घाण्याचा बैल

मला मागीतली कुणी तरी
कामगारावर कविता हवी मँडम
माझ्या नजरेसमोर आले
ब-याचे प्रकारचे काँलम

काही पान थुंकणारे
काही चुना लावणारे
काही चहा ढोसणारे
काही काटणारे
काही कटणारे

एकच भेटला मला घाण्याचा बैल
त्याच्या वाचुन अडायचे प्रगतीचे वेल
तब्ब्येत होती आलबेल
तरीही कधीच कुरकुर नाही
कामासाठी हपापलेला
सदैव फ़ाईलीत डोके खुपसलेला

कामचोर हसायचे ,कामावर मरशील म्हणायचे
किती काम करतोस आराम कर जरा
तेच हरामखोर मात्र काम घेउन यायचे
येवढे करुन देतोस का
मी जरा जाऊन येतो
तब्ब्येतीचे गाणे तेच सारखे गायचे
ह्याचे नशीबात असे नुसतेच खोकलायचे

असे करता करता दिवस आले जवळ
निवृतीच्या कागदाचे पुठ्ठल गेले भरत

तरीही काम करवुन घेत होते
आँफ़िसातले सारे साधवुन घेत होते

निरोपाचे जेव्हा आले जवळ क्षण
डोक्यात बसु लागले हजारो घण

बरे झाले ,बायको हुशार होती जरा
जबाबदा-या सांभाळुन हसत होती जरा

पैसा आला हातात तरी हुरळुन नाही गेला
उद्याच्या आरामाने आजच घाबरुन गेला
आँफ़िस पाहुन घेतले डॊळे भरुन त्याने
जड जड्श्वास टाकत भाषण दिले त्याने

साहेबानेही आज त्याचेच गुणगाण केले
बक्षिसादाखल त्यानेही चार शब्दच दिले
कल्पी जोशी
३०/०४/२०११