जेंव्हा बाप जन्माला येतो

सत्या

वाह..

छान आहे.

आशय आवडला

आवडली..

सत्या, मनातलं.

>>उन्हात होरपळल्या शिवाय पाण्याची वाफ होत नाही
पाण्याची वाफ झाल्या शिवाय पाऊस होता येत नाही !

सुंदर... याला म्हणतात आशयघन कविता.

अप्रतिम

खुप सुंदर आहे

सुंदर कविता खूपच छान सत्यजित

खुप छान ! खुप आवडली. मनाला स्पर्शणारी

सत्यजित.. आवडली कविता

ग्रेट रे सत्या ! खुप आवडली

मला कविता वाचायला तशा जास्त आवडत नाहीत.
पण सहज वाचली खुपच छान आहे....
त्याला कारणही तसच आहे.....
मी पण वर्षभरापुर्वी बाप झालो.......अगदी तत्तोतंत खर आहे.......

सत्या सही

आवडली कविता, सत्यजीत

सत्या,सही रे..

“काळजीला जनरेशन गॅप म्हणणं किती होतं व्यर्थ”
..... छान

खुप छान..आवडली....

खुप छान ! खुप आवडली, पटली!

सुंदर!

छान कविता, माणसाचा 'नजरिया' बाप झाल्यावर कसा बदलतो, ते बरोब्बर अधोरेखित केलय तुम्ही ! अभिनंदन !
या वरून एक वक्तव्य आठवलं-
By the time a Man starts realising that whatever his father used to say was generally right, he has a son who has grown up enough to start believing that whatever his father usually says is generally wrong !

बापाची व्यथा ! अजून काय ?

खुप मनापासून आवडली

छान कविता.

छान कविता.

सुंदर

सत्या, मला इतका छान 'बाप' ह्या आधी नव्हता भेटला. हृदयस्पर्शी!