टप‌ टप‌ पडती अंगावरती प्राजक्ताची फुले

माझीही आवडती फुलं आणि आवडत गाणं
पहिला फोटो मस्त आलाय

कवी: मंगेश पाडगावकर

टप टप पडती अंगावरती प्राजक्ताची फुले
भिर भिर भिर भिर त्या तालावर गाणे अमुचे जुळे !

कुरणावरती, झाडांखाली
ऊन-सावली विणते जाळी
येतो वारा पाहा भरारा, गवत खुशीने डुले !

टप टप पडती ....

दुर दुर हे सूर वाहती
उनहात पिवळया पाहा नाहती
हसते धरती, फांदीवरती हा झोपाळा झुले !

टप टप पडती ....

गाणे अमुचे झुळ-झुळ वारा
गाणे अमुचे लुक-लुक तारा
पाऊस, वारा, मोरिपसारा या गाणयातुन फुले !

टप टप पडती ....

फुलांसारखे सर्व फुला रे
सुरात मिसळुनी सुर , चला रे
गाणे गाती तेच शहाणे बाकी सारे खुळे !

टप टप पडती ....

मस्तच.
इथपर्यन्त सुगंध दरवळतोय.

लहानपणी आही खुप वेचायचो ही फुलं आणि मग नंतर त्याचे केशरी दांडे हातावर चोळुन त्याची मेंदी करायचो.

आमच्या घराजवळ कोपर्‍यावर एक झाड होतं प्राजक्ताचं. मस्त सडा पडलेला असायचा... ते आठवलं.
मस्त आहेत फोटो.

मस्तच

अप्रतिम रे मफो

मस्त आलेत फोटो! (माझे आवडते फुल हे वेगळे सांगायला नकोच! :डोमा:)

आहा! ताजी फुले!सुंदर प्रचि आणि त्याखालील ओळीही

अंगणी पारिजात फुलला
बहर तयाला काय माझीया प्रीतीचा आला,
हे गीत आठवलं!

मस्त रे

सुरेख.....
शेवटच्या प्रचितल्या फुलान्ची माण्डणी मस्त केली आहेस......

वा मित्रा, आज तु नोस्टॅलजीक केलस. लहानपणी ऊन्हाळ्याच्या सुट्टित मी आजोळी जायचो. आमच्या घराच्या मागच्या अंगणात प्राजक्ताचे झाड होते. रोज सकाळी त्याच्या फुलांचा सडा पडलेलला असायचा. रोज सकाळी जेव्हा आजोबा पूजेला बसायचे तेव्हा मी त्यांना प्राजक्ताची फुले वेचुन द्यायचो. त्याची आज प्रकर्षाने आठवण झाली.
फारच सुंदर रे. शब्दच खुंटले..

योगेश, आज वेगळ्या प्रचिंची वाट बघत होतो. हि पण छान आहेत. याची एक डबल जात असते, पण आपल्याकडे फार दुर्मिळ आहे हि.
प्राजक्तांच्या फूलाबाबत फार कथा आणि दंतकथा आहेत.

खूप छान!!!
मला बालपणीचा काळ आठवला!!

मस्त फोटू, शेवटचा लै भारी.

पुलंच्या ओळी दिल्यात ते वाचुन सुनिताबाईंच्या आहे मनोहर.. मधले आठवले. त्यांच्या अंगणातही प्राजक्ताचे झाड होते. एकदा सक्काळीच त्या झाडाखाली फुले वेचत असताना पुल आले आणि त्यांनी हळूच झाड हलवुन सुनिताबाईंवर प्राजक्ताचा वर्षाव केला

माझ्या कॉलनीतही झाडे आहेत प्राजक्ताची, त्याची फुले वेचुन हातातुन घरी आणेपर्यंत हाताच्या उष्णतेने कोमेजतात. म्हणुन फुले आणायची असतील तर मी ओला रुमाल घेऊन जाते सोबत. ताटलीत पाणी घालुन त्यात फुले तरंगत ठेवली तर संध्याकाळपर्यंत सुवास देत राहतात.

मस्तच...

खुप मस्त योगेश... आमच्या लहानपणी पण घराच्या मागे प्राजक्ताचं झाड होतं मस्त फुलं पडायची... सही वाटलं ही फुलं पाहुन...

योग रात्री का नाही काढलेस फोटो ?? काढुन बघ एकदा

मीही वाचलीय ती कथा..

व्वा! लहानपणी ह्या फुलांच्या माळा करून देवाला सजवल्यानंतर उरलेल्या फुलांच्या माळा हातात, गळ्यात घालून मी 'वनदेवी, वनदेवी' खेळायचे! आणि त्याचे केशरी देठ चुरडून केशरी रंग तयार करण्याचा एक धमाल टीपीही चालायचा!

योगेश मस्तच आहे फोटो...
झाडावर बहरलेल्या फुलांचा फोटो टाक ना...

अप्रतिम, स्वर्गीय... आमच्या समोरच्या रस्त्यावर जवळ जवळ अशी दोन प्राजक्ताची झाडं आहेत... सकाळी राधाला बस साठी सोडायला गेलं की तिथे मस्त सडा पडलेला असतो, आणि आसमंतात सुगंध भरलेला असतो..
मस्तच फोटो रे योगेश

वॉव !!!:)

वा ! सुंदर, सुगंधीत !

योगेश, अरे सत्यभामेला विसरलास कि. हे झाड तर म्हणे प्रत्यक्ष स्वर्गातून आणलेय.
वर सगळे म्हणताहेत तसे, प्राजक्ताचे फोटो, संध्याकाळीच काढायचे, म्हणजे त्यांचे पुष्पकोश, मूक्या कळ्या, सगळे दिसते (आणि ती खास फळे व पानेही)
या फूलांचे देठ कापून, वाळवून केशरात भेसळ म्हणून वापरतात !
पानांचा उपयोग खोकल्यावरच्या काढ्यात करतात, पण जखमेवरची खपली काढायला, घासण्यासाठी पण वापरतात.

आहाहा, फुल पाहुनच सुगंध मनामध्ये दरवळला. आमच्या दारासमोर आहे हे झाड. सतत फुल असतात ह्याला. आता कमी बहर आहे. गणपतीत पुर्ण भरत फुलांनि झाड. माझ्या आईकडेही होत हे झाड. मी लहान असताना ह्या झाडाखाली उभी राहुन झाड हलवायचे आणि फुलांचा पाउस पाडायचे. आमच्याकडे भरपुर देव होते. मी सगळ्या देवांना ह्याचे हार करायचे. आत्ताही जर मला कधी वेळ मिळाला तर हार करुन सासुबाईंना देवपुजेसाठी देते.

छान !

मस्तच
अगदी काटाकिर??????????

मस्त .सगळे फोटो आवडले .