आभाळ..

सुरेख
शेवटची ओळ नस्लि तर नाही चालणार का ?

कविता म्हणावीशी वाटली नाही, क्षमस्व!

चंद्रांनी लगडलेली आभाळं << कल्पना भन्नाट.

आवडलं...

खुप आवडली:)

छान लिहिलंय. पण कविता नाही वाटत.

दिसताना कविता नाही वाटत, पण वाचताना कविताच वाटते.....आवडले लेखन

मुक्ते,
आशय छान!
वाचताना वाटलं मनस्वी जगतानाचे फायदे तोटे मांडलेस जणू...!
आणि वाटलं असा एक- एक चंद्र मिळवत जाणं हाच कवितेच्या नायिकेचा स्थायी स्वभाव असावा!
आणि हो चंद्राळण्याची सवय जडलीये आकाशालाच तेव्हा चंद्रांचं रिकामपणाच उलट सोसवणार नाहीसं वाटलं...

मग माझ्यासारखं कोण होतं?
माझ्यासारखं काय होतं?>> हा शोध अगम्य.. माझ्यासारखं नसलेलं (डिफरेन्सेस) एन्जॉय करायला शिकलं की गणित सुटतंच

छान आहे.. सुरवात जबरदस्त होती, पण मध्येच ट्वीस्ट आला.. मग पुढची वळणं कळाली नाहीत..

शब्दांची मुक्त उधळण
>> दरम्यान काय झालं हे खरंच आठवत नाही..
पण अगदी 'माझ्यासारख्यांत' काहीतरी राहून गेलं एवढं खरं..
एक दिवस जाणवलं,
कोणत्याच चंद्राने हट्ट नाही केला अमावस्येला उगवायचा..
सगळ्यांनीच समजूतदारपणे मान्य केलं एका दिशेने प्रवास करायचं..>> छान

आशय चांगला व्यक्त होतोय.

फॉर्ममुळे काहीसं विचलन मात्र झालं वाचताना.

सुंदर

निवडक दहा मधे..!!!

'माझ्या प्रियकरांना'चा पुढचा भाग वाटला.पण खुप छान आहे.नाती दुरावण्याची प्रक्रिया नीरंतर चालू आहे.

छानच

चंद्र कधीच नाही, फक्त आभाळचं माझं होतं कदाचित..>>>

मला मांडणी अन आशय दोन्ही आवडले.

'माझ्या प्रियकरांना'चा पुढचा भाग वाटला. >>> अगदी अगदी.
आवडली.

क्या बात है ...!

सुरूवात छान...
नंतर मी किंवा ही कविता दोघांपैकी कुणीतरी एक गडबडलो...

मला 'एका चंद्रासाठी' ची आठवण आली...

मला 'एका चंद्रासाठी' ची आठवण आली...>> 'एका चंद्रासाठी' ची आठवण आली असेल तर माझ्यामते तू च गडबडला असावास..!
>>>
अरे, मलाही 'एका चंद्रासाठी' चीच आठवण झाली होती. माझ्या या आधीच्या पोस्टीत मी मुक्ताकडे या कवितेची विचारणाही केली होती की माबोवर ही कविता सापडत नाहीये म्हणून. पण मग ब्लॉगवर सापडली आनि मी तो प्रतिसाद एडिटून टाकला.

अ‍ॅक्चुअली, 'एका चंद्रासाठी'ची आठवण आली म्हणून मी गडबडलो हे कन्क्लुजन कुठून आलं तेच कळलं नाही मला! पण आता तुलाही त्याच कवितेची आठवण आली म्हणजे तुलाही काहीतरी सेम वाटलंच असावं! असो.

>>>...कोणत्याच चंद्राने हट्ट नाही केला अमावस्येला उगवायचा..
...चंद्राळण्याचा खुळा अट्टहास..
...क्षितिजाकडे झुकता झुकता एकेक चंद्र दुसर्‍या आभाळाचा सूर्य होऊ लागला,
सहजपणे..
...चंद्र कधीच नाही, फक्त आभाळचं माझं होतं कदाचित.. <<<
जियो ! काय सुरेख लिहिलय्स गं एकेक कल्पना ! त्यांची नात्यांशी जोडलेली वीण ! अफालातूनै ! धन्स गं !