भोपाळ जंक्शनवर गाडी थांबल्यावर मी खाली उतरून जरा फलाटावर रेंगाळलो. इथे आमच्या ‘राजधानी’चे चालक, गार्ड, तपासनीस, पोलीस बदलले गेले. भोपाळ जं.वर नियोजित वेळेच्या दोन मिनिटं आधी दाखल झालेली आमची ‘राजधानी’ सुटली मात्र नियोजित वेळेच्या 4 मिनिटं उशिरा म्हणजे मध्यरात्री 2:09 वाजता.
एकेक गड किल्ल्यांची भटकांत्या आजवर केल्या होत्या पण रेंज ट्रेक काही झाला नव्हता. तसेच आजपर्यंत सगळ्या भटकंत्यांमध्ये खानपान गावकऱ्यांकडून घेतले होते त्यामुळे लाकडं गोळा करून, चूल पेटवून स्वंयपाक करण्याची मजा अजून घेतली नव्हती. चंद्रकोर ट्रेक्स या समूहाच्या भैरवगड ते कात्राबाई अशी रांग भटकंती ची माहिती मिळाली आणि ही संधी सोडायची नाही असें ठरवले. हा ग्रुप बरीचशी व्यवस्था आपली आपणच करतो आणि खर्च वाटून घेतो, त्यामुळे खूप स्वस्तात आणि स्वावलंबी भटकंती होते.
पुणे - कुरवपूर सायकल यात्रा संपन्न झाली होती. २६ जानेवारी रोजी अतुलजी सुबंध आणि प्रफुल्ल जी डांगे अभिनंदन करण्यासाठी घरी आले होते. चहा पिताना मोरगाव निवास करण्यासारखी सायकल यात्रा करावी असं प्रफुल्लजींनी सुचवलं.
१२-१३ फेब्रुवारी चा विकेंड निवडला गेला. शनिवारी अतुलजींचा हाफ डे ऑफिस. मग संध्याकाळी निघायचं, रात्री चा मुक्काम, सकाळी दर्शन घेऊन परतीची वाट धरायची अस ठरलं. या वेळी श्रेयस सिद्धपाठकी पण येणार होते. त्यांच्याबरोबर पहिल्यांदाच सायकल स्वारी होणार होती. प्रफुल्ल जींचा कोकण यात्रेचा अनुभव, अतुलजींचा पंढरपूर यात्रेचा अनुभव गाठीशी होता.
पाळीव प्राण्यांच्या धाग्यावर हा प्रश्न विचारला होता पण तिथे रागवल्याने नवीन धागा.
अ) नेहमीपेक्षा वेगळे प्राणी पाळण्याची आवड असलेल्यांना येणारी समस्या म्हणजे सुटीत बाहेर फिरायला जाताना काय करावे ? मी एक पाणघोडा आणि गेंडा पाळण्याच्या विचारात आहे. सुटीत आम्ही हिमालयात फिरायला जातो. आमचा पाळीव प्राणी सोबत न्यायचा झाल्यास काय करावे लागेल ? तसेच हॉटेल, रिसॉर्ट, बंगला यापैकी त्याची सोबत राहण्याची सोय कशी होईल ? प्रेक्षणीय स्थळे पहायला जाताना त्याला सोबत कसे न्यावे कि त्या ठिकाणी त्याच्यासाठी विरंगुळा केंद्रे असतात ?
कृपया मार्गदर्शन करावे ही विनंती.
दुसऱ्या दिवशीची पहाट उगवली तीच लगबगीने. कुणीतरी दार ठोठावत होते. कुणीतरी उघडले, कुणीतरी सांगितले सब को तयार होने के लिये बोला है, ओर चाय पिने के लीये आ जाव. कुणीतरी म्हणाले, ठीक है आते है. परत दार लावल्याचा आवाज. पण त्यातल्या चाय शब्दाने माझी झोप उडाली. एरवी मी तसा कॉफी प्रेमी पण बाहेर गेल्यावर विशेषत ट्रेकला तर मग चहा ( त्याचे कारण ट्रेकवर कधीच चांगली कॉफी मिळत नाही हेही आहे). मोठ्या अनिच्छेने ते उबदार पांघरूण दूर करून उठलो, आणि रुमबाहेर आलो तर एकदम शिरशीरी आली. चांगलाच गारठा होता बाहेर. तसाच हाताची घडी करून कँटीन कडे गेलो, तिथे एकजण गरमागरम चहा स्टीलच्या कपात ओतून देत होता.