माझे मला

धन्स रे बाबांनो.... कुठे मात्रांत गुटली खाल्लीये का, ते कुणीतरी परत एकदा तपासा रे.

दंशताजे हा एकच शब्दं. वीष दंश करण्या अगदी काही क्षण आधी दातांत उतरतं म्हणतात.... तितकं ताजं! वृत्ती अनावर होऊन (विशेषतः राग अन अनुराग दोन्ही)... आपण वागतो तेव्हा 'दंश' करतो... त्या अनावर वृत्तींना आधी स्वतः पी, आवर घाल. ह्या शरीराची जी बंधनं आहेत ती तोड.... पण कोणत्या पुंगीवर डोलायचं ते ही तूच ठरव.... बाहेरच्या की तुझ्या आतल्या... गारूड बाहेरचं की आतलं? तर आतलं!

साहिल मिळणे अन त्याने धारेतून काढून 'योग्य' त्या किनार्‍याला लावणे... सगळं ठीकय... त्यासाठी आधी आहे तो किनारा सोडायला हवा.
'हा किनारा सोड' ह्या शापासोबत... घाबरू नकोस तुझा 'साहिल' तुला योग्य वेळी मिळेलच हा उ:शापही आहेच!

आपल्यातला हर एक जण पाच आणि पाचच वृत्तींचा गुलाम आहे.... एकदा शरीर धारण केलं की त्या पाच रंगांची उधळण टाळणं जवळ जवळ अशक्य! शेवटचा शेर त्या आदीशक्तीला कळवळून सांगणं आहे, की माये, तुझ्यापाशी राहूदे मला... कायेच्या रानी पाठवू नकोस... मग त्या पाच रंगांपासून झाकीत फिरावं लागेल... हे 'मी' पण खूप खूप प्रयत्नांती मिळवलय.. नको धाडूस आता!

ज्ञानेश्वरांची अशी एक रचना आहे... पूर्णपणे माहीत नाही... पण हे स्पष्टीकरण ऐकून कुणाला आठवल्यास नक्की नक्की इथे द्या...

ही गज़ल नक्की दुर्बोध झालीये. त्यावर काम कधीतरी करू (म्हणजे करेन... कदाचित बहुतेक). पण इथे अशीच राहूदे. शिकणार्‍यांसाठी दुर्बोधतेचं उत्तम उदाहरण म्हणून. मला लिहिताना मजा आली.... वाचताना तुमचं जे होतय ते होतय... नाही का?
ही म्हणजे लपाछपी झाली... मी अर्थं दडवायचा आणि तुम्ही आटापिटा करून शोधायचा....
गजल किंवा कोणत्याच कला प्रकाराचं सादरीकरण/प्रकटीकरण असं असू नये. असो....
आता जळीताचा शेर - साधे प्रश्नंच जेव्हा आपण पलित्यांत विचारतो तेव्हा आलेली उत्तरं.... जळितात येतात... ती विचारणार्‍यालाच वेचायची असतात.

मिलूभाऊ, अगदी आणि अगदी नाही. तुझ्या - 'क्लिष्टं' ला अगदी आणि 'शब्दसंपदा' वगैरेला अगदी नाही.

मी म्हटलं तशी दुर्बोध झालीये - लपाछपी रे. पण मलाही वैभव, स्वाती, सारंग, बैरागी ह्यांची मतं ऐकायला आवडेल... आजकाल ह्यातलं कुणी इथे फारसं दिसत नाहीये... 'असा मी काय गुन्हा केला'

मनोगतवर नाही पण मराठिगजल्.कॉम वर टाकलीये. मनोगतवर मी कधीच काही टाकलं नाहीये.... 'मत'ही नाही
असो... पण चर्चा व्हायल हवी नाही.... जुन्या दिवसांसारखी?

आनंदयात्री, माफ करा. आजपर्यंत वाचलाच नाही तुमचा अभिप्राय.
स्लार्टींचं उत्तरही छान आहे. चपखल बसतय.
मला पाच वृत्ती अभिप्रेत आहेत - आपल्या चित्तवृत्ती पाच समजल्या जातात - प्रमाण, विपर्य, विकल्प, निद्रा, आणि स्मृती. इथे त्याची चर्चा नको. पण आपल्या मूळ रूपाचा (ब्रम्ह रूपाचा) शोध घेण्यासाठी मनाची जी अवस्था येणं आवश्यक आहे... वृत्ती सांडलेली - निवृत्त... नितळ... त्यात ह्या वृत्तींचा म्हणजे सगळ्याच वृत्तींचा 'त्याग' आवश्यक मानला आहे.

पण माझ्या ह्या उत्तरापेक्स्।आ स्लार्टींचं अधिक जवळचं आहे नाही?