भारत-पाक मैत्रीसाठी हाफिज सईद या "विचारसरणी"चा विनाश करण्याची नितांत गरज!

भारताने प्रत्येक युद्धात पराभव केलेला असल्याने रशिया आणि भारत ही कात्री त्यांना अस्वस्थ करणारी होती ज्याचा फायदा अमेरिकेने घेतला. त्यात पाकिस्तान चुकीचे वागले असे म्हणता येत नाही.
------ भारताने प्रत्येक युद्धात पराभव केला होता... पण भारताने ४८, ६५, ७१ कुठल्याही युद्धाचे आमंत्रण दिलेले नव्हते ना? पुढे कारगिल मधे पण कुरापत काढली... आता ७१ चा पराभव त्यांच्या लष्कराच्या वर्मी लागला होता (म्हणुन कारगिल झाले) असे सांगण्यात येते पण ४८, ६५ मधे कुठला घाव वर्मी लागला होता म्हणुन आधी कुरापत काढली गेली?

कुरापत कुणी काढली हा एक वेगळा विषय होईल. त्याचा रशिया - भारत कात्रीशी संबंध आहे असं वाटतंय का ? अमेरिका पाक मैत्रीची कारणे आणि त्याचे परिणाम इतकंच बोलूयात.

>>भारत-पाक मैत्रीसाठी हाफिज सईद या "विचारसरणी"चा विनाश करण्याची नितांत गरज!<<
थोडक्यात भारताविरोधी 'दहशतवादी' कारवायांचे समूळ उच्चाटनाची गरज. सहमत.
पण मुळात 'हाफिज सईद- "विचारसरणी आणि पाकिस्तान वेगळे असल्याचे कशाला भासवताय?
पाकिस्तान निर्मिती त्वरित व्हावी यासाठी त्याकाळी कुप्रसिद्ध "डायरेक्ट अ‍ॅक्शन" या दहशतवादी पद्धतीतून त्याची निर्मिती झाली ते विसरलात कि काय?

पुन्हा तेच भाबडेपण! पाकिस्तानी लष्कर तेथील जनतेतूनच येते ना? कि अमेरिका वा चीनमधून?जीनांनंतर जनतेचा पाठिंबा आहे म्हणूनच लष्कर सर्व सत्ताधीश आहे. जशी प्रजा तसा त्यांचा राजा.
उदाहर्णार्थ : दहशदवादाच्या इतक्या जखमा सोसुनही अफजलगुरु आणि कसाब यांना जिवंत ठेवण्यास वा काष्मिरातील हिंदुंना निर्वासित होऊ देण्यास आपल्या येथील जनतेचा फारसा विरोध आहे असे दिसत नाही असाच निष्कर्ष निघतो. विरोध असता तर कांद्याच्या भावावरून सरकार पाडणार्‍या जनतेने या हजारो लोकांचे जीवन उद्ध्वस्त करणार्‍या या प्रश्नांवरून सरकार खाली खेचले नसते का? आपल्याकडेही जशी प्रजा तसा राजा हाच नियम आहे. दोन्हीकडे नियम तोच!
>>जरदारी आणि नवाज शरीफ हे दोघेही पाकिस्तानचे द्रष्टे नेते आहेत. पण स्वत:ला रोमेल किंवा गुडेरियन[१] समजणार्‍या पाकिस्तानी लष्करशहांना भारताबरोबरचे वैर चालूच ठेवावेसे वाटते.<<
रोमेल वा गुडेरियन हे हितलरचे फक्त सेनापती होते. हिटलरची आज्ञा त्यांना मानावीच लागे. त्याकाळात जर्मन लोकांचा , कशा का प्रकारचा असेना, पाठिंबा होता म्हणूनच हिटलर सत्तेवर आला.
उपयोग काय भारताला या तथाकथित द्रष्ट्यांचा, कि जे निव्वळ बुजगावणी आहेत?
गेली साठ वर्षांपासून (पकिस्तानी लष्कर + आयेसाय) हिटलरप्रमाणे सर्वसत्ताधीश असते. झरदारींना फक्त त्यांचे क्रिकेटर्स, गायक वगैरे कलाकार, त्यांचे उत्पादन यासाठी भारतीय बाजारपेठ मिळवून त्यांची पोटे भरण्याची तरतूद करण्यासाठी पाठवलेले असतात. त्यात ते बहुतांश यशस्वीपण होतात. दहशतवादी कारवाया चालूच राहातात. अजमेरला चादर चढवण्याचा कार्यक्रम 'सौ चूहे खाके बिल्ली चली हाजको' प्रकारात मोडतो.
>>भारताने बोलणी करावी पण ज्यांच्याकडे काहीच अधिकार नाही अशा कढपुतळींशी का? ते साधे निर्णय घेण्यास समर्थ नाही आहे>>
उदय यांचेशी १०००% सहमत!

>>> भारत-पाक मैत्रीसाठी हाफिज सईद या "विचारसरणी"चा विनाश करण्याची नितांत गरज!

एकट्या हाफिज सईदला नष्ट करून काय होणार? तिथे सगळेच हाफिज सईद आहेत. त्यामुळे भारत्-पाक मैत्री ही अशक्य आहे. भारत व पाकिस्तान मित्र होऊ शकतील हा भाबडा विचार आहे. तो कधीही प्रत्यक्षात येऊ शकणार नाही.

पाकिस्तान हा देश जगाच्या नकाशावरुन नष्ट करणे हा एकमेव उपाय आहे.
म्हणजे नक्की काय करायचे? तिथले सर्व लोक मारून टाकायचे? की त्यांना भारतात सामावून घ्यायचे?

अरे देवा!! आहेत ते अल्पसंख्य मुसलमान नीट सांभाळता येत नाहीत, त्यात हे जन्मभर भारतविरोधी असलेले, भारतावर राज्य मिळवू पहाणारे लोक भारतात येऊन भारताचे कायदे पाळतील? अहो खुद्द भारतीय लोकांना साधे वहातुकीचे कायदे पाळता येत नाहीत, त्यांची अंमलबजावणी करता येत नाही, तिथे सूडाने भारलेले हे लोक कसले कायदे पाळणार नि त्यांना शिक्षा कोण करणार? (मुलायम सिंघ, अरुंधति रॉय हे तर देश बुडवायलाच निघाले आहेत, त्यांना सशस्त्र मदत!!) सबंध देशाची वाट लावतील!! स्वतःचे भले काय हेच ज्यांना कळत नाही, त्यांना स्वर्गात पाठवले तर ते स्वर्गाचाहि नरक करतील!

त्यापेक्षा आपल्या सीमा सुरक्षित ठेवा, त्यांच्या कारवायांवर बारीक लक्ष ठेवा, पण त्यांना तिथेच राहू दे.

अमेरिकेने (म्हणजे फक्त चेनी, इ. लोकांनी ) regime change नावाची, मध्यपूर्व देशांना लोकशाही बनवण्याची कल्पना काढली होती, त्याचे काय वाट्टोळे झाले, नि अमेरिकन जनतेचे काय हाल झाले ते पहाता आहात ना?
तुम्ही तसले करू नका, जमेल तेव्हढी मदत करा! कदाचित खायला प्यायला मिळाल्यावर त्यांना काही उद्योगधंदे सुरु करण्याचे सुचेल. भारतात नाही का, थोडे पैसे आल्यावर लगेच केव्हढी तरी प्रगति झाली!

प्रिय सुधीरजी,
आपला मूळ मुद्दा -
हाफिज सईद ही आता एक "व्यक्ती" राहिली नसून ती एक "विचारसरणी" झालेली आहे व तिने पाकिस्तानचा संपूर्ण विनाश करण्याआधी पाकिस्तानने स्वत:च त्या विचारसरणीचा कायदेशीर मार्गाने विनाश करायची गरज आहे. त्यासाठी भारताकडे पुरावे मागणे हास्यास्पद आहे. भारताच्या आर्थिक राजधानीवर झालेल्या हल्ल्याचा तो सूत्रधार होता म्हणून जरी भारत त्याला शिक्षा करण्याची मागणी करत असला तरी स्वत:च्या हितासाठी अशा व्यक्तीलाच नव्हे तर या विचारसरणीला मुळापासून उपटून टाकण्याची पाकिस्तानलाच गरज आहे. पण लष्कराचा भक्कम पाठिंबा असलेल्या सईदला बोट लावायचीही हिंमत पाकिस्तानचे मुलकी सरकार दाखवेल असे वाटत नाहीं. .
ज्या राष्ट्राचा उदय धर्माधिष्ठित भारत द्वेषावरील संकल्पनेतून झाला आहे त्या राष्ट्राच्या विचारसरणीतला हा सईद सध्याची कडी आहे. म्हणून आपल्या कथनावर जिओ-पोलिटिकल पवित्रे त्या त्या काळी का व कसे चूक वा बरोबर याचा पुनःपुन्हा उच्चार ही वाळली चर्चा ठरते.
जे निर्मूलन कदापीही शक्य नाही ते स्वतः पाकिस्तानने करावे अशी अपेक्षा बाळगून आपण म्हणजे ते सोडून अन्य जग वागत आहोत, आता आपल्या म्हणजे फक्त भारत नव्हे सर्वराष्ट्रांनी त्यातल्या त्यात इझराईल अमेरिका व भारत या तीन धर्मपंथांच्या प्रमुक राष्ट्रे वेळीच आपापल्या विचारसरणीत योग्य तो बदल घडवणार कि नाही हा कळीचा मुद्दा आहे.
मुस्लिम जनमताचा कानोसा म्हणून बीबीसीने तयार केलेली 'पाकिस्तानचे डबल स्टँडर्ड ही" चित्र फित युट्युबवर पाहिली. तेथे प्रत्येक मुस्लिम आणि त्यातल्यात्यात पाकिस्तानी विचारवंतांनी(?) तोडलेले तारे वाचून सामान्य पाकिस्तान्यांना भारताबरोबर संबंध सामान्य करायची 'प्यास' लागली आहे आदि वक्तव्ये किती तकलादू आहेत याची कल्पना येते. अमेरिकन व युरोप - मुस्लिम लोकांनी ही त्यांच्या प्रतिसादात अल्ला धार्जिणी वक्तव्ये करून 'हम भी कुछ कम नहीं' असे दाखवून दिले. शिवाय अर्वाच्च व शिवराळ भाषेतील शिवीगाळ तर विचारायलाच नको.
अवांतर - आपल्या पुणे भेटीत गाठ घेता आली तर आवडेल.

>>पाकिस्तान हा देश जगाच्या नकाशावरुन नष्ट करणे हा एकमेव उपाय आहे.
म्हणजे नक्की काय करायचे? तिथले सर्व लोक मारून टाकायचे?

हो झक्की. तिथले सर्व लोक मारून टाकायचे. सर्वनाश करायचा. खल्लास!!

>>पाकिस्तान हा देश जगाच्या नकाशावरुन नष्ट करणे हा एकमेव उपाय आहे.
म्हणजे नक्की काय करायचे? तिथले सर्व लोक मारून टाकायचे?

हो झक्की. तिथले सर्व लोक मारून टाकायचे. सर्वनाश करायचा. खल्लास!!
------ असे म्हणणे योग्य नाही...

जर सर्वनाश केला तर मग मैत्री कुणाशी करणार ? भारत - पाक मैत्री हा बाफचा विषय आहे, कितीही नाकारले तरी ते आपले शेजारी आहेत हे सत्य कुणी बदलू शकत नाही.

crossroads असे ठिकाण जिथे आल्यावर कुठला रस्ता घ्यावा ते कळत नाही...

किंवा २६/११ चा नरसंहार घडवून आणला जातो आणि त्या मैत्रीत खोड निर्माण करायचे प्रयत्न केले जातात! आपणही अशा कटांना बळी पडतो!!
----- आपण अशा कटांना बळी पडतो म्हणजे नक्की काय ? असे कितीही हल्ले झाले तरी मैत्री संबंधांवर त्याचा काडीचाही परिणाम होणार नाही असे २६-११ नंतर जाहिर करायचे होते आणि तसे वागायचे होते का ? हद्द म्हणजे तत्कालीन पाक राजकीय नेतृत्वाने कसाब हा पाकचा नागरिक आहे हे अनेक महिने मान्य केले नव्हते. आम्हाला पुरावे द्या, पुरावेच दिले नाहीत, देलेले पुरावे अपुरे आहेत असे एक नाही शंभर अडमुठ्या आणि संपुर्ण नकारात्मक चाली खेळणे सुरु ठेवले होते. तपास कामात मदत करण्यासाठी पाशा यांना पाठवतो असे म्हणणार्‍या पाक पंतप्रधानांना २४ तासांत माघार घ्यावी लागली होती.

क्रिकेट सामन्याच्या वेळी पाक पंतप्रधान भारतात आले होते.... चांगला रंगतदार सामना झाला (सामना फिक्स होता हा भाग वेगळा :स्मित:) सामना संपल्यावर सायंकाळी पाकच्या कर्णधाराने भारताची, येथील आदरतिथ्याची तोंड भरुन स्तुती केली... पण हेच मत दुसर्‍या दिवशी पाक मधे गेल्यावर संपुर्ण पणे बदलले होते.... you tube वर दोन्ही वक्तव्यांची चित्र फित आहे. सुत्रधार कोण आहे?

मैत्री व्हावी हे दोन्ही बाजूंना वाटायला हवे असते.... निव्वळ भारताला तसे वाटुन काय उपयोग? भारत भलेही गिलानी -झरदारी यांच्यावर १०० % विश्वास ठेवेल, पण त्यांच्या देलेले आश्वासन पुर्ण करण्याच्या क्षमते बद्दल त्यांना स्वत: लाच खात्री देता येत नसेल तर उपयोग काय ?

भारताबरोबर मैत्री करण्याखेरीज पाकिस्तानला गत्यंतरच नाहीं असे मला वाटते.
मलाहि.
पण पाकीस्तान्यांना कळत नाही ना!
नि त्याचा त्रास भारताला सहन करावा लागतो. म्हणून आता भारतानेच काही पावले उचलली पाहिजेत.
पण तिथल्या सगळ्या लोकांना मारून टाकावे असल्या बोलण्यात काही अर्थ नाही असे हि मला वाटते.
भारतातले लोक हुषार आहेत, त्यांना उच्च संस्कृतीचा वारसा लाभला आहे, जगाला योग्य दिशेने वाटचाल करायची दिशा भारतच दाखवू शकेल.

सुधिर साहेब मला तुमचे म्हणणे समजत आहे, पण त्याला साथ द्यायला समर्थशाली, आणि भारता बद्दल सहानभुती किंवा मित्रत्वाची ओढ असणारी राजकीय व्यावस्था पाकमधे असायला हवी.

जेव्हा काही महिने कसाब आमचा नागरिकच नाही हे पालपुद आणि त्याच वेळी त्याच्या रहात्या गावाला कडक लष्कराचा वेढा, पत्रकरांना जायची मुभा नाही हे कशासाठी. भारताला हवा असलेला दाउद कराची मधे असतो, थाटामाटात वाजत गाजत त्याच्या घरांत लग्न होते.... पण अशी व्यक्ती आमच्या कडे नाही हे पर-राष्ट्रव्यावहार मंत्र्यांच्या पातळीवर बोलण्यांत होते.

मला कसाब मधे खुप काही interest नाही आहे, त्याने मिळालेल्या आदेशाचे पालन केले. पण हे आदेश आलेच कुठुन ? जो पर्यंत आदेश देणारी व्यावस्था जिवंत आहे, सशक्त आहे, तो पर्यंत असे कसाब रुपी हैवान बघायचे धैर्य भारताने ठेवायचे का ? कशासाठी ? त्याचा बोलावता धनी पाशा किंवा लष्करी अधिकारी ज्यांनी २६-११ ची आखणी केली त्यांना पाक अटक करुन शिक्षा करेल काय ? या मधे मला उत्सुकता आहे.

आदेश देणार्‍या यंत्रणेला खायचे फाके पडतांत तेव्हाच झरदारी (अजमेर भेट) किंवा कधी गिलानी (क्रिकेट सामना) यांना झोळी घेऊन बाहेर जाण्याची परवानगी दिली जाते किंवा मिळते.

>>> अमेरिकेने (म्हणजे फक्त चेनी, इ. लोकांनी ) regime change नावाची, मध्यपूर्व देशांना लोकशाही बनवण्याची कल्पना काढली होती, त्याचे काय वाट्टोळे झाले, नि अमेरिकन जनतेचे काय हाल झाले ते पहाता आहात ना? <<<
"मध्यपूर्व देशांना" असे वाचल्यावर ह्यारीपॉटर सिनेमामालिकेत असा तो सैतान "ज्याचे नाव घेतले जात नाही", ते आठवले. सैतानाच्या जागी इथे धर्म शब्द वापरा की लगेच उलगडा होईल.

परदेसाई, मी तसाच काहिसा अर्थ लावत होतो, (धन्यवाद);
की दर काही काळानन्तर आधी धरलेले उद्दीष्ट, त्यादिशेचा प्रवास याबाबत द्विधा परिस्थिती होऊन, शेवटी वर कुणीस म्हणल तस मूळ धर्माधिष्ठीत फाळणी आधारेचा द्वेष हा एकमेव मुद्दा तेवढा, अन तेवढाच केवळ शिल्लक राहुन आजवरची वाटचाल त्याच दिशेने झाली आहे. किम्बहुना धार्मिक अन्गानेदेखिल काफरान्चा सफाया हीच शिकवण असल्याने पाकिस्तान तसेच वागत रहाणार यात नवल ते काय?
फक्त उगीचच पाश्चात्यान्च्या नादाला लागुन आपण सत्य ते स्पष्ट माण्डणे राहूदेच, स्वतः पासून देखिल वेगवेगळ्या शब्दच्छलात गुन्डाळून ठेवू लागलो, अन उगीचच त्यास सहिष्णुता वगैरे ठरवुन आपले आपणच हिन्साअहिन्सेच्या चौरस्त्यावर (crossroad वर) कायमच ठाण मान्डून बसलोत. वरील लोकशाही शिकविणेबाबतचा "मध्यपूर्व देश" असा उल्लेख एकुणच पाश्चात्य व अमेरिकनान्च्या सवईचा/राजकारणाचा भाग आहे. त्यात विशेष नाही. विशेष ते असे की भारतीय राज्यकर्ते याउल्लेखामागिल सत्यदेखिल डोळ्याआड करतात अन पुन्हा पुन्हा येनकेनप्रकारेण तिकडे "चाटत" जातात अन ही सवय काही आजची नाही, मूळात याची सुरवात "खिलापत चळवळी" पासूनच झाली आहे अन देशान्तर्गत मतान्च्या राजकारणापोटी कसेही करुन सत्तेवर येण्याचे अभिलाषेपोटी त्या विषवल्लीचा वृक्ष बनला आहे. असो. मूळ बीबीचा विषय थोडा वेगळा आहे.
चर्चा छान चालू आहे, वाचतोय.

>>जर सर्वनाश केला तर मग मैत्री कुणाशी करणार ? भारत - पाक मैत्री हा बाफचा विषय आहे, कितीही नाकारले तरी ते आपले शेजारी आहेत हे सत्य कुणी बदलू शकत नाही.

पाकिस्तानशी मैत्री करायचे कमी प्रयत्न झालेत का? शक्य नाहीते. मैत्री करायला इतर राष्ट्रे आहेत. तेव्हा पाकिस्तानचा सर्वनाशच भारतासाठी इष्ट आहे.

आणि आंतरराष्ट्रीय राजकारणात "मैत्री" हा फार जुनाट शब्द आहे. अमेरिकेकडून शिकावं भारताने काहीतरी. "हितसंबंध" महत्वाचे, आपण बलिष्ठ झाल्यावर "मैत्री" वगैरे शौक परवडतील कदाचित. अमेरिका बलिष्ठ असूनही मैत्री करत नाही, फक्त हितसंबंध जपते.

आणि आपण काय पाकिस्तानच्या गप्पा मारतोय. देशातल्या देशात माओवाद्यांनी थैमान घातलंय ते चिरडता येत नाही आपल्याला.........आपण काय पाकिस्तानला नष्ट करणार डोंबल?!!

सुरेख चर्चा आणि सुरेख माहिती. मी राजकारणातल्या बातम्या फारशा वाचत नाही त्यामुळे मला इथली माहिती फार आवडली.

बातमी फलक

सुधीरसर
तुम्ही बहुतेक सर्व मुद्यांचा परामर्श घेतलेला आहे. व्यक्ती तितकी मते या न्यायाने अशा विषयांवर उलटसुलट चर्चा होत राहणारच. विशेषतः भारत - पाक संबंध हा विषय याच प्रकारातला आहे. सामान्य नागरिकांची मते ही वातावरणनिर्मिती, माहितीचं केलं गेलेलं प्रसारण आणि प्रसारमाध्यमांचा रोल यावर ठरत असतं. वाजपेयी प्रधानमंत्री झाले तेव्हां सर्वत्र भारत पाक मैत्रीचं वातावरण निर्माण करण्यात आलं होतं. दोन्हीकडची सांस्कृतिक, बुद्धीजीवी पथकं एकमेकांच्या देशात येऊन गेली. क्रिकेत डिप्लोमसी केली गेली.

त्या दरम्यान भारतातील लोकांना असं सांगण्यात आलं होतं कि पाकिस्तानमधील सर्वसामान्य माणसाला भारताशी मैत्री हवी आहे. तिथं गेलेले पत्रकार म्हणे कराचीतल्या गल्ल्यांत फिरले, विक्रेते, रस्त्यावरचे पादचारी आणि कितीतरी लोकांशी बोलले. असंही सांगण्यात आलं होतं कि भारतातून आलोय म्हटल्यावर पैसेही घेत नव्हते तिथले लोक. त्यांचं म्हणणं होतं कि राजकारण्यांमुळे दोन्ही देशात मैत्री होत नाही.

भारतातल्या सर्वसामान्य लोकांबद्दल तिथं असंच छापून येत होतं.

आता इथं काही जणांच्या प्रतिक्रिया वाचल्यावर त्यांचं म्हणणं ग्राह्य धरलं तर ती सगळी बनवाबनवी होती कि काय अशी शंका येऊ लागते. माझ्यासारख्याला पाकिस्तानच्या जनतेच्या मनात काय आहे हे इथं बसून कधीही सांगता येत नाही. वाजपेयींच्या काळात केली गेलेली ती डिप्लोमसी हा वातारवणनिर्मितीचा भाग असू शकेल, पण मग वास्तवापासून ते कोसो दूर होतं असं म्हणायचं का ?

http://navbharattimes.indiatimes.com/articleshow/12719261.cms

आजच वाचण्यात आले म्हणुन इथे लिन्क देतेय.

>>पाकिस्तानमधील सर्वसामान्य माणसाला भारताशी मैत्री हवी आहे.
किरण, हा सगळ्यात मोठा विनोद आहे. तसं असतं तर ही मैत्री कधीच झाली असती.
त्यांना आधी म्हणावं पाकव्याप्त काश्मिर परत करा आणि काश्मीरवर भारताचा हक्क आहे हे मान्य करा म्हणावं. झेपणार आहे का त्यांना ते? उगाच हे पत्रकार लोक काहीच्या काही छापत असतात.

ही मैत्री खरंच करायची असेल तर फाळणीपूर्वीचा भारत अस्तित्वात आणावा लागेल—आहे का तयारी तिथल्या लोकांची? तिथे आता इतकी घाण निर्माण झाली आहे की नको ते एकत्रीकरण असं झालं आहे. तेव्हा पाकिस्तानचा सर्वनाश करुन मगच एकत्रीकरण करता येईल.

किरण, हा सगळ्यात मोठा विनोद आहे.

हा विनोद मी केलेला नाही.

तेव्हा पाकिस्तानचा सर्वनाश करुन मगच एकत्रीकरण करता येईल.

लालकृष्ण अडवाणी ग्रूहमंत्री होण्याच्या आधी छापामार थिअरी बद्दल बोलायचे. गुरिल्ला किंवा गनिमी काव्यातून प्रेरणा घेतलेल्या युद्धनीती प्रमाणे पाकिस्तानात छापे मारून तिथले अतिरेक्यांचे अड्डे उद्ध्वस्त कसे करता येतील यावर त्यांचं चिंतन ऐकण्यासारखं होतं. दुर्दैवाने सत्ता मिळाल्यावर हे सगळं हवेत विरून गेलं आणि आपल्याला इतिहास बदलता येतो पण भूगोल नाही अशी वक्तव्यं ऐकायला मिळाली. छापामार च्या ऐवजी सद्भावना बस आणि ट्रेन सुरू झाली. त्या ट्रेनमधून कोण कोण आलं काही कल्पना नाही. पण आजच्या परिस्थितीत संयुक्त राष्ट्रसंघाने मान्यता दिलेल्या कुठल्याही राष्ट्रावर हल्ला करणे हे लष्करीदृष्ट्या जरी शक्य असले तरीही आंतरराष्ट्रीय कारवाईला तोंड देणारे ठरेल हे याच अडवाणींनी पत्रकारांना सांगितले होते.

>>हा विनोद मी केलेला नाही.
आरे ते माहित्ये रे.

तेंव्हा आडवानींच्या सैन्यात जोशीबुवा नव्हते.. आडवानीना पुन्हा सत्तेवर बसवा आणि मंदार जोशीना सैन्यात पाठवून तर बघा.. दुसर्‍या दिवशी पाकिस्तानच कशाला अफगाणिस्तानही भारतात येईल. हो कि नाही हो जोशीबुवा?

मंदार

एखाद्याचं चारित्र्य तपासून पहायचं असेल तर त्याला सत्ता द्या असं म्हटलं जातं. त्याच धर्तीवर एखाद्याचा दावा तपासून पहायचा असेल तर त्याला एक संधी द्या असं म्हणावंसं वाटतंय.

खरेच आता दोन्ही देशांना बळकट पंतप्रधानांची गरज आहे. खुप दळण दळून झालेय
आजवर.
पूर्व आफ्रिकेतही युनियन करुन अनेक देश एकत्र आलेत. तसे त्यांच्यात वैर नव्हते आणि भाषाही एकच आहे, त्यामूळे प्रकिया सोपी आहे.
इथले देश आफ्रिकेतील बाकीच्या देशांना खास दर्जा देऊन असतात. त्या देशातून आयात केलेल्या मालावर, जकात लागू पडत नाही.