वावर

Posted
12 वर्ष ago
शेवटचा प्रतिसाद
12 वर्ष ago

असे पुरुष,
पहिल्यांदा मेहेंदीने सजलेले हात आणतात तेव्हा
बराच काळ ठेवतात त्यांना सजवलेल्या मखरातून
असूयेने बघणाऱ्या नजरांचा काउंटर जितका जास्त
तितकी असते त्यांची अभिमानाची लिंग-कॉलर ताठ

असे पुरुष,
शिकवलेले असते त्यांना लहानपणापासून
पाहिलेले असते त्यांनी,
काका, मामा आणि बापाला सफाईदारपणे
आणलेले हात वापरताना...
साला ते चुकत नाहीत
शेंडीला गाठ मारून घोकतात सगळ्या ऋचा
घेतात कानमंत्र बापच्या मांडीवर

असे पुरुष,
निवडतात हात परंपरेने घडवलेले
लॉस्ट अत्मभान मेथड; परफेक्टेड ओव्हर सेंचुरीज
चकाचक घर, रुचकर स्वैपाक, मैथुनी शृंगार
साला सगळे चोख
रगड रगड रगडतात आणलेले हात
आणि नव्याचे नऊ दिवस संपल्यावर
उभे करतात दारामागच्या कोपऱ्यात
केरसुणीसारखे.

असे पुरुष,
कोरतात कोपर्‍या पर्यंतचे हात
मेल्यानंतर सतीच्या दगडावर
कधी एक, कधी दोन, कधी अधिक
जेव्हढे जास्त हात तेव्हढे जास्त कर्तबगार

काल विंचरताना आत्म्यातील अडगळ
जाणवला अशा पुरुषाचा वावर...
माझ्या व्यक्त होण्यात दिसतात अचानक कधी
त्याच्या अभद्र सावल्या...

मी कँसर रोखण्याचे उपाय वाचू लागतो...

प्रकार: 

>>काल विंचरताना आत्म्यातील अडगळ
जाणवला अशा पुरुषाचा वावर...

अंगावर आली रे कविता... पेशवे पुन्हा "अवतरले" म्हणायचे. क्या बात है!
(ईतके दिवस ही कविता होती कुठे?) Sad
बाकी "असे पुरूष" आणि शेवटी "काल विंचरताना..... " हाच तर या कवितेचा अनुभूती-आत्मा आहे, पेशव्याच्या कवितांचं हेच "ते" वेगळेपण. Happy

अप्रतिम!!

काल विंचरताना आत्म्यातील अडगळ
जाणवला अशा पुरुषाचा वावर...
माझ्या व्यक्त होण्यात दिसतात अचानक कधी
त्याच्या अभद्र सावल्या...

मी कँसर रोखण्याचे उपाय वाचू लागतो...

<< हे खासचं आहे!

Pages