फिरुनी पुन्हा

बर्‍याच दिवसांनी उत्तम कथा वाचली. अगदी विचार करायला भाग पाडणारी.

बाप्रे आता हे विचार दिवसभर डोक्यात असणार.

चांगली कथा आणि त्याहीपेक्षा चांगली चर्चा

शुभांगी, पुलेशु.

उत्तम आणि न भरकटलेली चर्चा.

र च्याक्?म्हन्जे? मी मा बो वर जव ळ्पास दहा अकरा वर्शान्नि आलेय्.तेन्व्हा आम्हि इन्ग्रजि मधे टायपायचो. त्यामुळे आत्ता हे नवे अवघ ड वाट्तेय्.असो. आपट्लेल्या दाराचे काय्?बाप्रे ! हे जरा डेन्जर वाट्ले. शुभान्गी माफ करा या सुन्दर चर्चेत हे लिहावे लागले.

वेल, ही कथा प्रातिनिधिक आहे, जी शेजारच्या, आजूबाजूच्या, ओळखीच्या कोणाही बाईच्या बाबतीत घडू शकते, घडते. आता मागे प्रत्येकाने असं माझ्याबाबतीत झालं असतं तर काय? अशा रितीने मतप्रदर्शन केलेलं आहे. पण त्यातूनही फ़ार सुंदर मुद्दे पुढे आलेत. वादच नाही.

मला एक कळत नाही, गोष्टी एवढ्या थराला येईपर्यंत गोष्टीची नायिका काय करत होती? गोष्टीवरून तर हे जाहीरच आहे की हिचा नवरा हिला प्रचंड गृहीत धरतोय.याचा अर्थ अशा सिच्युएशन्स या आधीही आल्या होत्या आणि त्या त्या वेळी तिने मागे कोणीतरी म्हटल्याप्रमाणे ’सुपरवुमन’ अबिलिटीने निभावून नेल्या असतील. या गोष्टीत फ़क्त तिचा संयम संपलाय. या आधी किंवा खूप आधीपासूनच जर तिने स्पष्ट शब्दात हा डोलारा एकट्याने निभावून न्यायला नकार दिला असता, सांसारीक, प्रापंचिक जबाबदारया तिच्याइतक्याच नवरयाच्यासुद्धा आहेत हे त्याला समजणारया भाषेत समजाऊन सांगीतलं असतं तर कदाचित..अर्थात यात तिचाही दोष आहे अशातला भाग नाहीए. कोणी तिचा संयम संपलाय याला ती कारणीभूत आहे का? असंही विचारेल. तर नाही का?
वेल, काही नवरयांबरोबर संवादही शक्य नसतो (सुसंवाद susceptible सर्व नवरयांना शिरसाष्टांग). पण करु पाहिला तर शक्य आहे असं मला वाटतं. आणि मागची मतं-मतांतरं ही राहुल बोलून गोष्टी सोडवता येतात यात विश्वास ठेवणारा असावा अशा विश्वासाने झाली आहेत. What if not? राहुल अशा अ-संवादीय लोकांपैकी असेल, तर आलिया भोगासी न्यायाने तडजोडी करत गाडं रेटणं किंव अगदीच असह्य झालं तर काडीमोड हे दोनच पर्याय शिल्लक राहतात. त्यातला दुसरा तरी कोणतीही बाई आपल्या मुलांपायी उचलत नाही. निभतंय ना? मग निभू देत म्हणत तडजोडी करत राहते. जे या गोष्टीतली नायिका करते आहे.

कोण गिल्टी आहे याबद्दल ही कथा नाहीच आहे. ’आहे हे असं आहे’ अशा आशयाची. यात कोणाला गुन्हेगार, मतलबी ठरवण्याचा प्रश्नच येत नाही. विचार व्हावा, आरोप नकोत.

अतिशय वास्तवपूर्ण कथा, उत्तम मांडणी.
सर्व कष्टकरी स्त्रिया - शहरी अथवा ग्रामीण - वंदनीयच.
पुरुषांनी इगो सोडून त्यांना मदत करणे -कामे वाटून घेणे हे सगळ्यात महत्वाचे व कृतीत आणण्याचे.
वर्षातून फक्त एक स्त्री दिन साजरा करण्याऐवजी स्त्रीच्या माणुस म्हणून भावना समजावून घेण्यासाठी -"अनुराधा सचिन म्हापणकरांच्या ब्लॉग" वरील कविता सर्वांनी जरूर वाचावी.
खूप धन्यवाद.

http://www.esakal.com/esakal/20101226/5372153681485592403.htm <<

अप्रतिम लिहिली आहेस.

गोष्ट छान लिहीलीय शुकू. शिवाय चर्चाही उत्तम.
हे खूप रूड वाटेल पण कुठलीही वस्तू घेताना आपण व्हॅल्यु फॉर मनी असा विचार करतो. तसाच नात्यांबद्दलही नकळत होतच असतो. माणूस सहन करतं ते काहीतरी कमकुवत बाजू असते म्हणूनच. प्रेम ही जनरली सगळ्यात कमकुवत बाजू असायला हवी नात्यांमधे. पण त्यापेक्षा इतर गोष्टी दुर्दैवाने महत्वाच्या ठरतात.
बाई बहुतेकदा निर्णय घेण्याला कचरते. मग त्याऐवजी ती शाब्दिक, शारिरिक मार खाईल. नको त्या माणसांबरोबर जुळवून घेत मन मारत राहील पण कुठलाही निर्णय स्वतः घेऊन मग येईल ते फेस करायची तिची तयारी नसते. उद्या हे सगळं फसलं तर किंवा न जाणो आहे यापेक्षा वाईट वेळ आली तर या भितीने ती धाडकन निर्णय घेत नाही. मग प्रत्येक वेळी होणार्‍या अपमानाला किंवा द्याव्या लागणार्‍या इच्छांच्या बळीला ती "बाप रे एवढ्यासाठी इतकं सगळं सोडायचं किंवा इतकं झगडायचं?" हा विचार क र ते च. प्रत्येक एपिसोड वेगळा काढून पाहिला तर तो "त्या तेवढ्या सगळ्या" पेक्षा कमीच ठरतो.
आणि नवरा जर तिच्याबाबतीत इतका केअरलेस असेल तर त्याची तिला गमावण्याची भीती संपली आहे हे सरळ आहे. आणि ही भीती बाईच स्वतःच्या वागण्यानं मोडून काढते. प्रेमासाठी. पण हवी तेंव्हा ती परत वापरता यायला हवी. नखं गळालेल्या सिंहासारखं होऊन उपयोग नाही. हवी तर त्यांची धार कमी करा पण पाहिजे तेंव्हा पुन्हा धार करून घेता यायलाच हवी.
बायकांची अजून एक सवय म्हणजे कुणी मला नावं ठेवायला नकोत ही धारणा. त्यासाठी हा सुपरवुमन पणा. कुठल्याही क्षेत्रात काहीही कर्तृत्व न दाखवता सासू सासर्‍यांना आणि एकूणच आक्ख्या घराला आपल्या तालावर नाचवणार्‍या बायकाही असतातच. पण बहुतेक बायकांना (मी पण त्यात आहेच) मी कशी कामसू आणि सगळं सांभाळणारी हे दाखवायची हौस असते. त्यासाठी मग त्या करSSSSSSSSSSSSSत रहातात आणि मग आतल्या आत कुढत रहातात.
या गोष्टीत ते सासर्‍यांचं वागणं गार्गीसारखी बाई का सहन करतेय कळत नाही. हे मात्र मी वर्किंग बायकांमधे पाहिलेलं नाही.
दोन मुली असलेली वर्किंग बाई हवं तर घ्या नाहीतर उपाशी रहा हे तोंडानं नाही तर कृतीनं तरी दाखवेलच. नाहीतर मग सासरे पैसेवाले असतील बहुतेक.
खरं तर असं सहन करणारे कित्येक पुरुषही असतात. मुलांसाठी सगळं सहन करणारे.
तुम्हाला काय हवंय आणि त्याबदल्यात तुम्ही काय देताय किंवा काय सोडताय हा साधा हिशोब आहे इथे पण. एकतर सरळ वही घेऊन बसा किंवा मग काहीतरी झोल करा.

संघमित्रा.. उत्कृष्ठ पोस्ट

छान कथा आणि त्याहीपेक्षा चांगली चर्चा

कथा, चर्चा वाचली. या कथेच्या निमित्ताने ही साधकबाधक चर्चा झाली हे बरेच झाले. जर डोक्यात प्रॉयोरिटीज क्लीयर असतील तर बर्‍याच गोष्टी सुकर होतात.

लग्न झाल्याझाल्या आतापर्यंत मनमोकळेपणे हुंदडणार्‍या तरूण मुलीने सासरघरच्या सगळ्या सगळ्या जबाबदार्‍या आपल्या मानून अंगावर घ्याव्यात आणि वर त्या कौशल्याने हाताळाव्यात, कोणाची मने दुखवू नयेत, स्वतःच्या आवडीनिवडींना मुरड घालावी, सासरघरचे नियम पाळावेत या-आणि-अशा अपेक्षा करणे जितके चुकीचे तितकेच या अवाजवी अपेक्षा पूर्ण करण्याकरता स्त्रीने धडपडणे चुकीचे. 'I also have only one life and I have every right to be happy' हे वाक्य स्त्रीयांनी सतत लक्षात ठेवावे.

मामी, छान वाक्य.

धन्यवाद, सुर्यकिरण!

'I also have only one life and I have every right to be happy' >> अगदी अगदी!

कथा आणि चर्चा वाचली. त्यावरून कवयत्री पद्मा (गोळे) यांची 'मी घरात आले', ही नुकतीच वाचलेली कविता आठवली...त्या कवितेतल्या या काही ओळी.....

मी घरात आले
उंबर्‍यावरचं माप सांडून
मी घरात आले,

सून झाले, बायको झाले
आई झाले, सासू झाले
माझी मला हरवून बसले

आता सोंगं पुरे झाली
सारी ओझी जड झाली
उतरून ठेवून आता तरी
माझी मला शोधू दे;
तुकडे तुकडे जमवू दे.
विशाल काही पुजू दे.
मोकळा श्वास घेऊ दे.
श्वास दिला, त्याचा ध्यास
घेत घेत जाऊ दे!
...........................पद्मा

संघमित्रा, मामी, भरत सगळ्यांच्याच पोस्ट मस्त.

'I also have only one life and I have every right to be happy' ---- हे वाक्य तर अगदी प्रत्येकक्षणी लक्षात ठेवण्याजोगे

कथा फार उत्तम आहे. बरोबर चित्राण केले आहे गार्गीचे. तिने ( किंवा मी ही) ते च केले असते. पोटात तुटले हे वाचुन.
पु.ले.शु.

'I also have only one life and I have every right to be happy' >>> मामी लाख मोलच वाक्य.....प्रत्येकाने प्रत्येकक्षणी लक्षात ठेवण्याजोगे

बायकांची अजून एक सवय म्हणजे कुणी मला नावं ठेवायला नकोत ही धारणा. त्यासाठी हा सुपरवुमन पणा. कुठल्याही क्षेत्रात काहीही कर्तृत्व न दाखवता सासू सासर्‍यांना आणि एकूणच आक्ख्या घराला आपल्या तालावर नाचवणार्‍या बायकाही असतातच. पण बहुतेक बायकांना (मी पण त्यात आहेच) मी कशी कामसू आणि सगळं सांभाळणारी हे दाखवायची हौस असते. त्यासाठी मग त्या करSSSSSSSSSSSSSत रहातात आणि मग आतल्या आत कुढत रहातात.
या गोष्टीत ते सासर्‍यांचं वागणं गार्गीसारखी बाई का सहन करतेय कळत नाही. हे मात्र मी वर्किंग बायकांमधे पाहिलेलं नाही.
दोन मुली असलेली वर्किंग बाई हवं तर घ्या नाहीतर उपाशी रहा हे तोंडानं नाही तर कृतीनं तरी दाखवेलच. नाहीतर मग सासरे पैसेवाले असतील बहुतेक.
खरं तर असं सहन करणारे कित्येक पुरुषही असतात. मुलांसाठी सगळं सहन करणारे.
तुम्हाला काय हवंय आणि त्याबदल्यात तुम्ही काय देताय किंवा काय सोडताय हा साधा हिशोब आहे इथे पण. एकतर सरळ वही घेऊन बसा किंवा मग काहीतरी झोल करा.

>> २७ वेडिंग ड्रेसेस मुव्ही आठवला. गार्गीचे अमेरिकन व्हर्जन यात झाली आहे हेल. सर्वांसाठी चांगले म्हणावे म्हणुन ती त्यात धावपळ करते आणि मग मध्येच स्फोट होतो शेवटी तिला बहीण सुनावते की हे सर्व लोक तुझी जबाबदारी नाहीत. असे कुढत रहाण्यापेक्षा तेव्हाच सुनावत जा.
सासरे बुवांना म्हणायचेकी आज जरा उशीर झाला पाव आणि चहा घ्या.
नवरा चिडुन बोलला तर माझी आयडिया काही न बोलता फोन कट करायचा लगेच सॉरी चा फोन येईल पण नेहेमीच नाही असे वागायचे काही वेळा आपली खरीच चुक असते

सायोला अनुमोदन.

पण हेच वास्तव आहे. किती पुरुष आप्ल्या आईवडिलांची काळजी घेतात? किती जण मुलांकडे लक्ष देतात? किती जण घरातल्या कामात हातभार लावतात. खूप कमी, खूपच कमी. आजकालचे शिकलेले पुरुष सुद्धा आई घरी असेल तर बायकोला मदत करत नाहीत, आई करते ना म्हणून.

मला एक नेहमी प्रश्न पडतो. पुरुषांचं हे वागणं दिसत असून बायका, नोकरी, करियर करणार्‍या बायका दुसर्‍या मुलासाठी तयार का होतात? एका मुलाला द्यायला वेळ नसतो, दुसर्‍याला कुठून देणार असता ह्या वेळ? का मुलांनी वाढायचं पाळणाघरात कारण आम्हाला लाईफ स्टाईल जगायची आहे? स्वतःचं घर हवं आहे - २-३-४ खोल्यांचं. आणि मुळात न॑वर्‍याची दादागिरी, अस व्हर्बल अब्युझ का सहन करतात ह्या नोकरी करणार्‍या बायका? मुलांची पूर्ण जबाबदारी एक वेळ ठीक आहे बायकांनी - आयांनी घेणं पण नवर्‍याच्या आगाऊ, आरडाओरडा करून स्वतःच महत्त्व वाढवणार्‍या आईवडिलांची जबाबदारी का घ्यायची?

का ह्या समाजात बायकांनी नेहमीच पड खायची?