देऊळ - अ‍ॅज अ प्रेक्षक काही निरीक्षणे!

ह्या बीबीवर अजूनही प्रतिक्रिया नोंदवली तर चालेल ना? काल स्टार प्रवाहवर हा पिक्चर पाहिला. चांगला वाटला. एक प्रश्न होता. चित्रपटाच्या शेवटी नसिरुद्दीन शहा दाखवला आहे. तो देव असतो का करडी गाय माणसाचं रूप घेऊन आलेली असते? कारण त्या गाईच्या पायाला शेवटी जख्म झालेली असते आणि केशाच्या हातून पाणी न घेताच ती जाते. तसंच नसिरुद्दीन शहाच्या पायाला जखम झालेली अस्ते आणि केशाकडून तो पाणी मागून घेतो.

नाना आणि प्रभावळकरांच्या अभिनयाबद्दल फारएन्डाला अनुमोदन. चित्रपट पाहून सिध्दीविनायकाच्या मंदिराचं भक्तिच्या नावाखाली जे केलंय त्याची आठवण झाली. अनेक वर्षांपूर्वी विद्यार्थीदशेत असतना मनात येईल तेव्हा तिथे निवांत जाऊन बसता यायचं. पण नवसाला पावणारा म्हणून ख्याती झाली, सेलेब्रिटी भक्त रात्री अपरात्री अनवाणी चालत यायला लागले आणि देव हरवला.

एक जिव्हाळ्याचा विषय जस्सा आहे तस्सा मांडल्याबद्दल देऊळच्या टीमचे आभार.

फारएण्ड.. कालच डाऊन लोड केलाय आणी आज नक्की पाहणारे..
मगच कळेल तुझा लेख

स्वप्ना, मलाही तोच प्रश्न पडलाय अगदी.लिहा याविषयी कोणीतरी कृपया.

भाविंकांची खिल्ली उडवली परंपरेचा अपमान केला ब्रह्मणांना नावे ठेवली की पुरोगामी होता येते हाच नियम आहे सध्याचा.

>>एक जिव्हाळ्याचा विषय जस्सा आहे तस्सा मांडल्याबद्दल देऊळच्या टीमचे आभार.
अनुमोदन

स्वप्ना राज +१

मी पण काल पाहिला. शेवट थोडा वेगळा हवा होता. बाकी सगळा विषय अप्रतिम. खरच कोर्टींगच्या काळात आम्ही उगीचच वरळी ते दादर व्हाया सिध्धीविनायक अनेकदा गेलो आहे. तेंव्हा येवढी गर्दी अजीबात नसायची. महालक्ष्मीला पण सध्या काय गर्दी असते.

अत्ता च दिवाळी नंतर तुळजापुर ला जायचा योग आला. हॉरीबल प्रकार.....

अनेक वर्षांपूर्वी विद्यार्थीदशेत असतना मनात येईल तेव्हा तिथे निवांत जाऊन बसता यायचं. पण नवसाला पावणारा म्हणून ख्याती झाली, सेलेब्रिटी भक्त रात्री अपरात्री अनवाणी चालत यायला लागले आणि देव हरवला.>>> स्वप्ना, अगदी मनातलं बोललीस बघ.

एकूण छान अनुभव

काल पाहिला देउळ.
चांगला वाटला. सुरवातीपासुनच गाव मनात बसत गेल.
अचानक आलेल्या पैशाने बदलत चाललेलं गावकर्‍यांच रुप नी अजुन काय काय.
स्वप्ना तु उल्लेख केलेला प्रसंग मलाहि तसाच वाटला. करडीच त्या रुपात येवुन गेली.

बाय द वे, गाव एवढ प्रसिद्ध झाल तर आरोग्य तपासणी केंद्र उभा करायला फार आर्थिक अडचण येवु नये अस वाटल मला तरी. उलट अशा वेळी एखादा आमदार खासदार त्याच्या फंडातुन अशी कां गावासाठी करुन देवुन गाव खिशात घालण्याचा चान्स सोडत नाही.
बाय द वे, ह्या गावाच शुटींग कुठे केलय. असच निरर्थक भटकंती करायला मस्त आहे ठिकाण.

झकासराव
साता-याजवळचं गाव आहे. नाव लक्षात नाही आता...

बाय द वे, ह्या गावाच शुटींग कुठे केलय. असच निरर्थक भटकंती करायला मस्त आहे ठिकाण.>>>
पिंपोडे बु. सातारा.

अभिनय, संवाद, सादरिकरण , कॅरॅक्टराय्झेशन उजवं. आयट्म साँगचा योग्य वापर. गाव खुप छोटं आणि कुठे आडभागात तीथे कधी PHC सुद्धा मंजुर होईल का अशी शंका यावी तीथे मोठे हॉस्पिटल ( मॉडेल तरी भारदस्त )मंजुर करुन घ्यायचे प्रयत्न करायचे हे पटत नाही त्यामुळे कथा उत्तम सादरिकरणा नंतर ही भीडत नाही. नसरुद्दिन शहा मोठा अभिनेता मात्र त्याचे शब्दोच्चार खटकतात त्या ऐवजी दुसरा अभिनेता चालला असता.
शेवटी या उजाड गावाच्या आसपास हिरवाई आणि नदी , तरंगणारी POP ची मुर्ती या गोष्टी खटकतात .

परिक्षण आवडले व त्यापेक्षा ही जास्त सर्वांचे संयमित व योग्य असे प्रतिसाद वाचून खरचं स्मित झालो आहे

* साजिरा यांचा प्रतिसाद तर प्रतिसाद कसा असावा याचे चपखल उदाहरण आहे.

सुरेख!

चित्रपटाच्या शेवटी नसिरुद्दीन शहा दाखवला आहे. तो देव असतो का करडी गाय माणसाचं रूप घेऊन आलेली असते? कारण त्या गाईच्या पायाला शेवटी जख्म झालेली असते आणि केशाच्या हातून पाणी न घेताच ती जाते. तसंच नसिरुद्दीन शहाच्या पायाला जखम झालेली अस्ते आणि केशाकडून तो पाणी मागून घेतो. >> माझ्याही मते ते करडीचं मनुष्यरूप होत.... केशाच्या हातून पाणी घ्यायचं राहून गेलं होत तिचं.. म्हणून ती परत येते..

या सिनेमाबाबतची पण एक गंमत झाली. हा बघायचाच असं ठरवून सुद्धा जमले नाही. नंतर टीव्हीवर नासिरूद्दीन शाह त्याला दिसतो तिथून पाहिला होता. यानंतर सिनेमाचे एव्हढे रिव्ह्यूज वाचले, ऐकले पाहिले कि मला स्वतःला सिनेमा पाहिलाय असेच वाटू लागले. आणि पूर्ण बघायची तसदी नाही घेतली तरी चालेल असे वाटले. पण आज प्राईम वर सुरू केला आणि लक्षात आले कि हा जबरा अनुभव मिस केला.

देऊळ चं चित्रीकरण जिथे झाले आहे तो गिरीश कुकलर्णीच्या चित्रपटात हटकून दिसणारा परीसर आहे. कासाचे पठार आणि आजूबाजूचा परीसर आहे हा. वरंधा घाटाच्या अलिकडून ज्या टेकड्या दिसतात तो भाग शेवटी घेतला आहे. सगळेच लोकेशन्स उत्तम आहेत.

नाशिकजवळचा हरीहर ट्रेक जसा सुरूवातीला कमी चढणीचा , नंतर तीव्र चढण आणि सरळ उभी चढण आहे तसा हा चित्रपट आहे. सुरूवातीपासून दत्त दिसले या त्याच्या दवंडीसोबत बिल्ड अप होत असताना , गाव दाखवत जातो, कॅरेक्टर्स उभे करत जातो, त्यांचे आपसातले संबंध उलगडत जातो. हा एव्हढा पसारा नेटका बांधणे हे काम येरागबाळ्याचे नोहे. यानंतर देवळावरून गावात दोन गट पडतात. देवळाच्या माध्यमातून आर्थिक विकास टप्प्यात दिसू लागतो, राजकीय पट बदलले जाऊ लागतात तस तसा चित्रपट वर वर जायला लागतो.

शेवटी मात्र गिरीश कुलकर्णीचा मोनोलॉग , त्याचा एकांताशी संवाद त्याचा साक्षात्कार हे सगळे वेगळ्या पातळीवर घेऊन जाते तिथे मात्र हरीहर शिखराची ८५अंशाची चढण चढल्याचा भास होतो.
कुलकर्णी बंधूंना हॅट्स ऑफ !

वळू , देऊळ , पोस्टकार्ड, श्वास, टिंग्या असे अनेक उत्तम चित्रपट या काळात मराठीत निघाले. दुर्दैवाने सगळेच यशस्वी झाले नाहीत. पण त्यामुळे टेस्ट बदलली. हायवे द सेल्फी असा एक वेगळा प्रयोग पण झाला. हा काळ मराठी प्रेक्षकासाठी अभिमानाचा होता.

देवळासाठी तमाशा भरवला जात असताना त्यातल्या एका प्रमुख कार्यकत्याच्या बायकोला टेंपोमधे घालून शहराला बाळंतपणासाठी नेताना दाखवले आहे. हा विरोधाभास / व्यंग जबरा आहे. तो ठळक केलाय असेही नाही. असे अनेक प्रसंग अगदी ओझरते येत राहतात. सुरूवातीला गावाच्या न झालेल्या विकासाबद्दल असेच काही ओघात आलेले संवाद आहेत. ते विरूनही जातात. त्या पार्श्वभूमीवर देऊळ की हॉस्पिटल हा पेच टाकला आहे. देवळामुळे सुद्धा अर्थकारण बदलते, पण गावातल्या लोकांची टेस्ट बदलली असं अण्णांना वाटतं. तर शहरात (सुरक्षित) राहून गावातल्या लोकांनी शेणामुतात राहून छान छान स्वभावाचे रहावे का असे भाऊ (नाना) उत्तरतात. हा एक तिढा आहे. दोन्हीकडून तो बरोबर वाटतो. कुठेच प्रचारकी न होता अगदी सहजपणे अशा प्रश्नांना चित्रपट स्पर्श करत जातो, पण त्याच्या आहारी जात नाही. शेवटचं मूक भाष्य वगळता चित्रपटात सूचक असे भाष्य कुठेच येत नाही. हे खास वाटते.

हा परिसर कॅमेर्‍यात टिपण्यात सुद्धा उमेश, गिरीश कुलकर्णींच वेगळेपण दिसतं. पश्चात्ताप झालेला गिकु शेवटी एका चढणीवर चढत असतो तेव्हां सह्याद्रीच्या रेषा या चित्रातल्या प्रमाणे आल्या आहेत. पलिकडून येणारी रांग गिकु उभा असतो तिथे या चढणीला टेकते. संधीप्रकाशात या रेषाच चित्रासारख्या जिवंत होतात. हळू हळू कॅमेरा वर येतो तसा या चित्रात खोलीचा समावेश होतो. शेवटी दत्ताच्या मूर्तीमागे चंद्र असणे असेल किंवा नाणेघाटासारखी एक घळईतून जाणारी घाटवाट असेल , कॅमेरा कमालच आहे.

शेवटी ती मूर्ती अन्य दूरच्या गावाला जाऊन तिथे कुणी तरी दत्त आले अशी हाकाटी करते का असे वाटले होते. पण तो मोह टाळला हे विशेष !

आचार्य निरीक्षणे आवडली.
(सिनेमा खूप आवडतो.)

धन्यवाद कॉमी.

भारी लिहिले आहे. प्रतिसाद देखिल तितकेच छान !
आवडता सिनेमा

टीव्हीवर लागला कि प्रत्येक वेळा पाहतो.
समाजाला "सगुण साकार" ईश्वर का लागतो हे हा सिनेमा आरश्या सारखं प्रतिबिंब दाखवून आपल्याला अगतिक करून सोडतो.

भारतीय समाजाला प्रगती करण्यासाठी "मंदिर" च का लागते हा प्रश्न छळत राहतो, अशी शोकांतिका मनात रुंजी घालते !