Submitted by दाद on 5 July, 2011 - 20:23
का गं उशिराने आली
तुला जागऊ पहाट
मऊ केशरी उन्हाची
झाली जरीची किनार
ताम्रवर्णी कलशांत
धारा कधीच्या वाजल्या
कुलकुललेही पक्षी
होण्याआधी गं पसार
ओव्या जात्याच्या संपल्या
वासुदेव आला गेला
धुळ उडवीत गेला
रानी कधीचा खिल्लार
उन्हं थांबले अंगणी,
ओठंगुन पायरीशी
काढलाही नाही ना गं
गवाक्षाचा अडसर?
का गं क्लांत, ओले डोळे
बट रुळे म्लान मुखी?
ज्योतीवरी पतंगाचा
पाहवला ना जोहार?
काय स्वप्नाने सये
भय करीते बेजार?
दारी आला बघं तुझ्या
सार्या दुखा:चा उतार
स्नान झाले ना, पूजन
केला सडा ना शिंपण
नको केर-वारा, सये
आधी आपले आवर
नको करू वेणी-फणी
येण्याचीच साध वेळा
नको भर्जरी पाटव
चोळामोळा ना होणार?
ओळखीचा पायरव
प्राजक्ताशी का थांबला?
तुझ्यासाठी वेचण्याला
केशरीया दहीवर
हास गडे, थांब जरा,
निपटू दे गहीवर
आता निघते गडणी
आता माझाच जोजार
गुलमोहर:
शेअर करा
एकदम मस्त. खूप आवडली.
एकदम मस्त. खूप आवडली.
मऊ केशरी उन्हाची झाली जरीची
मऊ केशरी उन्हाची
झाली जरीची किनार
आहा!
ज्योतीवरी पतंगाचा
पाहवला ना जोहार?
दंडवत!!!!!
बहिणाबाईची आठवण झाली. सुंदर
बहिणाबाईची आठवण झाली. सुंदर घाटणी.
कुलकुललेही पक्षी
ओव्या जात्याच्या संपल्या
वासुदेव आला गेला
धुळ उडवीत गेला
रानी कधीचा खिल्लार
उन्हं थांबले अंगणी,
ओठंगुन पायरीशी
काढलाही नाही ना गं
गवाक्षाचा अडसर?
तुझ्यासाठी वेचण्याला
केशरीया दहीवर
मस्त !!
अप्रतिम! बहिणाबाईची आठवण
अप्रतिम!
बहिणाबाईची आठवण झाली<< अनुमोदन
दाद, कुठलं विश्व मनात घेवुन
दाद, कुठलं विश्व मनात घेवुन वावरता हो तुम्ही.. मस्तच...!
कित्ती गोड ! माबोची बहिणाबाईच
कित्ती गोड ! माबोची बहिणाबाईच जणू
अष्टकाला एक स्वतःचाच ठेका
अष्टकाला एक स्वतःचाच ठेका असल्याने अशा कविता मला स्वतःला खूप आवडतात.
सुंदर आशय,
मधाळ शब्दयोजन
कविता गोड होणारच ना?
सगळीच अमृतमय.
खूप आवडली...
'स्वप्नाने'..टायपो आहे का?
पुन्हा वाचून मस्त वाटलं.
पुन्हा वाचून मस्त वाटलं. जोजार, वासुदेव, खिल्लार, गवाक्ष, दहीवर,गहीवर....जोहार!!
जोजार म्हणजे? बाकीची कविता
जोजार म्हणजे?
बाकीची कविता शब्दसमृद्ध आहे.
सगळ्यांचे आभार. जोजार म्हणजे
सगळ्यांचे आभार.
जोजार म्हणजे अडचण, वैताग, त्रास. "मला जोजार करू नकोस", "माझा जोजार नको तुला"... हा कोल्हापूरकडे ऐकलेला शब्दं आहे.
शाम न गझल, ते "स्वपनाने" असं वाचतेय्/म्हणतेय मी.
गडणी आणि जोहार कळलं
गडणी आणि जोहार कळलं नाही..
आणि कुलकुलले? :-| किलबिलले ही चाललं असतं का?
अवडली.. सहसा कवितेच्या वाटेला जात नाही.. पण ही मस्त आहे..
सखीला साजणी, गडणी म्हणण्याची
सखीला साजणी, गडणी म्हणण्याची पद्धत आहे. गडे, सारखच.
जोहार... पतंगाचं ज्योतीवर घालून स्वतःला जाळून घेणं.
किलबिललेचंच एक गावरान रूप - कुलकुलले...
हे शब्दं मी ऐकलेत, वाचलेत.
फार फार सुंदर!!
फार फार सुंदर!!
आवडली.
आवडली.
मा बो वरील शांता शेळके,
मा बो वरील शांता शेळके, इंदीरा संत, बहिणाबाई सगळ्या म्हणजे एकच...दाद!
फक्त.. >>>>
ज्योतीवरी पतंगाचा
पाहवला ना जोहार?>>>
जोहार?(जोहर) रूढ अर्थाने? समजावून सांगाल प्लीज?
काही शब्द प्रमाण भाषेऐवजी मुद्दाम बोलीभाषेतील वापरल्यामुळे आपण अगदी कवितेतून थेट गावातील घरात पोचतो.
दाद, एक कल्पना.. वरील
दाद,
एक कल्पना..
वरील गीत/कविता..
संगीतः हृदयनाथ मंगेशकर किंवा यशवंत देव
आवाजःलता/आशा
मिळेल का असे ऐकायला?
एक स्टुपिड प्रश्नः
ओढणी हा मराठी शब्द आहे का? म्हणजे ग्रामीण भागात असे कुठल्या वस्त्राला म्हणतात का?
तुझ्या पोतडीत किती शब्द जमा
खूप छान कविता.
खूप छान कविता.
धन्यवाद सगळ्यांचेच. मानसमी१८,
धन्यवाद सगळ्यांचेच.
मानसमी१८, अगदी योग्यं... नाही. ज्या काळातलं हे मला अपेक्षित आहे त्या काळात नाही वाटत.
बदलतेय...
खूप धन्यवाद अशा सूचना, अनमोल माझ्यासाठी.
उमेश, (....एकच दाद...) पुरे रे!
जोहार... खरतर जौहार. राजपूत घराण्यांमधली स्त्रीयांची पद्धत. शत्रूच्या हातात पडून विटंबना होऊ नये म्हणून चितेवर जाळून घेणं.
सुंदर.
सुंदर.
ही कशी काय मिसली मी
ही कशी काय मिसली मी ???
नेहेमीप्रमाणेच - खास "दाद" ईष्टाईल - अतिशय सुंदर, सुरेल, तरल ....