी कुरकुर केली पण हातातला कॅमेरा पाहताच तो ही बाजुला झाला.

नीट काढुन घ्या साहेब फोटो, मला ईमेल कराल?

मी त्याच्याकडे बघत होकारार्थी हसलो आणि पुढे सरकलो. जाळीतुन साहेब बाहेर आले आणि मी फोटो काढायचा विसरुनच गेलो. ते लांबलचक, देखणं , रुबाबदार व्यक्तीमत्व दिमाखात समोर उभ होतं. मी भान हरपल्यासारखा बघतच राहीलो.

साहेब, काढताय ना फोटो? लवकर काढा, नाहीतर परत जाळीत शिरेल तो....

साहेब जाळीत असलेल्या पाण्याच्या खळग्यापाशी आले. आधी पाण्याभोवती एक चक्कर मारून आजुबाजुचा अंदाज घेतला.

पाण्याच्या त्या खळग्याला पुर्ण चक्कर मारत महाशय या बाजुला आले आणि शेपटी ताणत सायबांनी आळस दिला.

डोहाला पुर्ण चक्कर मारुन पुन्हा एकदा पलिकडच्या तीरावरून डोहात उतरायची तयारी ...

त्यानंतर महाशयांनी आधी आपली तहान भागवून घेतली...

तहान भागवल्यानंतर मात्र उकाड्यापासून बचाव करण्यासाठी साहेबांनी सरळ पाण्याच्या त्या डोहात डुबकी मारली आणि तिथेच ठाण मांडून बसले.

शेजार्‍याचे फोटो आधी काढले म्हणून हे साहेब मात्र आमच्यावर जाम रुसुन बसले आणि पाठ फिरवूनच बसले.
बराच वेळ वाट बघीतली पण साहेबांचा रुसवा दुर होण्याचे चिन्ह दिसेना. मग शेवटी कंटाळून पुढच्या वेळी तुमचा नंबर आधी लावू असे प्रॉमीस केले तेव्हा शिष्ठपणाने एक पाठमोरीच पोझ दिली साहेबांनी.

सात वाजुन गेले होते. तिथले सुरक्षा रक्षक उद्यान बंद करण्याची वेळ झाल्याचे इशारे देत फिरु लागले आणि आम्ही साहेबांचा निरोप घेतला.

इरसाल म्हमईकर...

गुलमोहर: 

सहीच

मस्तच.

मस्त Happy

मस्त रे.
माझ्या पेंच अभयारण्यातली टूर आठवली. पाच राईड्सपैकी दोन वेळा वाघिण दिसली. एकदा खूपच ओझरती ‘बडी मॉं/मादा’. खूप लांबवर जंगलात. आणि एक दुसरी कॉलरवालीची मुलगी प्रत्यक्ष मन भरुन समोर जंगलात. काय ती रॉयल ग्रेस, काय रुबाब. शब्दातीत!
जरब अशी की तिने बायकोच्या डोळ्यांत डोळे घालून एकदाच पाहिले तर बायको जिप्सीमध्ये गुपचुप खाली बसली. फोटो काढेपर्यंत ती पुन्हा दरीत उतरली आणि दृष्टिआड झाली. ही वाघिण घरी नेऊ की काय म्हणजे बायको अशीच गुपचुप बसेल असा वेडा मिश्किल विचारही मनात आला होता.... Happy

ही वाघिण घरी नेऊ की काय म्हणजे बायको अशीच गुपचुप बसेल असा वेडा मिश्किल विचारही मनात आला होता.... स्मित>>>>>> स्मि हा - हा हा हा हा - एका जंगलात दोन वाघ / वाघिणी कधीही रहात नाहीत (जंगलातली एक म्हण व एक सत्य परिस्थिती)
पण हा विचार का होईना तुझ्या मनात आला म्हणजे तू नक्कीच खूप धाडसी आहेस..........

विशाल - फार सुंदर टिपलेस साहेबांना कॅमेर्‍यात....... मस्त....

दिनेशदा, खुप इच्छा होती, पण नेमका साधा डिजीकॅम होता कॅननचा बरोबर 4X झुम, ७.१ चा. त्यामुळे क्लोजप नाही घेता आला.
स्मिहा... परिस्थिती उलटीही होवू शकली असती. प्रत्येक व्यक्ती (वाघीण असो वा बायको) स्वतःच्या घरात 'शेर' असते Wink

काय पण रूबाब आहे बाळासाहेबांचा ! जंगल असो वा सुरक्षित उद्यान, या देखण्या जनावराचा तोरा किंचितही कमी होत नाही. विशालला तो फोटो काढू देतो म्हणजे जणू काही त्याच्यावर आपण उपकारच करीत आहे अशी गुर्मी.

मस्तच सारे फोटो. केव्हातरी तुझ्याच सोबत साहेबांचे दर्शन घेण्याचे भाग्य मला लाभू दे.

अशोक पाटील

आशु, खल्लास यार !
काश मेरे पासभी अच्छावाला कॅमेरा होता....... Sad
अशोककाका, कधीही या, जावुयात. माझ्या घरापासुन चालत जाण्याच्या अंतरावर आहे कात्रजचे हे उद्यान.
ईनमीन तीन, स्वारगेटवरुन कात्रजच्या मार्गावर, बालाजीनगरचा स्टॉप ओलांडला की दोन मिनीटात लागते. कात्रज डेरीच्या अगदी समोर Happy

Pages