मातृत्व

वाहिले मी मोहक्षण माझे सुखाचे
अंतरी माया; मनाचे चोचले
राहिला ओटीत ह्या बिलगून पान्हा
तृप्तसे मातृत्व मजला लाभले

छान कविता !!

मातेला होणारा सृजनाचा आनंद
चांगला व्यक्त झालाय.

खुप सुंदर अज्ञात

सुंदर

सृजनाचा नवोन्मेष आहे हा..!
तुझ्या मनात उसळणारा हा निर्झर असाच वहाता राहू देत..!

पित्याच्या ह्र्दयातील आईचे दर्शन झाले.,अप्रतीम.

सुंदर..भावपुर्ण..नेहमीप्रमाणेच!

ग्रेट! आप लिखते रहो और हमे प्रेरणा देते रहो.

शेवटच्या दोन ओळी खास आवडल्या.

देह अंगारून गेली चांदणी;.....
रवि-चंद्र ओवाळून सजल्या भावना..............

>>> क्या बात है!

सुमेधा पुनकर यांना अनुमोदन :
>>सुंदर..भावपुर्ण..नेहमीप्रमाणेच!<<