बाधा

Submitted by जया एम on 25 June, 2010 - 06:34

रात्रीचे मादक डोळे
राधेचे काजळ दाट
कृष्णाची वेणू गाते
राधेची चुकली वाट

राधेचे कुंतल काळे
वेणीत गुंफले तारे
अन केशपाश ओघळता
चांदणे सांडले सारे

एकेक चंद्र ओघळला
राधेच्या भाळावरुनी
अन टिपून घेतो कान्हा
चांदणथेंबांची गाणी

राधेचा तिरका भांग
यमुनेचे गहिरे पाणी
राधेच्या ओठावरती
मदनाची जहरी गाणी

राधेचे घुंगुर निसटे
केवडा फुले रानात
कृष्णाने असली धून
छेडली तिच्या प्राणात

गुलमोहर: 
कविता
शेअर करा

जया.. अप्रतिम कविता.. शेवटच कडवं सुंदरच.घुंगरू पैंजणातली राधा अन सावळ्या हरीची प्रतिमा अगदी डोळ्यासमोर उभी केलीत.

Submitted by suryakiran on 25 June, 2010 - 06:49

कवितेतले वर्णन आवडले, पण राधा कृष्णाचे प्रेम नेहमीच अशारिरी मानण्यात आलेय त्यामुळे रात्रीचे मादक डोळे, मदनाची जहरी गाणी हे खूप वेगळे वाटले.

Submitted by भरत. on 27 June, 2010 - 12:21

आपल्या मनात दिसलेल्या प्रतिमेशी प्रामाणिक राहण्याचे धैर्य दाखवल्याबद्दल अभिनंदन. असे काही सुचले तर, बापरे हे लिहिलेले चालेल का , अशी शंका प्रथम स्वतःलाच पडते.

Submitted by भरत. on 28 June, 2010 - 07:02