पाकशास्त्र, पाककला आणि गुलाबजाम.

मि_अनु +१.
त्रुटी आहेत नक्कीच पण स्तुत्य प्रयत्न होता.
सस्पेन्डर्स, शेवटच्या सीनमधला अजिबात फिट न होणारा चष्मा माफ करून टाकला.
सोकु च्या मित्राबद्दल ही थोडीफार सहमत.
त्या गर्लफ्रेण्ड ला अजून वेळ नव्हता हेच बरं झालं. काय मठ्ठ कॅरॅक्टर होतं ते!

कॅरेक्टर्स, त्यांचे प्रॉब्लेम्स हे 'स्किन डीप'च ठेवायचे आणि 'अगंबाई, इतकं सोप्पं तर होतं सगळं!' अशा नोटवर सुटलेले दाखवायचे >>> +१११ अगदी अगदी

सिनेमा अजुन पाहिलेला नाहि. सोनालीताई खुप खाष्ट वगैरे दाखवलेल्या असल्याने त्यांची हि किर्ती ऐकुन, (घाबरुन) आपली प्यांट वेळीच सांभाळता यावी या हेतुने आपला हिरो एक खबरदारी म्हणुन सस्पेंडर्स + बेल्ट घालुन गेला असावा...

राधा पूर्वी कविता लिहीत असे - आणि बेडरूममधल्या सैल फरशीखाली त्या लपवून ठेवत असे असा उल्लेख येतो, पण सापडलेल्या कवितांतला एखादाही नमुना प्रेक्षकांना चाखायला मिळत नाही.

त्याऐवजी अन्य एका प्रसंगात ‘कांद्या रे कांद्या’ की तत्सम काहीतरी बडबडगीत तेवढं पानात पडतं.

राज,

***** स्पॉयलर अलर्ट******* ( पिक्चर बघितलेला नसेल तर पुढे वाचू नका!)
*****
*****
*****
>> (घाबरुन) आपली प्यांट वेळीच सांभाळता यावी या हेतुने आपला हिरो एक खबरदारी म्हणुन सस्पेंडर्स + बेल्ट घालुन गेला असावा... Proud
स्ट्रेन्जली (जस्ट फॉर द सेक ऑफ इट किंवा प्रिया बापट ला आणायचं म्हणून?) दॅट्स हाऊ द स्टोरी अनफोल्ड्स!

>>स्ट्रेन्जली (जस्ट फॉर द सेक ऑफ इट किंवा प्रिया बापट ला आणायचं म्हणून?) दॅट्स हाऊ द स्टोरी अनफोल्ड्स!>> म्हणजे?

पिक्चर बघण्यापूर्वी सायली राजाध्यक्षांच्या ब्लॉगवर फूड डिझायनिंगबद्दल वाचून उत्सुकता चाळवली होती. आज पुन्हा तेच वाचताना इतकी भांडी, इतके विचारपूर्वक प्लॅन केलेले पदार्थ कधी येऊन गेले पिक्चरमध्ये असा प्रश्न पडला. जर पिक्चर कुकिंगबद्दल आहे तर त्या दोघांनी एकत्र जेवण बनवताना किंवा सोकु त्याला काही शिकवताना वगैरे दाखवायला हवं होतं.

सई मस्त लिहिले आहे
एकदम खुसखुशीत

रच्याकने भरली भेंडी असेल तर त्यावर खोबरे घालतात की,

***** स्पॉयलर अलर्ट******* ( पिक्चर बघितलेला नसेल तर पुढे वाचू नका!)
*****
*****
*****

>> म्हणजे?
सायो, सोकु सगळ्यात क्लोज आदित्य ला असते / होते असं दाखवलं आहे. तिचा सगळ्यात जास्त विश्वास त्याच्यावर असतो. आणि सटली तिच्यातलं आदित्य बदलचं थोडं अ‍ॅट्रॅक्शन दाखवलं आहे. मग जरा ड्रामा व्हावा म्हणून आदित्य तिला तिच्या वयाला साजेसा दुसरा हिरो शोधून आणतो आणि स्वतः सटकतो. कन्व्हिनिअन्टली टू फॉलो हिज ड्रीम्स / पॅशन (अँड ऑल्सो मीट समवन यंगर दॅन सोकु )

ओह, असं म्हणते आहेस!
त्या प्रिया बापटची काही गरज नव्हती खरंतर.

मै आणि स्वातीला अनुमोदन. पदार्थ अजिबातच आवडले नाहीत बघायला. शेवटी केलेले गुजा तळताना पिवळे, मध्येच लाल रंगावर आणि शेवटी अगदी गडद आहेत. कांद्याची भजी , वडे दाखवलेत ते पण एकसारख्या रंगावर नाहीत. उकडीचे मोदक फारच निराशा करतात. बाकी सोनाली कुलकर्णीची वेशभुषा, मेक-अप आवडला. पण तिचं पात्र आणि त्या योगानं अभिनय फार इनकन्सीस्टन्ट वाटलं. अगदी पहिल्याच सीनमध्ये ती घरात चोर शिरलाय या समजुतीनं गरम उचटणं हातात घेऊन भयंकर त्वेषात बोलते आणि त्याच सीनमध्ये १-२ वाक्य झाल्यावर लगेच जोशीकाकूंनी चिंटुला लटकं रागवावं तशा सुरात्/शब्दात बोलायला लागते. तिथूनच रसभंग व्हायला सुरूवात झाली. बर्‍याच गोष्टी खटकल्या तसं की आदित्यनं 'तुला माझ्याविषयी बर्‍याच गोष्टी माहिती नाहीत' असं म्हणून एकच बडिलांनी रागावलेला प्रसंग सांगणं. तो क्रीपी मित्र.

आणि मिक्सर सुद्धा न घेणारी सोकु हळकुंड दळून न आणता बाजारातली पाकिटबंद हळद वापरते?

आणि मिक्सर सुद्धा न घेणारी सोकु हळकुंड दळून न आणता बाजारातली पाकिटबंद हळद वापरते?>>>>> घरोघरी अंबारीची जाहिरात:

बर्‍याच गोष्टी खटकल्या तसं की आदित्यनं 'तुला माझ्याविषयी बर्‍याच गोष्टी माहिती नाहीत' असं म्हणून एकच बडिलांनी रागावलेला प्रसंग सांगणं.

हो हे मलाही जाणवलं. त्याची झोपेच्या गोळ्यांची सवय वगैरे..मला वाटलं होतं थोडी अजून इन्टेन्स हिस्टरी असेल.
पण अगेन, सोकु ची भूमिका,तिच्याविषयीचं कथासूत्र आणि तिचं डेव्हलप केलेलं पात्र यासाठी मी सगळं विसरायला तयार आहे. तिचे डायलॉग्स डायरीत लिहीण्याइतके आवडलेत मला.आणि तिचं स्ट्रेट फॉरवर्ड, वरकरणी खडूस, नंतर थोडं गोंधळलेलं आणि तरीही कायम आपल्याला वाटतं ते स्पष्ट सांगणारं पात्र मला खूप आवडलंय.
कपाटातलं मांजर आणि मला आठवणी नाहीत हे डायलॉग मी परत परत ऐकायला तयार आहे.(मूळ कथा न कळेल अश्या प्रकारे) हे डायलॉग ट्रेलर चा भाग हवे होते.तसेच आजींचा पार्ट पण.
फूड लोकांना जितकं नावडलं तितकं मला नावडलं नाही. (सध्याच्या स्वयंपाक कौशल्याची परमसीमा रोज भाजी पोळी आणि सॅलड इतकी असल्याने असेल )

मला हा सिनेमा आवडला.
भेंडीच्या भाजीवर मी जरी खोबरं वगैरे घालत नसले तरी ते दिसायला छान दिसलं मला. म्हणूनह्च प्रेझेंतेशनचे मार्क दिले असतील.
सुरळीच्या वड्या छान नाही दिसल्या तर खुप्तय आणि भाजी छान दिसली तरी खुपतय..मै, काय हे

गर्ल्फ्रेम्ड फार अनॉयिंग होती हे १००% खरं. त्या सोकु च्य मित्रापेक्षा हजारो पटीने त्रासदायक.

एप्रन घालून स्कूटरवर हिंडणे मला पण फनी वाटले. एखादा पदार्थ नीट खोलात जाउन शिकलेला/शिकवलेला दाखवायला हवा हे खूप वाटलं.
वरण-भात हा हाटेलात खायचा पदार्थच नाही तेव्हा त्याच्या चौकोनी मूदी पाडल्या काय की गोल पाडल्या काय..कैकाकरेनात्तिकडे..

आवांतर - मला श्रीखंडात उगाच बेदाणे-मनूका-बदामाचे काप किंवा पिस्त्याची पूड घातले की वैताग येतो. आळूच्या भाजीत दाण्यांऐवजी काजू घातले की सुद्धा वैताग येतो.

बाकी ते एक केळकर आजोबा पूर्ण सिनेमाभर गॅलरीत बसलेले दिसतात येताजाता, आणि शेवटी पाऊस पडायला लागतो तेव्हा उठून उभे राहतात, त्याचा काही सिग्निफिकन्स कळला नाही. कुंडलकरचा युरोपियन टच की काय म्हणतात तो तोच असावा.

राधा बहिणीसमोर इतकी घाबरून का जाते कळलं नाही. मोजता येत नसताना रोज बरोब्बर अमुक इतके (चाळीस ना?) डबे कसे करते हेही. अपघातानंतर कॉन्फिडन्स गेला आहे म्हणावं तर ते (मनातून घाबरलेली पण वरकरणी शूरपणाचा आव असं) पुसटसंसुद्धा आदित्य प्रथम घरात घुसतो तेव्हा दिसत नाही. सरावाच्या जागी/व्यक्तींबरोबर तिला एव्हाना कॉन्फिडन्ट वाटतं म्हणावं तर बहिणीसमोर आपल्याच घरात घाबरी होते.

सिनेमा खूप जणांना आवडला नसल्याचं वाचून मी एकटीच नाहीये न आवडलेली ह्या विचाराने बरं वाटतय.

सगळ्या जणी का नाही आवडला त्याच विश्लेषण छान करताय.जे मला जाणवत होतं पण लिहायला जमत नव्हतं

सुरळीच्या वड्या! (हे 'पाळीव प्राणी' मधल्या 'सिंडरेला!' चालीत वाचावं) शुम्पी, बरी आठवण दिलीस. विस्कटलेल्या आहेत वड्या

>>> आळूच्या भाजीत दाण्यांऐवजी काजू घातले की सुद्धा वैताग येतो
आँ?! टीपापात ये, तुला घा.पा. बोलते. इथे नको.

शूम्पी +१
तो राजवाडे अँड सन्स आणि मग पहिला तासभर अय्या बघून कुंडलकर बद्दल अगदीच अनफेव्हरेबल मत झालं होतं. गुलाबजाम मुळे ते मत थोऽऽडंसं फेव्हरेबल कडे शिफ्ट झालं.

बाकी ते एक केळकर आजोबा पूर्ण सिनेमाभर गॅलरीत बसलेले दिसतात येताजाता, आणि शेवटी पाऊस पडायला लागतो तेव्हा उठून उभे राहतात, त्याचा काही सिग्निफिकन्स कळला नाही. कुंडलकरचा युरोपियन टच की काय म्हणतात तो तोच असावा.
>> देवाची शप्पथ, मी खूप विचार केल अयावर पण मग ठरवलं की मला काव्यमयता/तरलता सिनेम्यांतली प्रतिके विषयी पुरेशी समज नाही त्यामुळे मला त्यात लपलेला गहन अर्थ समजत नसणार. पण तुम्हालाही नाही कळला म्हणजे मला आता जरा कमी मठ्ठ वाटतय. शिवय पहिल्याम्दा ते आजोबा दाखवतात त्यांच्या हातातले ते पुस्तकाचे नाव स्पष्टपणे फ्रेम मध्ये येते त्याला सुद्धा काहितेरी अर्थ असणार असं मनाशी नोंदलं होतं पण नंतर काय धागेदोरे जुळवलेले आढळले नाहीत किंवा परत तेच मला समजच कमी आष(श?)य/अभिव्यक्ती बाबत..

आदित्य जाताना तिच्यासाठी इतके गुलाबजाम का करतो? ती एकटी किती खाणार? उद्या डब्यात देईल असा विचार असेल का? आणि ती त्यातले दोन गुलाबजाम हा ता ने खाते? ती इतकी निगुतीची बाई असून?!

आदित्य त्याच्या आयुष्यात जे काही सुरू असतं त्याला कंटाळलेला आहे - देश, नोकरी, भावी बायको - यातला बहुधा कोणताच निर्णय 'पूर्णपणे' त्याचा नव्हता - आयदर त्याच्यावर निर्णय लादणारे कुटुंबीय किंवा याच्यातच निर्णयक्षमतेचा अभाव किंवा दोन्ही असावं. 'हे नको आहे' इतकं समजलंय, पण काय हवं आहे ते सापडलेलं नाही, आणि राधाच्या डब्यातला गुलाबजाम खाताना ते सापडतं - असं बघायला जास्त विश्वसनीय वाटलं असतं मला. ती दिशाहीन अवस्था एखाद्याला झोपेच्या गोळ्या घ्याव्या लागण्याइतकी छळू शकते. एखादा समर्थ दिग्दर्शक तो छळ नीट मांडू शकतो. इथे तो 'स्किन डीप'चा नियम आड आला असावा. असो.

शूम्पे, हो हो, पुस्तकाचं नाव दाखवलं होतं खरं पण कुठलं ते लक्षात येई ना आता माझ्या.

शूम्पी, ही असली प्रतिकं बरीच दिसतात की.
देऊळ मध्ये नाही का घोंगडं पांघरलेला हिंदाळलेलं मराठी बोलणारा नासिरुद्दीन शाह आणला होता त्या गिकु ला साक्षात्कार होण्याकरता.
तसेच हे आजोबा काहितरी दाखवत असणार. तो आदित्य त्यांनां दाणे पण देतो ना मध्येच.

>> हा ता ने खाते?
आदित्य मुळे राधा थोडी बदलते/खुलते आणि राधामुळे आदित्य एन्हान्स होतो असा साधा सोपा अर्थ मला लागला.

आजोबा उठतात तो सिम्बोलिझम. अनेक वर्ष स्थिर, स्टैगनन्ट असलेल्या गोष्टी हळूहळू बदलू लागल्या(जशी राधा हळूहळू मोबाइल वापरायला शिकली.) इंग्लिश टाइम ट्रेवहल(हा कुत्रा मोबाइल मला गूगल हिंदी वरच आणतोय सारखा) पुस्तक हाही सिम्बोलिझम. काळ बदलला आहे, ही वस्ती वेल ऑफ असेल, एखादा नातेवाईक परदेशी किंवा आजोबा स्वतः खुप हाय फाय कॅम्प च्या कॉलेजात शिकलेलेअसतील.त्याना घरीच आय पैड वर पुस्तकं वाचणं अशक्य नसेल.पण न बदलणं हा या वस्तीचा व्यक्तिगत चॉइस.न उठणं आजोबांचा चॉइस.घरातला रेडियो, खुर्च्या यातलं काहीही न बदलणं हा राधा चा चॉइस.(तिचा डब्याचा धंदा चांगला चालू असावा.पैशाची विवंचना असल्याचं कधी जाणवत नाही.)
मला पिक्चर त्यातल्या त्रुटि आणि लूज लिंक मान्य करूनही खुप आवडला.

कथेत ते आलं की ऑलरेडी - आणखी वर सिम्बॉल्स कशाला? सटल काही सुचवायचं असेल तेव्हा ठीक आहे, इथे सगळा सिनेमाभर ट्रान्स्फॉर्मेशनच सुरू आहे की!

>>> मला पिक्चर त्यातल्या त्रुटि आणि लूज लिंक मान्य करूनही खुप आवडला.
हो, ते लक्षात आलंय.
नाही हो, मी आपली माझी (प्रांजळ उर्फ खवचट) मतं मांडते आहे. तुमचं मतपरिवर्तन व्हावं म्हणून नाही.

मला तरी आवडला हा पिक्चर...
सोकु चं कॅरेक्टर डिटेलींग छान वाटलं... तिचा अगदी सुरूवातीचा बहिण तिला ओढत घेऊन येत असते तेव्हाचा लुक (थोड्या लांड्या सलवार, स्लिपर, कसेतरी बांधलेले तेलकट केस), नंतर थोडं स्वकमावतं झाल्यावरचा लुक, आता जरा बरेसे ड्रेसेस, वेणी, पण कान हात कपाळ भुंडे असणे, मग आदित्यशी ओळख, मग टिकली, गजरा असे अजून होत गेलेले बदल छान दाखवलेत.
काहीकाही ठिकाणी सोकुच्या खडूस कमेंट्स एंजॉय केल्या.. पिठाचे वाळवंट, सांडलेल्या पिठात एक पोळि झाली असती, मला नका शिकवू मी कधी काय शिकवायचं वगैरे वगैरे सेल्फी मधे आपणच दिसतोय चे वाटलेले कुतुहल ते पण आवडलं.
बरेच डायलॉग्स छान आहेत तिचे.

बाकी पदार्थांबद्दल म्हणायचे झाले तर.. जेव्हा त्यांची एंट्री होते हिरोसारखी ते काही फार अपिलिंग दिसले नाहियेत डब्यात... त्यामानाने मला तो शेवटी बाऊल मधे ठेवतो ते गुजा आवडले नंतर मधेअधे दिसलेले बरेच पदार्थ बघुन अहाहा झाले... भेंडीची भाजी (ओलं खोबरं घालणं हे माहित आहे) कांदाभजी, चकल्या, मिरगुंड, अळूवडी, थालिपिठं, वरणफळं निदान हे पिक्चर मधे दिसले तरी... सारखं आपलं ते आलू -मुली के पराठे, गाजर हलवा, बादाम की खीर यांनीच काय ते स्क्रीन गाजवावे

सिद्धार्थ चांदेकरचे पण काम आवडलेय... सुरुवातीला पडेल ते काम करणारा, दाण्यांशी बोलणारा, तुम्ही मला कधी शिकवणार स्वयंपाक करायला असं लाहान मुलासारखं सतत विचारणारा, तिला बरं नसल्यावर स्वतःच पुढाकार घेऊन किचन चा ताबा घेणारा आणि जबरदस्तीने तिला जेवायला लावणारा, तिला पैसे मोजता येत नाही म्हत्ल्यावर तिची मजा उडवणारा, पण असं का हे कळल्यावर तितकंच वाईट वाटून घेणारा आदित्य छान साकारलाय.

रेणूकाने पण छोटासा रोल मस्त केलाय. अशा बायका पाहण्यात आहेत त्यामुळे पटलंच.

न आवडलेल्या गोष्टी: नेहा, तिचा केकाटणारा आवाज, आदित्यला मारलेल्या चपटा सगळंच डोक्यात जाणारं होतं. ते लंडन स्पेशल ससपेंडर्स, चिन्म्यय चं कॅरॅक्टर ही नाही आवडलं. ते एकाच वर्गात असले तरी ती किती मोठी दिसते त्याच्यापेक्षा, मिसमॅच वाटले.

डुलक्या:
जेव्हा रेणूका शहाणे आलेली असते सोकुकडे, तेव्हा सोकु आदित्यला म्हणते चल बाहेर जायचंय आपल्याला, त्यावेळी ती एक सोनार देतात तसली चेनवाली छोटी पर्स घेऊन निघते फक्त असं दिसतं आणि मग थिएटर मधे बसलेले दाखवतात तेव्हा अचानक मोठी पर्स दिसते....

आदित्य जेव्हा तिच्या घरि राहतो तेव्हा तो इंडियन कुर्ता काढतो तेव्हा उघडाच असतो आणि झोपतो तेव्हा काळा बनियन मधे दिसतो... तिच्या घरी ठेवला असेल का एक एक्सट्रॉ

बाकी ते जेव्हा डायल अ शेफ सुरू करतात तेव्हा सगळीकडे एप्रन घालून जातात ते फनी वाटतं बघायला. आणि त्या पिशव्यांमधे ते काय २-४ क्रॉकरी पिसेस कशाला नेतात ते काय कळलं नाही? तेल, दही पण यांनीच न्यायचं ?

असो, पण एकून छान वाटला पिक्चर...

होहो
आय रिस्पेक्ट न आवडलेल्या लोकांचि मतं.(खरं तर दिल्ली पालिका बाजारातून अति फिदा होऊन आणलेली सुंदर चप्पल घरी आल्यावर अनुभवी मंडळीनी किंचित खरवडून यातलं लाकुड़ दाखवावे आणि आपल्याला 'अरे खरंच की कैसे लगेच भाळलो' वाटावं तसं झालंय.
☺️☺️☺️☺️☺️

राजवाड़े न पाहिल्याने ती स्केल समोर नाही.अय्या पाहून विसरायचा ठरवल्याने त्याबद्दल हाघतोंबो.

अंजली,
छान विश्लेषण.

परत पिशवी एकच असते. सामान आवरताना किती दाखवलंय सामान! बॉटम लेस पिशवी होती वाटतं.

रेणुका शहाणे ने कॅमिओ रोल मस्त केलाय. व्यवहारी बाईचा. तीने आधी आश्रय दिला, मग वार्‍यावर सोडून दिलं आणि मग आता बर्‍यापैकी स्थिरस्थावर असतानाही आपल्या जीवनावर असणारा रेणुका शहाणे चा "नकोसा" इन्फ्लुएन्स सोकु ने चांगला दाखवलाय.

>> 'अरे खरंच की कैसे लगेच भाळलो'

आणि मराठी मराठी कुकिंग म्हणत गफ़्रे ग्रुप ला मॉकटेल कसे देत असतात?की ते पनहं(डैम गूगल हिंदी) असतं?

हिंदीत "पन्हा" की "पन्ना" असं लिहीतात.
मराठी कुकींग मध्ये मॉकटेलं नाहीत असा संकुचीत विचार केल्यानेच मराठी कुकींग मागे पडलं असणार!

आता मराठी कुकिंग म्हणत खुद्द गुलाबजाम चालतात तर मॉकटेल्सनी काय घोडं मारलंय?