एक विझलेली मेणबत्ती

“पण... मला सांगा.. तुम्ही आहात का हो..............तुमच्या हाती देईन म्हणते.. !!”
…. छान .... विचार करायला प्रवृत्त करणारी कविता.

आहेत, अजूनही धुतल्या तांदळासारखं चारित्र्य जपणारी माणसं आहेत. दुर्दैवाने, ते स्वत: भ्रष्ट नसले तरी नाइलाज म्हणून त्यांना काही प्रमाणात भ्रष्टाचार सहन करावा लागतो. उच्चपदस्थ अधिकार्‍यांनी भ्रष्टाचाराचा नि:पात करायचं ठरवलं तर आपोआपच खालच्या पातळीवरच्या भ्रष्टाचाराचा बीमोड होईल.

“माझे तळवे बरबटलेले नव्हते जरी
मळलेले तरी होतेच ना !”
असा विचार करणं मात्र साफ चुकीचं आहे.
"लाच घेणार्‍याइतकाच लाच देणाराही दोषी असतो किंवा अन्याय सहन करणारा अन्याय करणार्‍या इतकाच दोषी असतो" असले डायलॉग्स नाटक/सिनेमा/सिरीयलसाठी ठीक, पण प्रत्यक्ष जीवनात त्याला अर्थ नाही. लाच मागितलीच गेली नाही तर उगाचच कोणी लाच देईल का ? नाइलाज म्हणून एखाद्याला लाच देणं भाग पडलं तर त्याचे हात मलीन होतात हे मला तरी पटत नाही.
आपल्या लहानपणी आपल्या आईने/आजीने आपल्यावरून मीठ मोहर्‍या ओवाळून टाकून, "इडा पिडा टळो" असं म्हणत आपली दृष्ट काढली त्यावेळी आईचे/आजीचे हात मलीन झाले का ???

खरंच <<विचार करायला प्रवृत्त करणारी कविता.>>
बरेच दिवसानी तुमची कविता वाचायला मिळतीये, अनुराधाजी.

वाह. मस्तच.

भिडे काकांच्या मतांना अनुमोदन.

विषय मस्त आहे आणिक मांडणी सुरेखच. अर्थात किती तरी प्रश्न जन्म घेतात विचार करायला लागल्यावर.

एक रोगानं असे ग्रासले आहे कि त्या रोगाचे न नाव आपल्याला माहित , न त्याचे निदान्..विशेष म्हणजे ते रोग आहे, असे मानण्यास देखिल विरोध....असे किती तरी विचार भंडावून सोडतात.

असो. कविता आवडली. 'जे न देखे रवि, ते देखे कवि' - समाजाचे प्रतिबिंब!

खूपच अंतर्मुख करणारी कविता. मांडणी, विषय, आशय सगळंच सही. भिडे काकांचे विचारही पटतात, पण तरीही कुठंतरी थोडीशी बोच रहातेच अपराधीपणाची.