निर्वात...

Submitted by nikhilmkhaire on 29 May, 2008 - 07:57

मनाच्या दूरवरच्या कोपर्‍यात असते
निर्वाताची पोकळी...

भूतंखेतं, भितीबिती,
रागबीग, प्रेमबीम, मायाबिया
यांच्या पलिकडे असते ना तिच ती...

हळुहळू तयार होते
हळुहळू वाढत जाते...
सारं मन व्यापते
पण बाहेर नाही पडत...

मग भूतंखेतं, भितीबिती,
रागबीग, प्रेमबीम, मायाबिया
यांच्यासाठी ठरतो मी निषिद्ध...

उरतो फक्त मी...
बधिरपणे गतस्मृतींच्या गुंगीखाली
तरंगत..
ना जगत, ना मरत..

मग उरते स्वतःभोवती आणि स्वतःमधली
निर्वाताची फक्त पोकळी!

---
निखिल.

गुलमोहर: 
कविता
शेअर करा

छान निखिल,आवड्ली बुआ

Submitted by shonunil on 30 May, 2008 - 04:19

आर्ट ऑफ लिविंग मध्ये सुदर्शन क्रिया केल्यानंतर असा अनुभव येतो. समाधी असे त्याला म्हणतात....
आवडले काव्य.

Submitted by पल्ली on 2 June, 2008 - 05:41

!!!

Submitted by भरत. on 24 September, 2010 - 10:17