Submitted by सुप्रिया जाधव. on 20 May, 2017 - 14:09
हे दिव्य ओलांडून ये माझ्याकडे
ऱस्त्याकडेने पेटली ज्वालाफुले
ती वंशवेलीला नभाशी पोचवे
तो खोदतो आहे तिची पाळे-मुळे
बेरंग उरले शेवटी आयुष्य हे
वेळीच नाही स्पर्शली फुलपाखरे
थांबव सतत तेजाळणे सूर्या तुझे
वाचायचे आहे तुझ्या डोळ्यातले
क्षितिजावरी आतूरल्या धरतीपरी
नाते उसासत राहिले माझे तुझे
येवून आदळलेय जे तोंडावरी
परतून नाही दार ते ठोठावणे
सुप्रिया
Groups audience:
Group content visibility:
Public - accessible to all site users
शेअर करा
अप्रतिम..
अप्रतिम..
>>>बेरंग उरले शेवटी आयुष्य हे
>>>बेरंग उरले शेवटी आयुष्य हे
का स्पर्शली नाहीस ती फुलपाखरे ?>>>मस्तंच!
अवांतर—मी दुसरा मिसरा असा वाचून पाहिला...
'वेळीच नाही स्पर्शली फुलपाखरे!'
वा वा.. आवडला हा बदल ..
वा वा.. आवडला हा बदल ...धन्यवाद सत्यजित , अक्षय .