सफर पूर्वोत्तर राज्यांची - आसाम , मेघालय, भाग - २

भाग - २
सफर पूर्वोत्तर राज्यांची - आसाम , मेघालय
काझीरंगा नंतर परत गोहाटी ला आलो. वाटेत मुलांसाठी भाजी आणि सुवासिक तांदूळ घेतला. जो शिजवताना सुंदर वास येत होता अन खायलाही चवदार होता. सकाळी उठून शिलॉंग (मेघालय ) ला जाण्यासाठी निघालो. शिलॉंग गोहाटी पासून जवळ आहे. दोन तासात पोहचता येते. वाटेत नाष्ट्या साठी थांबलो. जिवा हि हॉटेल ची साखळी पूर्ण उत्तर पूर्वे कडे आहे. स्वच्छ व चवदार खाध्य पदार्थ योग्य किमतीत मिळतात. मेगालय म्हणजे पूर्ण पर्वतीय प्रदेश. येथे खासी हिल, गारो हिल आणि जयंतीया हिल असे तीन भाग पडतात. खासी हिल येथे खासी जमातीचे पण धर्माने कॅथलिक ख्रिश्चन लोक राहतात. गारो हिल येथे गारो जमातीचे पण धर्माने बाप्टिस्ट ख्रिश्चन लोक राहतात. तर जयंतीया हिल येथे हिंदू लोक राहतात. मी जो भाग फिरणार होतो तो पूर्व खासी हिल हा भाग होता. खासी लॉग स्वभावाने थोडे उर्मट असतात असे ऐकले होते. प्रवासात याचा अनुभव आलाच. एक तर तिथले रस्ते अरुंद, त्यामध्ये यांची प्रवासी वाहने वेडी वाकडी उभी केलेली. याना बोलण्याची सोय नाही नाहींतर हे लोक माझे इकडे येणे बंद करतील. असे ड्रायव्हरने सांगिंतले. बाहेरील लोकांनी येथे येऊन व्यवसाय करणे त्यांना पसंद नाही. असेही पर्यटन, प्रवासी वाहने आणि होमस्टे या व्यतिरिक्त तेथे फारसे व्यवसाय नाहीत.
आमचे पहिले भेट देण्याचे ठिकाण शिलॉंग पीक हे होते. हा भाग म्हणजे शिलॉंग शहराच्या अगोदर जो उंच डोंगर आहे त्या वरून शिलॉंग शहर पाहणे. या टेकडी वर भारतीय हवाई दलाचा तळ आहे. या तळामधून जावे लागते. पण आपण आपली वाहने घेऊन जाऊ शकत नाही. इथून स्थानिक लोकांची टॅक्सी घेऊन जावे लागते. यासाठीचा दर रुपये ३०० होता. इथून संपूर्ण मेघालय मध्ये पार्किंग फी , प्रवेश फी असे पैसे द्यावे लागतात. मेघालय सरकारने स्थानिक लोकांच्या रोजगार साठी हि सोय केलेली आहे. हवाई दल विभागाच्या एरिया मध्ये प्रवेश करताना ओळख पत्र (आधार कार्ड) दाखवावे लागते. बहुतेक विदेशी नागरिकांना इथे प्रवेश नाही. या एरिया मध्ये फोटो काढण्यास परवानगी नाही. फार मोक्याची ठिकाणी हा तळ आहे. इथून म्यानमार, बांगलादेश येथे लक्ष ठेवता येथे तसेच अरुणाचल प्रदेश, चीन लगत ची सीमा येथे लवकर मदत पोहचवता येते.
हवाई दलाचा तळ पार केल्यानंतप्रचंड सरोवर लागते. र कोणतीही बंदी नाही. छान बाग आहे. दोन टॉवर बांधले आहेत. इथून डोंगराच्या कुशीत वसलेले शिलॉंग शहराचं विंगम दृश्य दिसते. इथे काही दुकान आहेत्या पैकी एका दुकानात तेथील पारंपरिक खासी वेष भूशा (कपडे) भाड्याने मिळतात तेही अगदी माफक दारात. रुपये १०० प्रति ड्रेस. फक्त फोटो आपल्या कॆमेराने काढावे लागतात. फोटो काढण्यासाठी तेथील लोक मदद करतात. आम्ही तेथिल ड्रेस भाड्याने घेऊन फोटो काढले. तिथे असणाऱ्या मुलीने छान फटो काढले. थोड्याशा त्यांचे गप्पा झाल्या.
या नंतर निघालो ते एलिफंट वॉटर फॉल पाहायला. डोंगराच्या कुशीत वाहणारा हा धबधबा, त्याच बरोबर तिथे असणारे सुंदर बगीच्या पाहण्यासारखे आहे. पाऊस नसल्याने पाणी थोडे कमी होते पण जे होते ते अतिशय सुंदर होते. या ठिकाणी हत्तीच्या आकाराचा दगड होता त्यावरून पाणी खाल्ली पडायचे पण काही वर्षा पूर्वी झालेल्या भूकंपाने हा दगड कोसळला. त्याचे नाव ब्रिटीशानी एलिफंट फॉल दिले ते आज हि तसेच आहे. या साठी जवळ जवळ सत्तर ते ऐंशी पायर्या खाली उतरून जावे लागते. थंड वातावरण असल्याने बिलकुल दमायला होत नाही. बाग मात्र दुरूनच पाहिली. खाली उतरल्या नंतर बागेत जायला रस्ता नाही वर चढून दुसर्या बाजूने जावे लागते. त्यामुळे तिथे जाणे टाळले. इथे जेवणाचे पर्याय फारसे नाहीत त्यामुळे थोडे खाऊन पुढे निघालो.
पुढचे भेट देण्याचे ठिकाण होते, सॅक्रेड फॉरेस्ट म्हणजे पवित्र जंगल थोडक्यात आपल्याकडे देवराई असते तसे जंगल. इथे पूर्वी मेघालय मधील राजघराणे येऊन वन देवीची पूजा करायचे आणि तिथे प्राण्यांचा बली द्यायचे.आजही बळी दिलेल्या प्राण्यांचे अवशेष तिथे दिसतात. इथल्या झाडांची पूर्ण माहिती तसेच त्याचे शास्त्रीय नाव, त्याचे उपयोग याची माहिती दिली जाते. तिथे अर्जुन वृक्ष तसेच रुद्राक्ष वृक्ष विपुल प्रमाणात आहेत. या जंगलात प्रवेश केल्या नंतर कोणताही नैसर्गिक विधी जसे कि लघवी किन्वा अन्य करता येत नाही. याची पूर्व सूचना दिली जाते. चार वाजत आले होते अन जोरदार थंडी पडायला सुरवात झाली. अशातच डावा खांदा धुखायला लागला. थोडी भीती वाटायला लागली उगाच आशंका पण लक्षात आले माझे जुने फ्रोजन शोल्डर चे दुखणे चालू झाले होते. गाडीत बसलो बरोबर असणारी शाल पांघरली अन शिलॉंग कडे प्रयाण केले. शिलॉंग शहरात पोलीस बाजार प्रसिद्ध आहे. मला आपल्याकडच्या चोर बाजार ची आठवण झाली. दुःकणारा खांदा अन दिवसभराचा थकवा या मुळे हॉटेल वर जाणे पसंद केले. हॉटेल गोल्फ रिट्रीट हे शिलॉंग मधील गोल्फ कोर्स शेजारी आहे.
क्रमश.