भरारी

किनखापी म्हणजे?

किनखापी एक कापड असतं... बहुतेक जाळीदार . नक्की माहीत नाही

किरणांची किरमिजी लगबग>>> आवडले!

माझ्या चष्म्यातून..

दाट जाळीतून कोवळे तांबूस प्रकाशकिरण प्रवेश करीत असताना जमिनीवर नक्षी उमटते. दाट जाळी ही तर निराशा..चैतन्याच्या स्पर्शाने निराशेने व्यापलेल्या मनात निरनिराळे आकार उमटू लागले असावेत.
ऊन सावली अर्थात आशा निराशेचा हा खेळ चाललाय.

नक्षीच्या आकारात अनेक शक्यता असतात. तांबूस कोवळ्या चैतन्याने शक्यता जागवल्या म्हणूनच पंख लेवून (प्रतिभेची ) भरारी माराविशी वाटली..

आणि ही भरारी मारताना जाणवलं ते काय कि आकाश सुद्धा बंधन वातू लागलंय.. आपलीच आपल्याला ओळख पटताना, आपल्या क्षमतेबद्दल विश्वास होताना मग त्या मार्गदर्शकाला सुद्धा अमर्याद शक्यतांचं भांडार उघडून द्यावंस वाटलं असावं..

वाचून (वर) काढली..

छान कविता !

संध्या.. कविता छान आहे. आवडली..
किनखापी - हा एक नवीन शब्द कळला.

मग उचलले हळु
क्षितिजाचे तू आंगण
आणि विश्वाचे प्रांगण
मज केलेस खुले..

आवडले.